 |
take_my_hand.moblo.pl
Coraz częściej nie mogę patrzeć na siebie w lustrze. Coraz częściej czuję do siebie obrzydzenie które nasila się gdy spoglądam na swoje ciało. Przytyłam. Jestem tego
|
|
 |
|
Coraz częściej nie mogę patrzeć na siebie w lustrze. Coraz częściej czuję do siebie obrzydzenie, które nasila się,gdy spoglądam na swoje ciało. Przytyłam. Jestem tego świadoma i źle mi z tym. Odchudzanie? Czemu nie. Problem z tym, że brzuch, którego tak bardzo nienawidzę, nie zniknie. Będzie mi towarzyszył na każdym kroku czy tego chcę,czy nie. To nie jest obsesja ani żadna inna choroba. To moje stwierdzenia i ciało, w którym się tak źle czuję.
|
|
|
|
był tym, którego kochałam i dla którego byłam w stanie zrobić wszystko. poświęciłam dla niego największe wartości. ale to już przeminęło. stał mi się obojętny, nic nie znaczący koleś, którego kiedyś znałam. moje uczucie do niego usnęło gdzieś na skrajności mojej duszy, by tam spokojnie i bezboleśnie spoczywać na wieki. nie zapomnę tego, co było między nami i tego, jak wspaniale czułam się przez rok w jego ramionach. ale już nigdy nie pozwolę, by zawitał w moim świecie.
|
|
|
|
Dla mnie umarłeś. Pochowałam cię na dnie swojego serca. Tak głęboko,byś już nigdy nie wyszedł,byś więcej nie obudził się w mojej głowie.
|
|
|
|
łzy napływają mi do oczu. coś mnie boli. coś, na co nie mam żadnego wpływu. coś, co powoduje odczucie pustki. to nie jest ból fizyczny. bolą mnie własne myśli, samotność w zimne wieczory. boli mnie zraniona dusza.
|
|
|
|
to już nie wróci! nie pozwolę, by wróciła tęsknota za jakimkolwiek człowiekiem. nie pozwolę, by ktoś zranił mnie po raz kolejny!
|
|
|
|
po co zaczynał ten temat? już wszystko było dobrze. nadal jest okey. pogodziłam się już z tym. w końcu minęły cztery miesiące. nie tęsknię już za nim, nie chcę wracać do tego, co było kiedyś. wszystko straciło swój sens. nie interesuje mnie, jak spędza wolny czas i z kim. mam wyjebane. pozbierałam się po jego podjętej decyzji i idę dalej przed siebie, nie zważając na przeszłość. istnieją inni ludzie i inne miejsca, gdzie będę czuć się o wiele lepiej. mimo, że wspomnienia mnie nawiedzają, to to już nie jest to samo. minęła moja rozpacz i troska o niego. żyję swoim życiem, które na nowo zostało mi dane.
|
|
|
|
serca rozpiera nieznośny ból. tęsknota nie pozwala mi myśleć o niczym innym, tylko o tym, dlaczego odczuwasz wstyd. boisz się wyśmiania przez kumpli? a może tego, że nie mam 22 lat, jestem małolatą i mogę nie dosięgać do pięt twoim znajomym? nie jestem piękna ani idealna. ale mam dobre serce, które potrafi kochać. mam też zraniona duszę, która potrzebuje opiekuna, a nie kolejnych ran.
|
|
|
|
moja klatka piersiowa porusza się rytmicznie od nadmiernego wdychania powietrza spowodowanego cichym szlochem. łzy moczące moje policzki i spadające bezwładnie na klawiaturę spowodowane są nieustającym bólem. odrzucenie? tęsknota? co sprawia, że tak się czuję? co jest powodem tego, że nie potrafię być szczęśliwa, że wszystko, co sobie zaplanuję, wymarzę obraca się w proch? nie radzę sobie z tym. staram się być silna, ale moje serce bije z dnia na dzień coraz słabiej. szklanka whisky staje się coraz bardziej pusta, a moje uczucia ulegają tylko spotęgowaniu. jestem coraz słabsza. coraz mniej chce mi się walczyć o to, czego potrzebuję. może czas w końcu złożyć broń i zaczekać, aż niektóre osoby samodzielnie zrobią krok w moją stronę? może należy poczekać, aż zatęsknią?
|
|
|
|
I gdy mnie dotknął, poczułam ciepły dreszczyk przechodzący przez moje ciało. Nie odsunęłam się, nie drgnęłam. Spojrzałam tylko w górę i w Jego niebieskie tęczówki. Jego spojrzenie przeszywało mnie na wylot. Delikatnie zmieszana przytuliłam Go i pogratulowałam. Jego uśmiech i ciepłe słowa były wynagrodzeniem. Nie wiem za co. Nie wiem nawet, dlaczego wywołało to wszystko u mnie taką radość. Jego dotyk, uśmiech i sama obecność. Nie chcę, żeby dawne uczucie do Niego wróciło. Uczucie, które dusiłam w sobie przez dwa lata. Nie na tym ma polegać moja przyjaźń do Niego. Nie w tymi ścieżkami ma podążać moje serce.
|
|
|
|
znów nawiedził mnie ten straszny koszmar. po ran enty widziałam w nim tę samą twarz, ciało i jego ruchy. zawziętość w przećpanych oczach, silne dłonie przyciskające moje ciało do ziemi. znów czułam tę bezradność i palące łzy. próba nabrania jak największych sił na nic się nie zdała. nigdy nie będę silniejsza od takich mężczyzn. nigdy sobie nie poradzę z tą świadomością, że jestem słaba i nie potrafiłam się wtedy obronić. nikt nie jest w stanie wyrwać mi z myśli, z serca tego, co wtedy czułam. strach, który ogarnia wtedy każdy organ ciała dziewczyny jest nie do opisania, dopóki ktoś sam tego nie przeżyje.
|
|
|
|
I pierdoliłam to kakao, które stało się nieodłącznym dodatkiem do smutnych wieczorów. Pierdoliłam też znajomych, spotkania, internet i wiele innych niepotrzebnych do życia rzeczy. Chciałam Ciebie. i wiesz co? to był jeden z największych błędów, jakie popełniłam. odpuściłam wszystko i wszystkich dla Ciebie. a ty po roku tak po prostu mnie olałeś.
|
|
|
|
jeszcze kilka godzin temu byłam z najdroższymi dla mnie osobami na świecie. śmiałam się i byłam dumna z tego, że tak wspaniałe dwie istoty są częścią mojego świata. później chciałam jak najszybciej znaleźć się obok jednej z nich, gdy tylko otrzymałam wiadomość od niej. wydawało mi się, że poczułam ten policzek, który ona otrzymała. zawsze będę się o nią martwić i gdybym wtedy była przy niej bez wahania obroniłabym ją własnym ciałem i nie pozwoliła skrzywdzić. jak jedna, tak i druga są częścią mnie i bez względu na jakiekolwiek kłótnie i inne przeciwności losu, zawsze stanę po ich stronie! są jak siostry, które sama sobie wybrałam.
|
|
|
|
Dodaj komentarz