 |
kamilcia_603.moblo.pl
Siedziała sama w pustym pokoju jej telefon milczał a w głowie przewijały się wszystkie te sytuacje gdy rzucała wszystkim i biegła nie zważając na nic by pomóc swoim p
|
|
 |
|
Siedziała sama w pustym pokoju, jej telefon milczał, a w głowie przewijały się wszystkie te sytuacje, gdy rzucała wszystkim i biegła nie zważając na nic by pomóc swoim przyjaciółkom gdy jej potrzebowały. Zastanawiała się gdzie popełniła błąd, dlaczego skoro zawsze była na każde ich zawołanie siedziała tu teraz samotnie...Tak bardzo potrzebowała by ktoś przy niej był, tak panicznie bała się tej samotności, czuła że powoli wariuje i bez niczyjej pomocy nie da sobie z tym rady...
|
|
|
|
Doskonale pamiętała wszystko co jej mówił, że ma nigdy się nie zmieniać, bo taka jest najlepsza, bo waśnie za to ją podziwia, bo jest taka prawdziwa. Że jest piękna, szczególnie w rozciągniętym swetrze, albo w luźnych spodniach. Że ma nie prostować włosów, bo jest śliczna gdy są pokręcone. Że nie liczy się dla niego jej wiara, bo przecież kocha ją i akceptuje wszystkie różnice. Coraz rzadziej dochodzi do niej, że to wszystko kiedyś naprawdę miało miejsce, skoro teraz już go przy niej nie ma, właśnie za to że pozostała sobą. W tym kontekście jego słowa stają się zwyczajną ironią...
|
|
|
|
...jeśli tęsknisz zadzwoń, jeśli kochasz pokaż to, rób to co sprawia że jesteś szczęśliwy...po co utrudniać sobie życie...
W tym zakłamanym, pełnym pozorów świecie takie rady są raczej nic nie warte, żyjąc tak tylko dobrowolnie robisz z siebie kozła ofiarnego...
|
|
|
|
Znalazła na internecie listę rzeczy których rzekomo chce każda dziewczyna. - Hmm no zobaczmy - pomyślała i zaczęła odhaczać wszystkie podpunkty które spełnił. Odfajkowała już niemalże całą listę. - Patrząc na tą kartkę można by pomyśleć że trafił mi się ideał, tylko spoko jesteś taki perfekcyjny to odpowiedz mi czemu do cholery teraz Cię nie ma - krzyknęła, po czym podarła kartkę na drobne kawałki...
|
|
|
|
-Co mam zrobić, żeby ją odzyskać? Wiem popełniłem błąd, myślałem że osobno będziemy szczęśliwsi, ale zrozumiałem, że mimo kłopotów tylko z nią byłem naprawdę szczęśliwy. Proszę pomóż mi, co zrobić żeby mi wybaczyła? - Co zrobić? Pokaż jej że Ci zależy, że ona jest dla ciebie całym światem, zaskocz ją, przyjedź do niej gdy się nie spodziewa, czekaj na nią gdy kończy zajęcia a przede wszystkim pokaż jej że zawsze gdy cię potrzebuje jesteś obok i może liczyć na Twoją pomoc. Tylko tyle i aż tyle. A zresztą jeśli nie wiesz co robić, to obejrzyj jakąś komedie romantyczną, to właśnie z takich filmów młode dziewczyny biorą ideał faceta. Jeśli będziesz ją traktował tak jak bohaterzy takich filmów, to uwierz mi nie minie miesiąc a ona znów będzie Twoja...
|
|
|
|
Czasem jeśli za bardzo chcesz utrzymać płomień, możesz spowodować że całkowicie zgaśnie...
|
|
|
|
-Przecież cie znam. - Znasz mnie? Tak myślisz? - No tak chyba nikt inny nie zna cię tak dobrze jak ja. Wiem co lubisz i co cię denerwuje. Wiem kiedy masz urodziny, jaki jest twój wymarzony prezent i czego najbardziej się boisz. - Mylisz się, nic o mnie nie wiesz, wydaje ci się że te lata które spędziliśmy razem upoważniają cię do tego by mówić że mnie znasz? Ale wiesz co, czas nieustannie płynie, a ty już nie jesteś na bieżąco. Może umiesz powiedzieć o mnie to wszystko co wymieniłeś, ale nie wiesz jak się czułam przed ostatnim egzaminem, nie wiesz co robię wieczorami w pustym mieszkaniu, jaka jest moja ulubiona knajpa w tym mieście i o czym myślę zawsze gdy kładę się spać. Więc nie mów że mnie znasz...
