|
Ci ludzie, którzy zniknęli za rogiem, bo szkoła, bo praca, miłość, wcale nie odeszli "na zawsze". Zrozumiałam to, gdy kolega z liceum, napisał, że ostatnio przeglądał stare zdjęcia i przypomniał sobie wszystkie wspólne odpały, wyjazdy pociągiem do Boszkowa i wypożyczanie wodnego roweru, i udawanie pary, i to, że kiedyś dostałam od niego sukienkę oraz że zwyczajnie tęskni. Ci ludzie, którzy zniknęli za rogiem, myślą w taki sam sposób o tobie, żyją własnym życiem i tylko czasem przeszłość uderza w twarz i przypomina o tym, z kim kiedyś dzieliło się codzienność i ławkę. Już nie usiądziemy tam razem, a przynajmniej nie jak wtedy - na oparciu, trzymając nogi na siedzeniu. W końcu jesteśmy już dorośli, obietnica przyjaźni "na zawsze" już upadła dawno, a zresztą rozsądni ludzie nie ufają słowom: "na zawsze". To pusty slogan, nie zaczniemy niczego od początku, ale możemy ustawić się na browar. / Kavu Zet.
|
Dodaj komentarz
