 |
|
Cierpienie wcale nie uczy cierpliwości. Ludzie, którzy doznali zbyt dużo złą, uczą się jak niszczyć i tylko zagryzają wargi, gdy widzą szczęście. Chcieliby płakać, ale nie potrafią zdjąć maski, pod którą kryje się wrażliwość. Są jak zranione zwierzęta, ugryzą nawet tego, kto będzie chciał im pomóc. Cierpienie wcale nie sprawia, że człowiek staje się lepszy i bardziej pokorny. Wręcz przeciwnie, ale chyba większość z was to wie. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Zapij to, zabij w sobie te myśli. Ta miłość już nie wróci. Takie uczucie nie przydarzy ci się jeszcze raz, to było przecież tak wyjątkowe, tak że to kurwa niemożliwe, a jednak się zdarzyło. A teraz stoisz tu sam, a świat osuwa ci spod nóg, więc zapij to, weź wydaj na to cały hajs, nic tak nie goi przecież ran. Zniszcz się. Nie masz innego wyboru, bo już nigdy nie spotka cię nic dobrego, bo wszystko, co miało sens, nagle upadło i rozbiło się jak ten pierdolony kieliszek na podłodze. Dalej, dalej, idź i umieraj tego wieczoru z głową w dłoniach, umieraj następnego dnia i przez całe życie. Widać to w twoich oczach. Zapij to, podaj kieliszek tamtej obok, ona już usiadła ci na kolana i pomaga zabić twoje myśli. Każdego dnia zakładasz na szyję pętlę i zaciskasz ją coraz bardziej. Zapominasz jak powinno się oddychać, a przecież to jest znacznie prostsze. Zapij ból, następnego dnia wypij butelkę wody i przypomnij sobie jak chciałeś żyć. Będzie dobrze, tylko strzep z siebie szczątki przeszłości.
|
|
|
|
Ci najwrażliwsi zostają najczęściej największymi skurwielami. Ich serca są z porcelany, to okropne, bo łatwo się tłuką i niczego nie można już naprawić. Uwierz, znacznie łatwiej żyć tym, którzy mają serca z plastiku. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Nie jestem wzorem świętości, wcale nie jestem dobra, gdy moje usta pachną alkoholem i gdy powoli tracę ostrość, a mój śmiech miesza się z ich spojrzeniami jak wódka z colą. Tańczę z kimś, kto mówi, że mnie kocha, choć nie zna nawet mojego imienia. Odsuwam się, gdy próbuje się zbliżyć na niebezpieczną odległość i podchodzę do koleżanki, która podaje mi piwo. To nie tak, wcale nie jestem dobra, przeklinam i jestem kurewsko pewna siebie, gdy widzę wkurwione miny tych typów, którzy odchodzą z niczym, bo nie mogą mnie mieć. Przymykam lekko oczy i czuję na sobie jego poważne spojrzenie, uśmiech i wydaję mi się, że jest obok, i mówi, że jestem jego. To irracjonalne, przecież go tu nie ma, jest setki kilometrów stąd, ale wiem, że kocha mnie i wierzy w to, że jestem najlepszą kobietą świecie, a ja mam w dłoniach niewidzialny nóż, który – jednym niewłaściwym ruchem – mogłabym wbić mu prosto w serce, zabijając go i, przy okazji, siebie, bo przecież jesteśmy jednością.
|
|
|
|
Lech jest w mojej duszy, moje krew jest w niebiesko – białych barwach. Jestem z tego dumna i nie umiem wyobrazić sobie mojego życia bez emocji, towarzyszących kibicowaniu. To pasja, która – jak każda pasja – ma dwa znaczenia. Sprawia, że uśmiecham się i cieszę ze zwycięstw, ale doprowadza też do rozpaczy, gdy widzę fatalną grę i kolejną porażkę. Mimo wszystko, nie potrafiłabym zrezygnować z tego. Ze zdzierania gardła na meczu, z towarzyszeniu piłkarzom w dobrych i złych chwilach, z oglądania transmisji z puszką piwa w ręce i komentowania każdej akcji, ze śpiewania przyśpiewek i tych wszystkich sytuacji na boisku i trybunach, które sprawiają, że mam ciarki na plecach. Lubię nawet zatłoczone tramwaje, które „są nasze i do Lecha należą” i powroty z meczów. Mów, co chcesz, ale jeśli tego nie przeżyłeś, to pojąć tego nie zdołasz. Tej euforii na trybunach, gdy nasi zdobędą gola. Dla tych momentów warto przeczekać gorsze chwile, nawet, gdy zamiast walki widzę na boisku parodię piłki nożnej.