|
|
|
|
Pusta butelka po winie wylądowała w koszu na śmieci. Ostatni dowód na to że nasze spotkanie jednak mi się nie przyśniło... Ostatnia pamiątka tamtych dni. Najpierw perfidnie w doborowym towarzystwie wypiłam ten jakże dostojny trunek a teraz zostało mi tylko pozbyć się butelki. Więc żegnaj - powiedziała, upuszczając ową butelkę, a dźwięk tłukącego szkła idealnie pokrył się z uczuciem utraconej nadziei które pojawiło się w jej sercu...
|
|
|
|
Zmienia się, już nie była tą samą osobą co kilka miesięcy temu i to nie wyjazd ją zmienił. Po prostu straciła radość życia. Szła ulicą i patrzyła na śnieg który spadł w nocy. Myślała o tym że jej stara wersja pewnie cieszyłaby się i podziwiała jak drobinki śniegu błyszczą w promieniach porannego słońca. Jednak teraz nie widziała w nich nic magicznego. Myślała tylko o tym że jest jej zimno i jak najszybciej chce wrócić do mieszkania. To smutne jak życie potrafi odebrać człowiekowi radość ...
|
|
|
|
Nie znała jej, widocznie musiała być jedną z tych nowych. Mimo to, gdy tamta podeszła i zaczęły rozmawiać rozmowa nawet się kleiła. W którymś momencie temat zszedł na chłopaków. - Wiesz podoba mi się tu jeden chłopak - powiedziała nieznajoma koleżanka. - Kto? - zapytała szczerze zaciekawiona - Ten po prawej - odpowiedziała wskazując na jej byłego - A on, jest naprawdę fajny. - odpowiedziała. Uznała że nie będzie jej tłumaczyć całej sytuacji- Tak myślisz, nie wiesz czy kogoś ma? - Raczej nie, aczkolwiek gdy wyjechałam nasze kontakty bardzo się pogorszyły i dawno z nim nie rozmawiałam, ale myślę że spróbować nie zaszkodzi - Okej, dzięki za pomoc. A Tobie który się podoba? - A wiesz ja ostatnio mam dosyć facetów - odpowiedziała, choć miała świadomość, że to jedno zdanie nie jest zgodne z prawdą...
|
|
|
|
Przyszła na spotkanie. Dawno mnie tu nie było - pomyślała otwierając drzwi. Ku jej zaskoczeniu wszyscy powitali ją z otwartymi ramionami. Czuła się jak w domu. Zobaczyła kilka nowych twarzy. No tak grupa stale się powiększa. Podeszła się z nimi przywitać. Chwilę porozmawiali, nagle padło pytanie w jaki sposób znalazła się w tej grupie. - To banalne, typowe dla nastolatki. Przyszłam tu za chłopakiem, no cóż po jakimś czasie chłopak mnie zostawił, ale wartości pozostały. Wartości i przyjaźnie na całe życie - odpowiedziała, patrząc na tak bliskich sobie ludzi...
|
|
|
|
Spacerowali nieśpiesznie, a ona podziwiała widok świata przykrytego warstwą śnieżnego puchu. Rozmawiali swobodnie, żartowali i śmiali się, gdy nagle złapał ją i wywrócił wprost do śniegu. Pamiętała, jak ostatnio zarzekał się, że właśnie tak postąpi jeśli tylko spadnie pierwszy śnieg. Nie zaskoczyło jej to, jednak nie była zbyt silna by się obronić i pod naporem jego siły musiała cierpliwie znieść obrzucenie zimnym śniegiem, Gdy była już zupełnie mokra, a on uznał że dopiął swego, chciał pomóc jej wstać. Wyciągnął rękę, lecz ona zamiast skorzystać z pomocy pociągnęła go do siebie. Nie spodziewał się takiego obrotu sytuacji dlatego powalenie go przyszło jej z łatwością. Nie przewidziała jednak że będąc w takiej pozycji wywróci go wprost na siebie. Więc leżeli tak oboje na zimnym, mokrym śniegu lecz jej było całkiem przyjemnie. Popatrzył jej w oczy. Byli tak blisko, a ona była taka piękna. Mokra, potargana ale szczęśliwa. Nie zastanawiał się nad tym co robi. Po prostu ją pocałował...
|
|
|
|
Dodaj komentarz