 |
|
Bo jest pięknie i jestem szczęśliwa, tak w chuj, i kiedy mnie przytula, czuję, że nie mogłabym go zdradzić, bo te jego oczy patrzą na mnie z taką miłością, że nie można sobie tego wyobrazić i chyba bym go tym zabiła. Dziś tak myślę, ale świat jest pojebany, nie ma sumienia, a ja czasem się gubię i myślę, że jestem całkiem dziwna, bo nie umiem, a może nie chcę wydostać się ze znajomości, która może zadziałać destrukcyjnie. Oni są całkiem różni, a do tego jest jeszcze ona, a ja dobrze wiem, że się wpienia i pewnie myśli o mnie źle, ale olewam to. Potem opuszczam to miasto, jadę pociągiem, myśli mi się krystalizują, on czeka na mnie z różami na dworcu, a potem całujemy się i jest tak jak być powinno, dużo miłości, przytulania, dobrego seksu i wspólne picie herbaty. Patrzę na niego i wiem, że on jest najlepszą rzeczą, jaka mogła mnie spotkać w tym życiu.
/ Kavu Zet.
|
|
|
|
Jeszcze śpi, ma długie rzęsy i niesamowicie pachnie, uśmiecham się, bo lubię budzić się obok niego, całuję go w szyję, on marudzi, że chyba mnie pojebało, jest dziesiąta rano, a do domu wróciliśmy o czwartej, ale już po chwili otwiera oczy, przesuwa dłonią wzdłuż moich pleców i szybkim ruchem ściąga moje majtki. Zaczyna mi się kręcić w głowie, a przecież alkohol już dawno wyparował z moich żył - to ten jego dotyk tak na mnie działa, pragnę go i poddaję się temu i wiem, jak to się skończy, och, ach, jest pięknie, tak, że nie można tego opisać. Potem rozmawiamy, jego oczy śmieją się, gdy na mnie patrzy, mówią mi, że mnie kocha, to widać zresztą, więc kochamy się znów, intensywnie, do bólu. W końcu jestem niegrzeczną dziewczynką. Mówi, że nie może się mną nacieszyć, a przecież musi, bo nie zobaczymy się zbyt szybko, ale kiedy wróci, znów będziemy tak blisko. Jestem tego pewna./Kavu Zet.
|
|
|
|
Nie mogę powiedzieć, że jest idealnie. O, co to to nie, bo nie zawsze mówimy sobie miłe słowa, czasem nie mamy dla siebie czasu i zwyczajnie się mijamy, bo niemożliwe jest spędzanie z sobą każdej sekundy, bo jego praca, moja szkoła i tysiące kilometrów, którymi - mimo wszystko - nie można zmierzyć naszej miłości. Czasem wkurza mnie, sprawia, że mam łzy w oczach, a ja zbyt często zamiast ugryźć się w język wypalam jakąś miażdżącą ripostę. Daleko nam do ideału, choć gdy jestem ubrana tylko w jego wzrok na siebie, mam wrażenie, że nie chcę już niczego szukać, że nie potrzebuję niczego innego i wszystko, o co zabiegam, jest niczym w porównaniu z jego obecnością. To już ponad trzy lata, odkąd wywołał uśmiech w moim sercu i nic nie zapowiada, żeby to miało się skończyć. Nawet, jeśli się pokłócimy, zawsze potrafimy się pogodzić i połączyła nas silna więź, której nic nie może przerwać. To miłość, ale nie jakaś tam zwykła miłość, tylko ogromna, odwzajemniona i, co najważniejsze, prawdziwa. / K
|
|
|
|
