 |
bezznakumiloscii.moblo.pl
Wszystko kiedyś traci znaczenie. Bo jak inaczej wytłumaczyć to że ludzie którzy kiedyś byli dla Ciebie ważni stają się obojętni i zaczynasz mijać ich z nienawiścią? J
|
|
 |
|
Wszystko kiedyś traci znaczenie. Bo jak inaczej wytłumaczyć to, że ludzie którzy kiedyś byli dla Ciebie ważni stają się obojętni i zaczynasz mijać ich z nienawiścią? Jak wytłumaczyć to,że zapominasz o kimś kto odszedł od Ciebie w nieznane? Być może jak to jest, że przyzwyczajasz się do bólu.. Jak wytłumaczyć to, że kiedyś coś wywoływało na Twojej twarzy łzy, a teraz wywołuje uśmiech? Jak wytłumaczyć to, że zapominasz ważne w danej chwili dla Ciebie momenty? Da się to wytłumaczyć, ponieważ wszystko mija, przyzwyczajasz się do obecnego czasu w którym widzisz kto i co teraz Cię otacza. Zaczynasz zapominać i chcesz żyć od nowa. Po prostu w pewnym momencie coś odchodzi, i zapominasz.. Po protu coś, traci znaczenie.
|
|
|
|
Nie najgorsze jest złamane serce. Najgorsza jest ta pustka, którą ktoś po sobie zostawił. Pustka, której niczym nie da się zastąpić. To coś gorszego niż ból złamanej ręki. To coś rozwiewa myśli na wszystkie strony. To pozostawia najgorsze blizny, ta cholerna pustka, po śmierci osoby, którą kochało się nad życie. I już nie wiadomo co to jest, nie czujesz nic. Ale wiesz, że tęsknisz. To pustka, nie do opisania. Najgorsza.
|
|
|
|
'' Przypominasz film, najpiękniejszy film, dobrych kilka chwil, tak potrzebnych mi.. ''
|
|
|
|
Uzależniłam się. Od jego słów, jego dotyku, od jego miłości. Uzależniłam się - od niego całego.
|
|
|
|
Przechodziłam przez bramę cmentarza, czując już chłód jaki na nim widniał. Otaczały mnie tam oddechy ludzi, którzy na nim spoczywali. Idąc dalej nawet nie oglądałam się za siebie. Wiedziałam po co tu przyszłam, i nie zważając na nic zbliżyłam się do jego grobu. - Witaj. Wyburknęłam cicho, opierając się o mur, który był w pobliżu. Poczułam chłód w sercu, i cholerne ukłucie tęsknoty, bo gdy tylko do niego przychodzę, moje serce obumiera, a płuca nie są w stanie przetwarzać powietrza. Za silne jest to wszystko, za silna jest tęsknota, i ból pękniętego serca.
|
|
|
|
Moje serce zamierało każdego dnia, gdy tylko myśli nachodziły szepcząc ''to już nie wróci', zamierało w każdej chwili na samą myśl, że to się skończyło.
|
|
|
|
Wiesz jak to jest, gdy kochasz kogoś najbardziej na świecie, i nagle on odchodzi? Umiera? Tak nagle, bez żadnego pożegnania, kiedy nie zdążył się pożegnać. Wiesz? Nie? Więc nie mów, że wiesz co czuję. Bo tak naprawdę nie wiesz nic, nie czujesz tego co ja, nie wiesz przez co przechodziłam przez ten rok, w którym odszedł. Nic nie bolało bardziej, nic. Nawet złamane serce, przez nieszczęśliwą miłość. Uwierz, że przy tym, to jest nic.
|
|
|
|
Będzie tak, jakbyśmy nigdy się nie poznali..
|
|
|
|
Jak to jest, że doceniamy ludzi dopiero, gdy już odejdą? Czemu nie umiemy docenić ich, gdy są przy nas? Dlaczego dopiero tęsknota za nimi daje nam do zrozumienia ile znaczyli w naszym życiu? Dlaczego to ona uświadamia nam, tego sens..
