 |
take_my_hand.moblo.pl
Jedzenie staje się coraz większym problemem wymioty nieodłączną częścią dnia. Krawcowa nie nadąża zwężać poszczególnych części garderoby. Koszmary męczą mnie każdej nocy
|
|
 |
|
Jedzenie staje się coraz większym problemem,wymioty nieodłączną częścią dnia. Krawcowa nie nadąża zwężać poszczególnych części garderoby. Koszmary męczą mnie każdej nocy,siniaki na ciele wychodzą po każdym mocniejszym nacisku."może udamy się do specjalisty,kochanie?"-usłyszałam pewnej nocy po przebudzeniu się w jego ramionach z ogromnym krzykiem. Specjalista? Uważacie,że potrzebuję psychologa? Że coś jest ze mną nie tak? Nie jestem świruską,wszystko ze mną w porządku! Czuję się świetnie! Nie potrzebuję niczyjej pomocy!
|
|
|
|
Lubię,gdy jego oczy się śmieją. Uwielbiam,gdy chroni mnie przed zimnem. Kocham,gdy namiętnie całuje moje ciało. Można tak wymieniać bez końca. Ludzie mogą w to wątpić. Ale nikt nie jest w stanie odebrać mi wspomnień i widoku jego słodkiej buźki,podczas gdy swobodnie śni na mojej piersi. Nikt nie wydrze ze mnie jego obrazku,jego słów,jego wsparcia. Jest tym,który daje mi szczęście.
|
|
|
|
W ciągu tego roku z nim,nauczyłam się wielu rzeczy,przyłapałam się na myślach,które nigdy wcześniej nie krążyły w mojej głowie. Nadal wstrzymuję oddech,kiedy z delikatnością dotyka mojej skóry. Mimo codziennych spotkań tęsknię za każdym razem,gdy zamyka drzwi frontowe,gdyż tym razem nie może zostać na noc. Martwię się,gdy ma jechać gdzieś beze mnie. Wyczekuję smsów,które w każdy dzień pojawiają się w tych samych godzinach i nieustannie splatam jego dłoń z moją,by czuć,że wciąż trwa u mego boku. Życie z nim nie stało się łatwiejsze,ale stało się bardziej kolorowe,problemy mniej istotne,a uczucia najważniejsze.
|
|
|
|
Nauczyłam się nie pokazywać łez i negatywnych uczuć. Ale przecież ktoś kiedyś powiedział mi,że strach,smutek,tęsknota,to nie są negatywne uczucia. To chwile,w których twój umysł myśli o mniej przyjemnych rzeczach. Albo wręcz przeciwnie. Myśli o momentach,kiedy czułeś się potrzebny,szczęśliwy. Nikt przecież nie obiecywał,że życie będzie usłane różami. Takie uczucia we mnie ujawnia ciemna noc,gdy brnąc w kąty pamięci pojawia się na nowo ta krucha i bezsilna duszyczka.
|
|
|
|
Powieki zamknęły się. Straciłam kontrolę nad ciałem,które bezwładnie osunęło się w jego ramiona. Poczułam ucisk. Jakiś dziwny,tępy ból,który przeszył moją głowę. Chwila moment i już go nie było. Odszedł,pozwalając przejąć kontrolę nad samą sobą.
|
|
|
|
Ponownie tłumię w sobie krzyk, a serce wystukuje niemiarowy rytm. Ciągła droga pod prąd męczy mnie coraz bardziej. Zapłakane oczy nie pozwalają patrzeć w przyszłość. Przestałam wierzyć w baśnie z szczęśliwym zakończeniem. Dorosłam,a takie bajki są dla małych dziewczynek. Niedoświadczonych,szczęśliwych, z sercem w całości.
|
|
|
|
Czułam się bezużyteczna. Troska o wszystko w okół wprowadzała mnie w depresję. Aż do momentu,gdy zasiadłam w szeregach znanych mi osób. Chłopców,którzy swoim poczuciem humoru,radością,optymistycznym myśleniem,żartami podnieśli mnie na duchu. Spowodowali,że zaczęłam ponownie wierzyć w siebie. Troski i problemy gdzieś się ulotniły,a umysł odpoczął od nadmiernego funkcjonowania. Odprężyłam się przy butelce piwa zaciągając się dymem wydychanym z ust jednej z osób.
|
|
|
|
Nie trudno jest znaleźć wielu znajomych w czasie,gdy ci się powodzi. Trudniej znaleźć takich,którzy zostaną przy tobie,gdy spadasz w dół,gdy potrzebujesz ich skrzydeł,gdy twoje zostały podcięte. Właśnie z nimi warto zostać i ich nazwać przyjaciółmi.
|
|
|
|
Przyzwyczaiłam się już do jego ciepłego ciała,otulającego mnie w nocy pod jedną kołdrą. Przyzwyczaiłam się do miękkich ust skradających pocałunek podczas rannego 'jeszcze chwilę,zaraz wstanę'. Przyzwyczaiłam się i już tego nie odwrócę. Klamka zapadła,stał się częścią mnie. Świat krąży w okół jego osoby. Stał się najważniejszy,jemu poświęcam czas,dla niego oddaję się wirowi zabawy. Czuję się przy nim kimś ważniejszym,niż zwykłą,szarą dziewczyną żyjącą w zwykłej,szarej rzeczywistości.
|
|
|
|
2. Nie żałuję policzków wymierzonych przez rodziców,bo walczyłam w imię miłości. Nie żałuję wylanych łez,bo nie można wstydzić się okazywania uczuć. Nie żałuję pijanych weekendów,bo wtedy czułam,że żyję. A to wszystko doprowadziło mnie do tego,co mam teraz. Wyciągnęłam wnioski z przeszłości i brnę w nieznaną przyszłość. Z kimś niesamowitym obok.
|
|
|
|
1. Mam niezbite dowody na to,że jestem szczęśliwa. Mimo trudnej drogi,którą sobie obrałam,mogę z dumą opowiedzieć o szczęściu,jakie zawitało w moim sercu. I mimo,że przyłapuję się czasami na wspominaniu tego co było,na wspominaniu bólu,łez,goryczy,naparstku radości,która przebijała się w towarzystwie blondyna z przeszłości,wspominaniu upadku i trudnego wspinania się na wyżynę zdrowego rozsądku przy pomocy anioła stróża w postaci kobiety z kruchym sercem śpiącej niegdyś obok mnie,nie żałuję.
|
|
|
|
Krew zaczęła kapać. Ściekła z nosa,po ustach prosto na koszulkę. Towarzysze spojrzeli na mnie przestraszeni. Rzuciłam się ku łazience,by zatrzymać krwotok. Zostawiałam za sobą na podłodze małe czerwone plamki. Reszta udała się bez wahania za mną. Oblewając zimną woda nos,nogi ugięły się pode mną. Widok krwii źle na mnie zadziałał,jak za każdym razem.'To zmęczenie' usłyszałam z ust jednej z osób.'odchudzanie się,nieregularne posiłki i niedospane nocki,dają ci się we znaki. Czas najwyższy zacząć dbać o siebie'.'tak łatwo mówić'-pomyślałam,gdy chce się być idealnym.
|
|
|
|
Dodaj komentarz