|
|
|
|
Prawdziwej miłości nic nie zniszczy, wiem to już i chcę za każdym razem na nowo rozpalać ten ogień, który widzę w twoich oczach na mój widok. Nie ma chuja, damy radę, jesteśmy niezniszczalni, jeśli tylko będziemy o to walczyć każdego dnia. Nie możemy się poddać, nie wolno nam, kurwa, mieć żadnych wątpliwości, że to jest to. Przecież obydwoje czujemy to samo, gdy siedzę na twoich kolanach, a ty dotykasz moich pleców. To proste - nasze serca biją jednym rytmem i choćby dlatego nie możemy się poddawać. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Musisz to zrozumieć. Odchodzą nie tylko ludzie, gubisz szanse, blakną słowa, myśli i to, co kiedyś było ważne. Z roku na rok umierasz coraz bardziej. Nic z tym nie zrobisz: życie to droga do śmierci. Tylko ty decydujesz, czy idziesz krętymi ścieżkami, podziwiasz krajobrazy, nawet, gdy w stopach pozostają ci ciernie i czasem zahaczasz o skraj urwiska, czy mkniesz prostą autostradą do piekła, nie mając czasu, by się zastanowić nad tym, czy jesteś szczęśliwy. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Cieszę się, że nie odszedł wtedy, kiedy popełniłam błąd, choć wiem, że chciał, ale nie potrafił - tak po ludzku, bo świadomość, że mógłby już nie zobaczyć moich oczu, była gorsza niż to zrobiłam rysę na jego sercu. Długo rozmawialiśmy na ten temat, a jego łzy łamały mnie od środka. Płakaliśmy obydwoje, a potem zaczęliśmy pracować nad nami, nad naszym uczuciem. Zmieniłam się trochę, powoli wyzbywając się tej próżności, która o mało mnie zgubiła. Zamiast doskonalić sztukę flirtu, nauczyłam się gotować, a wieczory z kumplami przy piwie ograniczyłam, częściej spędzając czas z muzyką i książką. Nie oznacza to jednak, że stałam się zamkniętą w sobie szarą myszką. Po prostu nauczyłam się na niego czekać i on doskonale to wie, gdy, podczas wspólnego oglądania meczu lub filmu, podaje mi butelkę z piwem i szepcze: Kocham cię, żono. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Boże, Boże, przecież to najwspanialszy mężczyzna pod słońcem, kocha, potrafi o tym mówić i milczeć, wie, jak sprawić, by kobieta poczuła się przy nim jak bogini, potrafi wybaczać i zawsze przeprasza jako pierwszy, Boże, to niemożliwe, że tacy mężczyźni jeszcze istnieją, że jednego z nich mogę nazwać moim. Kobieta takiego mężczyzny powinna być poukładana, dobra z natury, cicha i skromna, powinna dobrze gotować i być jego zdrowiem, mieć łagodne spojrzenie i nie znać smaku innych ust, ale przecież - paradoksalnie - to moje ciało jest idealnie dopasowane z jego ciałem. Boże, to on sprawia, że chcę być lepszym człowiekiem, choć chaotycznie burzę jego poukładane myśli. Proszę o siłę, by przypadkiem nie rozbić naszych serc na drobne kawałki. Wiem, umiem ranić, ale kocham z całej epy i nigdy świadomie nie krzywdzę. Przecież chcę, by był szczęśliwy. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Ma w portfelu moje dwa zdjęcia z różnych okresów w moim życiu. Gdy spytałam, po co mu moje zdjęcie z czasów, gdy byłam małolatą, odparł z uśmiechem: "W tej się zakochałem, a tą kocham". Zaśmiałam się, czując, że serce śmieje się razem ze mną. Spojrzał na mnie jak na wariatkę, lekko zaskoczony moją reakcją, a ja pocałowałam go w usta. Nie zawsze trzeba słów, by wyznać miłość. Oczy mogą zrobić to o wiele lepiej. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Trzeba wam żyć, pić, przeklinać, zdzierać kolana i nadgarstki, palić i mówić, że życie nie jest nic warte, trzeba szukać sensu i bawić się, bo przecież jutra może nie być. Można robić wszystko, wszystko jest dozwolone przecież, tylko nie wolno wspominać. To jedno może was doprowadzić do szaleństwa, wpędzić w nałogi i w końcu założyć na szyję pętlę. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Jeść razem śniadanie, kłócić się o łazienkę, bić poduszkami i łaskotać, kochać za pięć szósta przed wyjściem do pracy, wygłupiać się i rozmawiać na każdy temat, począwszy od tych poważnych, a skończywszy na przekomarzaniu się, poddawać się namiętności, robić zakupy i przypominać sobie wzajemnie o rachunkach do płacenia, pić piwo i oglądać mecze, podjadając chipsy, siedzieć na masce auta i rozmawiać po dobrym seksie, całować się w usta, na dobranoc i między udami, przekraczać wszystkie granice, śmiać się z nudnych ludzi, wspólnie szykować kolację, mieć dziecko i nauczyć je, czym jest szczęście i jak ważne jest dążenie do marzeń. Być blisko, niezależnie od ilości dzielących nas kilometrów, nie poddać się rutynie i podtrzymywać ogień, który płonie w nas. Chciałabym tak, ale tylko z tobą. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
