 |
kavu_zet.moblo.pl
Miałam ferie a on tydzień urlopu i wyszło jakoś tak że mieliśmy tydzień oglądania kiepskich filmów picia piwa na kaca od dziesiątej rano seksu i kłótni kto ma być
|
|
 |
|
Miałam ferie, a on tydzień urlopu i wyszło jakoś tak, że mieliśmy tydzień oglądania kiepskich filmów, picia piwa na kaca od dziesiątej rano, seksu i kłótni, kto ma być na górze, gry w GTA i szybkiego żarcia, rapu napierdalającego w głośnikach, wódki od szesnastej po paru godzinach snu i żartowania, że olejemy wszystko i będziemy tak żyć. Ale to nie było możliwe. Lubiłam leżeć oparta na jego ramieniu i głaskać dłonią jego ciało. Całować go i widzieć, jak mocno mnie pragnie, czuć na sobie dotyk jego dłoni, kłaść się na nim, patrzeć mu w oczy i przeczesywać dłońmi jego włosy. Patrzył na mnie, uśmiechając się samym spojrzeniem, pełnym iskier, szczęścia, a może po prostu pożądania, choć dopatrywałam się w tym synonimu miłości. Zaspokajał moje emocje, gdy całował mnie w szyję, a ja dotykałam go niżej, wkładając dłoń w jego majtki. Kochałam się z nim, by zrozumieć, że to nas uzależni. Mocniej niż wszystkie dragi razem wzięte. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Nie ma rzeczy, których nie można zrobić przy odrobinie wysiłku. Nawet, jeśli w tym momencie raczej w to nie wierzysz. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Po niektórych historiach zostaje tylko puste serce. Boli bardziej niż puste konto i bardziej kłuje w oczy niż puste butelki, ale przecież z czasem przestaje mieć to znaczenie. Niektórzy mówią, że najgorszym doświadczeniem jest śmierć bliskiej osoby. Mają trochę racji, bo śmierć boli, zwłaszcza, gdy człowieka, którego pogrzebałeś, musisz widywać codziennie na przejściu dla pieszych, rozmawiać z nim o pogodzie na przystanku i słuchać jak zaledwie parę tygodni później opowiada o kimś z błyszczącymi oczami. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Czas oswoić swoje demony, nie rozdrapywać ran i pozwolić im się zagoić, zawalczyć jeszcze raz o to, by kolejny świt był lepszy od poprzedniego, tak, czas przetrwać kolejną noc i nie myśleć o tym, by wewnętrzne potwory uśpić garścią tabletek przeciwbólowych. One tak szepczą, ale pamiętaj: to pułapka, bo wtedy się nie podniesiesz, a sztuką jest wytrwać, nie poddać się i mieć nadzieję, że będzie lepiej, choć rozsądek podpowiada, że nic dobrego cię już nie spotka. Czas zapomnieć przeszłość lub wyciągnąć z niej wnioski. Wróć do życia, bo - choć to brzmi banalnie lub patetycznie - jest piękne, jeśli w to wierzysz i umiesz dostrzec dobro. / Kavu Zet.
|
|
|
|
A co, jeśli osoba, która miała cię podnieść w razie upadku, popchnie cię jako pierwsza i skopie mordę, patrząc ci w oczy z cynicznym uśmiechem? Czy jeszcze kiedykolwiek obdarzysz kogoś zaufaniem? Umrzesz za życia czy wręcz przeciwnie: podniesiesz się silniejszy? / Kavu Zet.
