|
Dobraaaaa. Nic już nie mówię. Znów siedzę spokojnie i czekam. Co jak co, ale to jednak potrafi człowieka dobić. Mam cholerną ochotę się rozpłakać a wiem, że nie powinnam mieć powodów. Przecież dokładnie tego się spodziewałam, żadnych niespodzianek. Bo przecież od początku wiedziałam, że nie będzie łatwo. Tyle wytrzymałam, więc następna próba czasu (powiedzmy sobie szczerze- znacznie krótsza) nie powinna mnie teraz zniechęcać. Ale tak to jest- każdy wycofuje się zamiast iść dalej, traci to cenne poczucie, że warto kontynuować wędrówkę. A ja co?- Chyba powoli przekonuję się do ich racji. Niby wiem, że może być dobrze, jednak coś mnie powstrzymuje, nie pozwala działać, odbiera wiarę. //joee_s
|
Dodaj komentarz
