 |
take_my_hand.moblo.pl
Był moim autorytetem gdy siadałam mu na kolanach a on z delikatne rozczesywał mi włosy. Był moim idolem gdy łapał wielkie ryby na wędkę. Wypatrując go w oknie mówiłam do
|
|
 |
|
Był moim autorytetem,gdy siadałam mu na kolanach,a on z delikatne rozczesywał mi włosy. Był moim idolem,gdy łapał wielkie ryby na wędkę. Wypatrując go w oknie mówiłam do mamy "mamusiu,mój mąż będzie taki jak twój. Będzie dzielnie pracował,będzie łowić duże ryby i grać w piłkę". Mama tylko się uśmiechała. Teraz wiem dlaczego. Teraz żałuję moich słów z dzieciństwa. Teraz wiem,że życie mamy nie jest tak kolorowe,jak wydawało mi się kilka lat temu. Już nie chcę mieć takiego męża. Za wszelką cenę będę bronić się przed taką przyszłością. Przed powtórzeniem horroru moim dzieciom.
|
|
|
|
Doskonale pamiętam jego brązowe oczy,rysy twarzy,blizny na ciele,o których opowiadał mi długie historie. Pamiętam dotyk jego dłoni,delikatne usta i łagodny ton. Ale dlaczego o tym wspominam? Ponieważ pierwszy raz tej nocy,od długich miesięcy, przyśnił mi się. Wyglądał dokładnie tak,jak w dniu naszego rozstania. Tylko tym razem to nie ja płakałam. Tym razem to ja odeszłam,zostawiając jego ramiona puste.
|
|
|
|
W czasie ostatnich dni upadłam na kolana. I tak pozostaje. Czekam na okazję aż urosnę, aż zdobędę tyle sił,by powstać by wrócić do łask i pokazać,na co mnie stać. Na razie moje troski rosną i rosną. Życie daje mi w kość,los mnie nie rozpieszcza. Ale dam radę! Nie poddam się! Nie jestem w cale taka słaba. A łzy? Nie wstydzę się ich. Nie są oznaką słabości. Przecieram je z dumą. Z zadowoleniem,że mimo wszystkiego,co mnie spotkało,nadal walczę.
|
|
|
|
Dlaczego to ja mam być tą gorszą? Dlaczego ich złość,nienawiść,problemy kierowane są w moją stronę? Ludzie mają rację. Z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciach. Ale zaraz.. nawet tego oni nie potrafią zrobić jak się należy. Nie zapomniałam krzywd,jakie mi kiedyś wyrządzili. Nie zapomniałam policzków,krzyków,wyzwisk. Ale nie rozumiem dlaczego zawiązali kolejną koalicję przeciw mnie. Nie rozumiem ich zachowania. Jestem z tym sama. Sama w wielkim świecie. Traktowana wśród nich jak zero.
|
|
|
|
Patrzyłam na jego chwiejną,oddalającą się sylwetkę. Zimny wiatr rozłożył rozpięty płaszcz,otulając ciało przenikliwym mrozem. Stojąc w świetle latarni wyobrażałam sobie,jak podbiegam do niego i rzucam się w ciepłe ramiona. Co mnie powstrzymywało? Duma? Złość? Chwilowa nienawiść? Otarłam policzki od łez wierzchem zmarzniętej dłoni,szeptając jego imię. Ciało drżało z zimna,ale nic nie mówiło mi,że trzeba ruszyć w dalszą drogę. Wypowiedziałam raz jeszcze ulubione imię. Tym razem na tyle głośno,by usłyszał.
|
|
|
|
Jak dać jej do zrozumienia,że on chce tylko z niej zadrwić? Jak dać jej do zrozumienia,że znam jego zamiary,niekorzystne dla niej..?
|
|
|
|
I właśnie wtedy moje serce stało się puste. Właśnie w tym momencie,na ułamki sekund przestałam myśleć. Wszystko,co tylko we mnie było,zmierzało w jednym kierunku: przeszłość. Jakiś nienaturalny byt zawładnął mną,wypełniając wnętrze żalem. Każdy kąt duszy był pełen jakiś niedomówień. Ciało zalała fala gorąca. Oczy wypełnione zostały łzami. To była ona.
|
|
|
|
Jak poradzić sobie z tą wiadomością? Było mi dobrze tak jak było. Aż do teraz. Gdy uderzyła we mnie falą słów,której się nie spodziewałam. Ta świadomość w jakimś stopniu zabolała. Tamten rozdział jest przecież zamknięty. Dawno pogodziłam się z utratą jego uwagi. Minęło tyle czasu od wszystkich chwil spędzonych u jego boku,gdy teraz dowiaduje się,że nadal o nich myśli. Nie da się zapomnieć tego roku. Zbyt wiele dla siebie poświeciliśmy,zbyt wiele było wyrzeczeń. Obraliśmy inne ścieżki,osobne. Teraz jestem szczęśliwa. U boku innego. I niech tak zostanie.
|
|
|
|
Mam swoje zdanie,swój honor. Nie dam sobą pomiatać. Każda słabość,chwilowe łzy,zawahanie powodują,że rosnę w siłę. Nie ma miejsca na wątpliwości,na mało odważne kroki. Nie ma miejsca dla dawnej mnie. Ona już nie istnieje. Teraz jestem lepsza,silniejsza. Bez cienia słabości.
|
|
|
|
Tak wiele trzeba załatwiać. Studia,formalności,tony papierów do wypisania,dom,ogród. Ale gdy kładę się obok niego,obejmuje jak najmocniej mogę,moje ciało się regeneruje. Nie odczuwam już wtedy zmęczenia. Wpatruje się w jego oczy,a on,delikatnie muskając moje usta,zabiera wszelkie troski. Ulatniają się problemy,bo wiem,że on zawsze mi pomoże. Trwając przy mnie daje mi chęć do życia,chęć do bycia kimś ważnym.
|
|
|
|
Kochanie,nie potrzebuję zaproszeń na obiad do drogiej restauracji-wystarczy mi niezdrowe żarcie w maku. Nie oczekuję od ciebie romantycznej kolacji przy świecach-zadowolę się chipsami i piwem na pobliskiej ławce. Lubię wieczory z twoimi kumplami przed telewizorem podczas mundialu,oglądanie każdego meczu i zakłady,kto tym razem przejdzie do kolejnego etapu-w końcu wiem,co to spalony. Nie mam wielkich wymagań,cieszę się z tego co mam. Nie potrzebuję więcej. Jest mi dobrze tak,jak jest. Tak po prostu. Przy tobie.
|
|
|
|
Nie znacie moich pragnień,marzeń ani obaw. Uważacie,że uśmiech,który przyodziewam symbolizuje szczęście. Ale spójrzcie w moje oczy. Czy one się śmieją? Czy jest w nich radość? Zajrzyjcie w głąb mnie. W środku ukryty jest ból,tęsknota. Swoje miejsce znalazły tam wyrzuty sumienia,których tak bardzo nienawidzę,których tak trudno się pozbyć. Nie każde wnętrze jest usłane różami. W moim zagnieździły się chwasty i kolce-pozostałości po nierozkwitłej róży.
|
|
|
|
Dodaj komentarz