|
|
|
|
Przechodząc przez bramy cmentarza czułam już chłód, który na nim spoczywał. Nienawidzę tego miejsca. Tu widziałam Cię po raz ostatni, kiedy w dół spuszczali Twoje martwe ciało. Pamiętam ten ból, i krzyk, który już nie mógł pomóc. Pamiętam bezsilność, i ten płacz, który sam z siebie wypływał. Pamiętam to, tak dokładnie. Każdą chwilę, która tak szybko mijała. Nie wierzyłam. Nie chciałam wierzyć w to, że to się właśnie skończyło. Nie chciałam wierzyć w koniec, którego nie powinno być. Bolało mnie to, jak cholera. Bolała mnie świadomość, że Twoje oczy zamknęły się po raz ostatni. Świadomość, że już nie wrócisz. To bolało mnie najbardziej. I boli mnie to do dzisiaj. Bo zapalanie znicza, i codzienność oglądania zdjęć to już nie to samo. Chciałabym żebyś wrócił, chcę czuć Twoją obecność. Chcę wiedzieć, że jesteś, i że nas nie opuściłeś. Pokaż to, że nas kochasz. I wróć tu. Chociaż do snów, chcę tylko wiedzieć, że jeszcze pamiętasz.
|
|
|
|
Byłam sama. Krople deszczu obijały się o parapet, wiatr wywijał na wszystkie strony, a muzyka wypełniała pustkę w tym jakże delikatnym sercu. Miałam przed sobą jedyną fotografię, którą przed jego śmiercią udało mi się zachować. Przyglądałam się jej dokładnie, odtworzyłam to wszystko tak, jakby właśnie się działo. Widziałam jego uśmiech, i gdzieś na około słyszałam jego słowa. Czułam dotyk jego dłoni, i oddechu, który przy mnie spoczywał. Czułam jakby nigdy nie odszedł, jakby nadal gdzie koło mnie był. Przeniosłam się do tamtych chwil. Stare piękne chwile, i piękne związane z nim wspomnienia. - Jak ja się za tym stęskniłam. Za widokiem jego uśmiechu, i za jego obecnością. Za jego słowami, i jego mocnym czułym przytuleniem. - I znowu ten moment wspomnień, w którym nie potrafiłam zatrzymać łez. 'Przestań kurwa' mówiłam sama do siebie, gdy emocje nade mną przeważały. Jak to boli. Zahamowuje mnie. Szarpie i rozrywa na miliony drobnych kawałków.. Tęsknię za Nim, najbardziej na świecie.
|
|
|
|
Znasz to uczucie, gdy chce Ci się płakać, ale nie potrafisz już wydać z siebie żadnego dźwięku? To uczucie, gdy chcesz powiedzieć mu, że tęsknisz, ale w ostatniej chwili się wycofujesz. Znasz to? Uczucie, które przeważa nad wszystkim. To kochać, albo nienawidzić. Co wybierasz? Potrafisz kochać go, po tym bólu jaki Ci zadał? Potrafisz patrzeć mu w oczy, i słuchać kolejnych jego kłamstw? Potrafiłabyś wrócić do niego, choć On nigdy dla Ciebie by się nie poświęcił? Pomyśl. Czy warto kochać kogoś takiego. Kogoś kto nie potrafi stawić czoła wyzwaniom. Kto miłość wyznaje ranieniem innych. Chcesz kogoś takiego? Bo ja nie. I wiesz? Nie kocham go już, minęło mi. Nienawidzę go, za to jaki dla mnie był, za to ile bólu mi zadał i za to ile obojętności wlał do mojego serca. Przejrzałam już, że ktoś taki nie jest wart, choćby jednego Kocham Cię. To nie to, to nigdy nie było czymś pięknym. To nic takiego, które raz przypadkowo się zdarzyło. I gdybym mogła cofnąć czas, zrobiłabym to. By go nie znać.
|
|
|
|
Dodaj komentarz