 |
|
zlapmnie_ powraca, nie wiem w jakim stylu, ale musze.
|
|
 |
|
Znając Twoje wady, nie dostrzegam ich. Po prostu dla mnie się nie liczą. Nikt nie jest idealny, każdy skrywa coś pod skórą. Zwykle patrzę na ludzi krytycznym okiem, zauważam ich każdy błąd, by wytknąć go przy najbliższej sposobności. Z Tobą jest inaczej. Po prostu przymykam oko na wszystkie wariactwa, dziecinady i to całe udawanie. Nie idealizuję, widzę to, co wszyscy, lecz mimo to zauważam też tę drugą, lepszą stronę. Jestem cholernym krytykiem, a przez to wszystko, co się teraz dzieje zmieniam się. Może tak naprawdę ja też jestem snobem, uważającym się za pępek świata zwyczajnym lamusem, któremu po prostu nikt jeszcze tego nie wytknął? Wiedziałam, a raczej miałam przeczucie, że znów coś się zmieni. Że ja dorosnę. Że nauczę się spoglądać z innej perspektywy na to wszystko, co dziś mnie otacza. Moja intuicja jak zwykle mnie nie zawiodła. //joee_s
|
|
|
|
Nie, nic mi nie jest. Ja po prostu teraz funkcjonuję nieco inaczej. To, że odpowiadam zdawkowo na pytania, rzadziej się uśmiecham i nie używam emotikonek na czacie wcale nie oznacza, że znienawidziłam świat z dnia na dzień. Dziś sobota- to nie mój dzień. Czuję się źle. Ot tak, to minie. Przecież nic nie trwa wiecznie, wszystko w końcu ruszy do przodu. Po prostu trzeba przetrwać to, co jest pozornie trudne do zniesienia. A potem już tylko żyć. Żyć, nie istnieć. Przeżywać każdy dzień, nauczyć się doceniać chwile. Krótkie, pozornie nic nie znaczące momenty, które tak na prawdę są bardzo ważne. Kolorują szary świat. //joee_s
|
|
|
|
Dlaczego nadal towarzyszy mi to dziwne uczucie? Że ciągle śnię i że niedługo nastąpi to okropne przebudzenie. Powrót do szarej codzienności, której nie wypełnia zapach New York Playboy. I milion takich dni jak dzisiejszy: Dziś praktycznie nie funkcjonuję: pizza, spacer, tv, Grubson i tak w kółko- sympatyczny, normalny weekend do którego dodatkiem są wieczory spędzane na wyczekiwaniu nowego tygodnia. Jestem pomylona, bo wiem, że obecnie żyję tylko tym. Kocham poniedziałki, nie mam nic przeciwko wtorkom, toleruję środeczki, czwarteczki i piąteczki, wegetuję w każdą sobotę, a w niedziele budzę się z nową nadzieją. //joee_s
|
|
|
|
Dobraaaaa. Nic już nie mówię. Znów siedzę spokojnie i czekam. Co jak co, ale to jednak potrafi człowieka dobić. Mam cholerną ochotę się rozpłakać a wiem, że nie powinnam mieć powodów. Przecież dokładnie tego się spodziewałam, żadnych niespodzianek. Bo przecież od początku wiedziałam, że nie będzie łatwo. Tyle wytrzymałam, więc następna próba czasu (powiedzmy sobie szczerze- znacznie krótsza) nie powinna mnie teraz zniechęcać. Ale tak to jest- każdy wycofuje się zamiast iść dalej, traci to cenne poczucie, że warto kontynuować wędrówkę. A ja co?- Chyba powoli przekonuję się do ich racji. Niby wiem, że może być dobrze, jednak coś mnie powstrzymuje, nie pozwala działać, odbiera wiarę. //joee_s
|
|
|
|
Niezły start. Jednak się doczekałam. Mimo wielu wątpliwości dotrwałam i... mam co chciałam. No, prawie mam. Ale chyba nie powinnam narzekać. Podobno jestem szczęściarą- przynajmniej tak mówią w tym wypadku. Chyba taka już jestem- szukam problemów tam, gdzie ich nie ma. Jutro nowy dzień. Nie, nie łudzę się że ten również będzie piękny. Mimo to czekam na niego uporczywie wpatrując się w okno, jakbym chciała dostrzec promień w ciemności. //joee_s
|
|
|
|
Piszę to, o czym nie mogę mówić wprost. Mogłabym wreszcie być z kimś szczera i opowiedzieć, co mi leży na sercu zamiast uciekać do świata wirtualnej stabilizacji. Być może anonimowość daje pewne poczucie bezpieczeństwa, lecz ucieczka i porzucanie tożsamości nie są przecież rozwiązaniem. To prawda- jest mi lżej, gdy dzielę się tym wszystkim, ale wiem, że powinnam znaleźć inną drogę. Przestać pisać- zacząć działać. Przestać się kryć i gonić za szczęściem. //Joee_s.