|
|
|
|
Byle do piątku, do świąt, do wiosny, choć przeraza cię myśl, że wiosna nie nadejdzie,ta wiosna już minęła, podobnie jak jesień pierwszych pocałunków i przemoczonych butów. Jesteś zmęczony, pada deszcz, wypaliłeś już ostatniego papierosa i chyba drżą ci ręce. Milczysz częściej, a w myślach mówisz słowo: "kurwa", bo tylko to jest w stanie zwerbalizować ten cały burdel, jaki masz w głowie. Byle do piątku, a może po prostu do wieczora, ale nie, nie, przecież wieczorem wcale nie odpoczniesz. Musisz przebywać w miejscach, w których nie chcesz być, a twoja miłość znajduje się ponad kilkaset kilometrów stąd. Czekasz na szczęśliwe zakończenie tej historii, ale powoli tracisz nadzieję. W końcu czy nie jest tak, że one zdarzają się tylko w zmyślonych opowieściach? / Kavu Zet.
|
|
|
|
Nie dzwoń do mnie i nie mów mi takich słów, bo czuję się jak kurwa, przecież ty i ja nie będziemy razem nigdy, nie pokocham cię tak jego, jak ona ciebie i powinieneś o niej myśleć i przestać ją okłamywać. Jesteś skurwielem, zresztą sam to przyznajesz z bezczelnym uśmiechem, który mnie rozbraja, rapujesz mi do słuchawki swoje teksty i pożyczasz swoją czapkę, a ja śmieję się, gdy potem zdejmujesz ją z mojej głowy i próbujesz pocałować, choć nie powinieneś, przepraszasz mnie milion razy, a ja zaciągam się dymem i mówię ci po raz setny, że nie możemy się już spotykać i wychodzisz, a potem wracasz, ale nie dzwoń do mnie, nie kiedy leżę obok niego i przyglądam się jego ciału. On ma takie długie rzęsy i nazywa mnie swoją żoną, a ja chcę spędzić z nim resztę życia. A ty nic nie znaczysz dla mnie i nie chwytasz mnie za serce, lecz, gdy patrzysz na mnie, czuję, że mógłbyś złamać moje życie, więc spierdalaj, nim przekroczymy granicę. Czas się cofnąć. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Wakacji błagam, dajcie mi te nasze wakacje, kiedy siedzieliśmy godzinami na plaży i kąpaliśmy się w zimnym morzu, nie zwracając uwagi na mokre ubrania, piliśmy piwo na litry, jedliśmy winogrona w łóżku i pieprzyliśmy się przed i po kłótniach o przysłowiowe wszystko, bo, tak, tak, uwielbiam się z nim godzić i rozmawiać, łazić po mieście w poszukiwaniu pubów, gdzie grają mecze, jeść jagodzianki z budki, gdzie sprzedawał emo-boy i śmiać się z ludzi, bo obydwoje jesteśmy tak samo wredni. Wakacji chcę, tych naszych wakacji, tak idealnych, och i chciałabym, by całe nasze życie tak wyglądało, ale to niemożliwe. Ale warto czekać cały rok na tych kilka dni, tygodni, kiedy cały świat przestaje mieć znaczenia i jesteśmy tylko my, wyluzowani i idziemy nocą po mieście i on bierze mnie za ręce, a potem śmiejemy się, tak szczerze i czysto, że chciałabym te wszystkie dobre chwile w jedną złączyć jak nasze ciała podczas tych letnich nocy. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Bo jest pięknie i jestem szczęśliwa, tak w chuj, i kiedy mnie przytula, czuję, że nie mogłabym go zdradzić, bo te jego oczy patrzą na mnie z taką miłością, że nie można sobie tego wyobrazić i chyba bym go tym zabiła. Dziś tak myślę, ale świat jest pojebany, nie ma sumienia, a ja czasem się gubię i myślę, że jestem całkiem dziwna, bo nie umiem, a może nie chcę wydostać się ze znajomości, która może zadziałać destrukcyjnie. Oni są całkiem różni, a do tego jest jeszcze ona, a ja dobrze wiem, że się wpienia i pewnie myśli o mnie źle, ale olewam to. Potem opuszczam to miasto, jadę pociągiem, myśli mi się krystalizują, on czeka na mnie z różami na dworcu, a potem całujemy się i jest tak jak być powinno, dużo miłości, przytulania, dobrego seksu i wspólne picie herbaty. Patrzę na niego i wiem, że on jest najlepszą rzeczą, jaka mogła mnie spotkać w tym życiu.
