 |
rapwciaga.moblo.pl
mega!
|
|
 |
|
brakuje mi czegoś. brakuje mi Twego ciepła. brakuje mi Twojej troski, wiesz? brakuje mi Twoich wierszy niczym Mickiewicz. tym czegoś jesteś " Ty".
|
|
|
 |
Przytulił mnie mocno do siebie, wtedy poczułam, że coś jest nie tak. Mówi się, że jeśli się kocha wyczuje się wszystko, także tak było. Próbowałam się odsunąć od niego, gdyż przysunął mnie do siebie i mocniej przytulił. Zastanawiało mnie co było tego powodem, że aż tak się we mnie wtulił, i nie wydobywał z siebie żadnych słów. Gdy w końcu na mnie spojrzał, zobaczyłam jego łzy, łzy, które wiele znaczyły. - Ty płaczesz? Zapytałam go o co chodzi. Był cholernie smutny i nie odpowiadając nic wtulił się we mnie ponownie. Coś mnie ruszyło. Nie pytając już o nic dotarło do mnie, że go ranię, ranię go tym co robię, i tym co mówię. Dotarło do mnie, że On też potrzebuje wsparcia, którego ostatnio ode mnie go zabrakło. Dotarło do mnie, że On kocha mnie, i nie chce nikogo w zamian. Udowodnił mi to. Jego łzy są najpiękniejszym dowodem miłości jaki mógł mi dać. Kocham Go, najmocniej, jak jeszcze nikogo nigdy nie kochałam. I teraz już wiem, że On potrzebuje mnie tak, jak ja jego.
|
|
|
|
nienawidzę krzyczeć w ciemność. wiesz jeszcze czego nienawidzę? nienawidzę, braku Twojej obecności.
|
|
|
|
idę wśród zbłądzonych dusz. idę wśród krzyczących cichych serc. kieszeń wibruje. ktoś pewnie znowu dobija. psychiatra? psycholog? zaufaj mi. zakładam kaptur na głowę. jest w pół do czwartej? nie wiem. straciłam wyczucie czasu. straciłam już dawno. czy czyni mnie to straconą? biegnę wśród eurofii nienawiści, szczęścia. odwracam głowę do tyłu, widzę upadającą duszę. nie zatrzymuję się. biegnąc dalej. słyszę zabłąkane serce. zbłądziło. ale nie zatrzymuję się wciąż. czując jak wiatr otula me zranioną dusze. poharatane serce. zaczyna mi coś krwawić. to pewnie serce, krwawi z tęsknoty. krwawi bo umiera. biegnę na molo. siadam. czując czyjąś obecność szepczę " jestem zgubiona, ale wojownikiem, który walczy o kogoś" odwracam się do tyłu to byłeś Ty.
|
|
|
|
siedzę na molo. nogi spuszczone w dół jakby ktoś mnie ciągnął w dół. w jednej ręku stary bourbon. wlewam w siebie zawartość substancji. czuję jak wypełnia mnie po brzegi. zamykam oczy. wracają wspomnienia. wracasz Ty. jestem więźniem własnych uczuć, prawda? wracasz Ty, i nagle znowu odchodzisz. patrząc jak odchodzisz szepczę ciche " żegnaj" z sarkastycznym uśmiechem. nagle czuję jakaś dusza przybłąkana siedzi koło. serce krzyczy " wróć". krzyczy wróć bo to moje serce.
|
|
|
|
była noc. szłam drogą zatłoczonych myśl. szłam między zapiskami czyjegoś życia. gdzieś ktoś tańczy. gdzieś ktoś za budką gra " Budkę Suflera". jeszcze gdzieś niedaleko czyjeś serce krzyczy "wróć". czyjeś ręce właśnie teraz oplatają drugie palce. właśnie ktoś w tej minucie zabija własne uczucia. właśnie ktoś w tej sekundzie umiera. a jeszcze ktoś gra czyimś uczuciami budząc euforię szczęścia.
|
|
|
|
“Same chamy, kurwy, patos. Idę na balkon
W ręku szlug, telefon w drugiej. I napisałbym do Ciebie, ale jakoś brakuje słów. Zadzwoniłbym do Ciebie, ale wiem, że tego nie chcesz. Wybełkotał, że Cię kocham, tu jest źle i serio tęsknię.”
|
|
|
|
siedzę na moście.gdzie jest każda historia zapisana, każdy błąd. każda historia innych ludzi. istot. słyszę szepty. słyszę dźwięk kruszącego się serca. słyszę jak ktoś znowu odlatuje. jak ktoś wciąga czy pali. pytasz co mi jest? mam zapaść. słyszę jak mi się serce łamię na miliony pierwszych kawałków. pytasz po raz setny co mi się dzieje? odpowiadam ci, że czuję, że umieram.
|
|
|
|
|
nagle poczułem, że wpadam w depresje. wszyscy są popieprzeni. / mistrzhehe
|
|
|
|
robię to dyskretnie. dyskretnie płaczę.a mimo to wiesz, że u mnie jednak coś nie jest okej. dyskretnie ukrywam swoje emocje. śmiechem zakrywam pustkę. uśmiechem pustkę, którą noszę w środku w sobie. robię to dyskretnie. kurwa, wyniszczam się dyskretnie. niby robię wszystko dyskretnie, a potem jest wielki rozpierdol.
|
|
|
|
|
Nie chcę od Ciebie wiele. Nie chcę, żebyś wciąż trzymał mnie w ramionach, nie przestawał całować moich ust, włosów i głowy. Nie potrzebuję żebyś z każdym krokiem wyznawał mi uczucia, byś zapominał jak oddychać patrząc na mnie, czuwał przy mnie kiedy zamknę oczy znużona snem. Chcę tylko móc powiedzieć Ci wszystko, wyszeptać do Twojego ucha te paranoje rodzące się w mojej głowie i wiedzieć, że choć znów myślę jak dziecko, jestem w Twoich oczach tą samą dziewczyną, którą byłam przed momentem. Chcę wiedzieć, że mimo wszystko będziesz szedł ze mną przez piekło, trzymając mnie za rękę. Żeby Twój uśmiech był lekarstwem na moje lęki i żebyś mimo wszystko mnie kochał, to tak za pamięci.
|
|
|
|
Dodaj komentarz