|
|
|
|
To czekanie jest cholernie męczące. W dodatku nadal rezygnuję ze wszystkiego. Siedzę bezczynnie, odkładam wszystkie swoje sprawy, poświęcam nawet pracę, bo zwyczajnie nie mam do tego głowy. Mimo to mój mózg pracuje na pełnych obrotach- jest niesamowicie pochłonięty myśleniem o Kimś. Ale to nie jesteś Ty. To ktoś zupełnie inny... Ludzie mieli rację, że czekanie na Ciebie jest bezsensowne, więc odpuściłam. Odpuściłam akurat wtedy, gdy nagroda za cierpliwość bya na wyciągnięcie ręki. Jak zawsze. //joee_s
|
|
|
|
Nareszcie dociera do mnie, jak bardzo dziecinna byłam przez te wszystkie miesiące. Chciałam się bawić, pić... A co najgorsze nie dopuszczałam do siebie myśli, że może istnieć osoba, której bez względu na wszystko zależy na tej dawnej, poukładanej dziewczynie. Zaślepiona nowym, pozornie ciekawszym życiem, odrzucałam całe dobro na siłę próbując szukać szczęścia gdzie indziej. Na co liczyłam? - Że ktoś, kto może wyrwać każdą wyłowi mnie z tłumu i będę kimś więcej niż one. A może skrycie wierzyłam, że alkohol raz na zawsze odpędzi moje problemy? Owszem, dawał szansę zapomnieć o nich. Przez chwile dawał poczucie szczęścia, a raczej krótkotrwałej szczęśliwości, która wywoływała niepohamowane napady śmiechu. A potem jeszcze karuzela. To tak jakby ja 10 lat temu. Chwilowy powrót. A teraz już wszystko jest tak, jak po staremu. No, może z wyjątkiem mnie. Dorosłam. Pragnę stabilizacji- kilku zaufanych osób i ... Ciebie.
|
|
|
|
To nie tak, że wcale Ciebie nie chcę, bo jesteś mi potrzebny zupełnie jak powietrze. Nie widzę Cię, nie czuję lecz wdycham całą sobą i za nic nie pogodzę się z dostępu do Ciebie odmową. Może tego nie czujesz lecz ja ciągle walczę. Potykam się, wstaję, kołyszę, tańczę. Jestem tancerzem, który wykonuje ruchy w rytm bicia Twego serca- najlepszej nuty. Uwielbiam Twój wzrok, Twój śmiech i choć nie pamiętam głosu, błądząc po omacku słucham szeptów osób. Oni mówią 'Idź dalej', więc idę do przodu, 'Za nic w świecie nie zgadzaj się z odmową', 'Nie poddawaj się gdy cel jest Tobie bliski'- O tak- Jego zdobycie jest marzeniem, jest wszystkim. //joee_s
|
|
 |
|
Kiedy mój czas się skończy, chce wiedzieć, że jedno zrobiłam dobrze – kochałam. Reszta to tylko odzwierciedlenie tego uczucia.
|
|
|
|
Znów pomyliłam się co do Ciebie. Za każdym razem, gdy długo nie dajesz znaku życia wyobrażam sobie najgorsze... Jestem cholerną egoistką, ale chyba nie potrafię już myśleć pozytywnie. Każdego dnia na nowo uczę się, że ten nasz świat nie jest taki zły...
|
|
|
|
Dodaj komentarz