/ Kavu Zet.
|
|
|
|
Jeszcze śpi, ma długie rzęsy i niesamowicie pachnie, uśmiecham się, bo lubię budzić się obok niego, całuję go w szyję, on marudzi, że chyba mnie pojebało, jest dziesiąta rano, a do domu wróciliśmy o czwartej, ale już po chwili otwiera oczy, przesuwa dłonią wzdłuż moich pleców i szybkim ruchem ściąga moje majtki. Zaczyna mi się kręcić w głowie, a przecież alkohol już dawno wyparował z moich żył - to ten jego dotyk tak na mnie działa, pragnę go i poddaję się temu i wiem, jak to się skończy, och, ach, jest pięknie, tak, że nie można tego opisać. Potem rozmawiamy, jego oczy śmieją się, gdy na mnie patrzy, mówią mi, że mnie kocha, to widać zresztą, więc kochamy się znów, intensywnie, do bólu. W końcu jestem niegrzeczną dziewczynką. Mówi, że nie może się mną nacieszyć, a przecież musi, bo nie zobaczymy się zbyt szybko, ale kiedy wróci, znów będziemy tak blisko. Jestem tego pewna./Kavu Zet.
|
|
|
|
Nie mogę powiedzieć, że jest idealnie. O, co to to nie, bo nie zawsze mówimy sobie miłe słowa, czasem nie mamy dla siebie czasu i zwyczajnie się mijamy, bo niemożliwe jest spędzanie z sobą każdej sekundy, bo jego praca, moja szkoła i tysiące kilometrów, którymi - mimo wszystko - nie można zmierzyć naszej miłości. Czasem wkurza mnie, sprawia, że mam łzy w oczach, a ja zbyt często zamiast ugryźć się w język wypalam jakąś miażdżącą ripostę. Daleko nam do ideału, choć gdy jestem ubrana tylko w jego wzrok na siebie, mam wrażenie, że nie chcę już niczego szukać, że nie potrzebuję niczego innego i wszystko, o co zabiegam, jest niczym w porównaniu z jego obecnością. To już ponad trzy lata, odkąd wywołał uśmiech w moim sercu i nic nie zapowiada, żeby to miało się skończyć. Nawet, jeśli się pokłócimy, zawsze potrafimy się pogodzić i połączyła nas silna więź, której nic nie może przerwać. To miłość, ale nie jakaś tam zwykła miłość, tylko ogromna, odwzajemniona i, co najważniejsze, prawdziwa. / K
|
|
|
|
Bo jak powinno wyglądać to życie? Zarabianie hajsu, remonty zamiast wakacji i niewdzięczne dzieci, harowanie cały tydzień, upijanie się w sobotę, a w niedzielę chodzenie do kościoła nie po to, by spotkać się z Bogiem, ale z czystego przyzwyczajenia? Naprawdę nie stać cię na nic lepszego? Ja wolę kolekcjonować chwile, które mogą przeszyć mnie na wskroś, bo pogodziłam się ze śmiercią, co jest równoznaczne z życiem na sto procent. Widzisz, kocham iść na nocny spacer po mieście i zdzierać gardło na meczach, spotykać się z przyjaciółmi i starać się wierzyć w to, że "jest dobrze", siedzieć z browcem przy ziomach i rapie, grać w playstation, czytać książki i kochać się z moim mężczyzną w jego samochodzie. Balansuję między pięknem a pornografią, między kiczem a oryginalnością, między dobrem a złem, no i wolę być czasem nieszczęśliwa niż udawać, że podoba mi się w świecie obłudnej szczęśliwości. Bo jak powinno wyglądać to życie? Przykro mi, nie ma reguł. Nie warto się zastanawiać, trzeba żyć./K
|
|
|
|
Dodaj komentarz