Bo jak powinno wyglądać to życie? Zarabianie hajsu, remonty zamiast wakacji i niewdzięczne dzieci, harowanie cały tydzień, upijanie się w sobotę, a w niedzielę chodzenie do kościoła nie po to, by spotkać się z Bogiem, ale z czystego przyzwyczajenia? Naprawdę nie stać cię na nic lepszego? Ja wolę kolekcjonować chwile, które mogą przeszyć mnie na wskroś, bo pogodziłam się ze śmiercią, co jest równoznaczne z życiem na sto procent. Widzisz, kocham iść na nocny spacer po mieście i zdzierać gardło na meczach, spotykać się z przyjaciółmi i starać się wierzyć w to, że "jest dobrze", siedzieć z browcem przy ziomach i rapie, grać w playstation, czytać książki i kochać się z moim mężczyzną w jego samochodzie. Balansuję między pięknem a pornografią, między kiczem a oryginalnością, między dobrem a złem, no i wolę być czasem nieszczęśliwa niż udawać, że podoba mi się w świecie obłudnej szczęśliwości. Bo jak powinno wyglądać to życie? Przykro mi, nie ma reguł. Nie warto się zastanawiać, trzeba żyć./K
|
|
|
|
Wbija na chatę bez zapowiedzi i marudzi mi, bym upiekła placek, przynosi czteropak Lecha Shandy, jednocześnie zapowiadając, że wieczorem zrobimy turniej w Fifę, który (niech się łudzi!) i tak przegram. Potrafi wyjebać mi z bara, gdy marudzę, że jestem gruba i mówi, że jestem najseksowniejszą dziewczyną na naszej dzielni, a potem dodaje, że i tak nie chciałby być moim facetem. Wkurza mnie, ale i przekonuje, że jak ten mój mnie skrzywdzi, to on jako pierwszy da mu wpierdol. Wtedy oburzam się na niego i mówię, że jak coś zrobi Damianowi, to przestanę się do niego odzywać, a on śmieje się, że milczącej mnie to jeszcze nie widział. Cieszę się, że go mam. W końcu jesteśmy jak rodzeństwo i nawet jego rodzice nazywają mnie swoją "córką". / Kavu Zet.
|
|
|
|
Miłości nie można wybrać, nie możesz zdecydować, że zakochasz się akurat w tym człowieku. I to jest w tym wszystkim najlepsze, a jednocześnie najgorsze, bo twoje serce jest bezbronne wobec tego i może zabić mocniej na widok kogoś wspaniałego albo wręcz przeciwnie: może pokochać najgorszego skurwiela i rozpocząć twoją drogę ku zatraceniu. Miłości nie można wybrać. Nie kocha się mężczyzny za to, że ma dobrą pracę, szybki samochód czy przystojny wygląd. To nie układ ani kontrakt, ale ci, którzy nigdy nie kochali albo wydawało im się, że kochali, nie zrozumieją tego. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Chuja o mnie wiedzą, a mówią, że jestem dziewczyną z ich snów, choć nawet nie rozmawiali ze mną na trzeźwo. To nie ma nic wspólnego z miłością, nie mieszajmy jej do tego, bo, to przecież jasne, miłość objawia się w tym, w jaki sposób on na mnie patrzy, choć widział mnie nie tylko w najseksowniejszym stroju, ale też totalnie bez makijażu, w nieumytych włosach i dresie, gdy jechaliśmy w trasę, spędził ze mną dwadzieścia cztery godziny na dobę i wytrzymał ze mną nawet, gdy byłam jednym wielkim wkurwieniem. Nie rozdzieliły nas kilometry i potrafił mi wybaczyć, gdy popełniłam błąd, więc widzisz: kocha mnie, a ja kocham go i doceniam wszystko, co jest w stanie dla mnie poświęcić, a jeśli ktoś stwierdzi, że to nie miłość, bo jesteśmy dla siebie chamscy, to chuja wie o miłości. Tej prawdziwej, która połączyła nas zupełnym przypadkiem i namąciła w życiu, choć, nawet gdyby łatwiej żyłoby się nam bez tej wiecznej tęsknoty, nie chciałabym jej utracić. Nigdy. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Las Vegas? Bitch please, równie dobrym miejscem jest las pod Poznaniem, a jeżeli nie widać różnicy, to po co przepłacać. ;) / Kavu Zet.
|
|
|
|
Ci ludzie, którzy zniknęli za rogiem, bo szkoła, bo praca, miłość, wcale nie odeszli "na zawsze". Zrozumiałam to, gdy kolega z liceum, napisał, że ostatnio przeglądał stare zdjęcia i przypomniał sobie wszystkie wspólne odpały, wyjazdy pociągiem do Boszkowa i wypożyczanie wodnego roweru, i udawanie pary, i to, że kiedyś dostałam od niego sukienkę oraz że zwyczajnie tęskni. Ci ludzie, którzy zniknęli za rogiem, myślą w taki sam sposób o tobie, żyją własnym życiem i tylko czasem przeszłość uderza w twarz i przypomina o tym, z kim kiedyś dzieliło się codzienność i ławkę. Już nie usiądziemy tam razem, a przynajmniej nie jak wtedy - na oparciu, trzymając nogi na siedzeniu. W końcu jesteśmy już dorośli, obietnica przyjaźni "na zawsze" już upadła dawno, a zresztą rozsądni ludzie nie ufają słowom: "na zawsze". To pusty slogan, nie zaczniemy niczego od początku, ale możemy ustawić się na browar. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Pieprzmy to. Pieprzmy się, tak ostro i bez żadnych zahamowań. Tak mocno, aż do bólu, zadrapań na plecach i malinkach na szyi, piersiach i w okolicach obojczyków. Pieprzmy to, za parę dni znów będziemy za sobą tęsknić i wspólne spędzanie czasu będzie wydawało się tak odległe jak wczorajszy sen. Naznacz mnie swoim zapachem i dotykiem. Dobrze wiesz, że patrząc w lustro, chcę widzieć na sobie ślady, pamiątki po chwilach, które wciągają nas jak tamci białe kreski. Pieprzmy się, wgryzę ci się w mózg, to nie będzie grzeczny orgazm, kotku, że "O Boże! Tak, tak! Dochodzę", ale przesiąknięty czystym szaleństwem w moim stylu: "Kurwa, och kurwa, ja pierdolę, mocniej, bo cię zabiję, zamorduję, zarżnę, nie przerywaj, kurwa. Będziesz to czuł w sobie nawet, gdy będziesz spędzał weekend zupełnie sam, a tęsknota będzie rozpierdalać cię od środka, więc pieprzmy to, czy to moralne i właściwe. Ja jestem twoja, a ty jesteś mój. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Dowiedziałam się już, że w życiu wcale nie chodzi o cel wędrówki, ale o to, by do niego dążyć. Nie wolno się zatrzymywać. Trzeba pozostać w ruchu, pokonać przeszkody lub się ich pozbyć. Nawet na prostej drodze mogą pojawić się przeciwności, które wydają się być problemem, a tak naprawdę muszą zaistnieć, by człowiek nie oszalał z nudów. To one nadają smak tej całej przygodzie, bo w życiu wcale nie chodzi o cel, ta wędrówka to przygoda, wyprawa, w której zdarzają się zarówno dobre, jak i złe chwile. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Czasem świat jest chujowy, nie ma żadnych nadziei, a skurwiel, ból, usadawia się gdzieś w okolicach serca. Zastanawiasz się, gdzie jest sens i jedynym lekarstwem wydaje ci się wódka. Czasem umierasz, a potem przychodzi ktoś, kto patrzy na ciebie z czystą miłością w oczach, kto dotyka twojego ciała i zlizuje z twoich ust strach o jutro i razem z bluzką zdejmuje z ciebie wspomnienia, które bolą. Wgryza się lekko w twoją szyję i zabija wszystkie złe myśli. Zapadasz w letarg i poddajesz się emocjom. Potem jednak znów wraca rzeczywistość. Uderza ze zdwojoną siłą, a tobie pozostaje ustawiczna tęsknota. To dobrze, każdy musi, za czymś tęsknić. Chuj z tym, kochasz i nienawidzisz jednocześnie, a swój zły humor tłumaczysz tym, że skończyły ci się fajki. Tak prościej, ale wcale nie szczęśliwiej. / Kavu Zet.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
