 |
take_my_hand.moblo.pl
W takie właśnie wieczory zamykam się w sobie i wspominam. Ten chłopak te relacje. Jego oczy dotyk głos i stanowczość. Jak on to wspomina? Czy w ogóle o tym myśli? Mimo
|
|
 |
|
W takie właśnie wieczory zamykam się w sobie i wspominam. Ten chłopak, te relacje. Jego oczy, dotyk, głos i stanowczość. Jak on to wspomina? Czy w ogóle o tym myśli? Mimo szczęścia, które daje mi najwspanialsza osoba na świecie, czasami wyobrażam sobie, jakby to było, gdybyśmy nadal byli razem. Jakby to wszystko się potoczyło? Nie żałuję niczego, co dla niego poświęciłam. Było warto. Wtedy było..
|
|
|
|
Pamiętacie te wszystkie chwile? Bo ja tak. Mam je cały czas przed oczami. Nasze wspólne nocki, śmiechy, imprezy, plażowanie i picie alkoholu. Płacz, śmiech, tańce. Było wspaniale.
|
|
|
|
"... chcę żebyś mnie kochał- czasem rozsądnie, czasem spontanicznie. Nie rzucił dla mnie świata, ale się z nim dzielił. Nie obiecuj, że mnie nie zostawisz, nie kocha się słowami. Po prostu mnie nie zostawiaj i nic nie mów."
|
|
|
|
Mogę rozmawiać z nią godzinami. Za każdym razem nasze rozmowy nie mają końca, cisza nie wypełnia przestrzeni w okół nas. Jest kimś, kto pomoże mi z problemami. Kimś, kto nie powie mi 'będzie dobrze', gdy obie doskonale wiemy, że nie będzie. Wytarga mnie za włosy, gdy zrobię coś źle i z cierpliwością wysłucha, gdy mam jej wiele do powiedzenia. Ostatnio tylko z nią mogę swobodnie obgadać ludzi, których znamy i pośmiać się z zabawnego wizerunku przechodniów. Jest wspaniałą, kreatywną osobą, bliską memu sercu. I wcale mi nie przeszkadza, że często gada o grach komputerowych. Ma swój świat. Tak wspaniały jak jej osoba.
|
|
|
|
Przecież to prawda. Drugi człowiek staje się szczęściem drugiego, staje się niezastapionym elementem w środku. Pod rzebrami skrywa się jego miejsce. On uczy Cię odpowiednio brać powietrze, uczy, że tęsknota jest wynagradzana. Rozum może krzyczeć, ale serce i tak je zagłuszy. Przecież kocha i jest kochane, po co to odbierać? To co druga osoba Ci daje płynie w Twojej aorcie. W całym Twoim ciele . Uśmiechem rozjaśniasz każde pomieszczenie, cierpisz gdy go nie widzisz, radujesz się gdy go czujesz blisko siebie. Miłośc jest zapewnieniem, które mówi kocham Cie i nigdy nie zostawię.
|
|
|
|
Największą wartość mają te rozmowy, przy których łzy tańczą na rzęsach. One są z serca, one oddają cząstkę nas samych komuś innemu, bezpowrotnie. / incalculable
|
|
|
|
Jest moim natchnieniem. Moim powodem do życia. To dzięki niemu wstaję rano i idę z podniesionym czołem przed siebie. Czuję się szczęśliwa ze świadomością, że mam go przy sobie. I choć przechodzimy przez wiele dróg, problemów i kłótni, mimo różnych postanowień, przyzwyczajeń i zdań, mamy wspólne plany. Plany, które chcemy wcielić w nasze życie. Razem. Nie osobno.
|
|
|
|
Połóż się na klatce piersiowej ukochanej osoby. Na oczy nałóż powieki. Czujesz to? Czujesz ciepło drugiego ciała? Przyjemny dotyk dłoni spoczywającej na talii? Słyszysz rytmikę serca- muzykę najprzyjemniejszą dla Twego ucha? Lubisz to? Pragniesz tej bliskości? To nie schrzań tego! Po prosty trwaj przy tej osobie wiernie. Kochaj i pozwalaj się kochać. Bez względu na kłótnie.
|
|
|
|
To nie jest tak, że nie potrafię się obrażać. Bo potrafię. Ale gdy Jego wzrok przeszywa moje ciało, Gdy Jego dłoń swobodnie spoczywa na moim udzie, a ciało jest tuż obok mego, nie umiem się oprzeć. To w cale nie jest tak, że ulegam. Po prostu kocham ten moment, gdy unosi delikatnie mój podbródek, by złożyć pocałunek na moich ustach.
|
|
|
|
Chciałam rzucić mu się na szyję i błagać, by został ze mną. Bym kolejnego wieczoru nie spędzała sama. Ale nie zrobiłam tego. Wiedziałam, że chce iść tam, gdzie są wszyscy. Tam, gdzie są jego kumple i alkohol. Złość wrzała we mnie, gotowała się. Ale honor nie pozwalał mi okazać chociażby najmniejszej skruchy. Pocałował mnie i wyszedł. Drzwi zamknęły się za nim, usłyszałam dźwięk silnika. Odjechał. Zostawił mnie. Po raz kolejny. Zamknięta w pokoju ocierałam policzki mokre od łez. Płakałam. Pierwszy raz od dłuższego czasu płakałam. Cisza i pustka w domu doprowadzały mnie do szału. Nie mogłam się doczekać, aż wszyscy zjawią się w mieszkaniu, bym mogła zająć myśli czymś zupełnie innym. Bym mogła udawać, że wszystko gra. A tak? Pochylając głowę nad kubkiem z gorącą herbatą biłam się z własną słabością. Serce waliło jak oszalałe, paznokcie coraz bardziej wbijały się w ramiona. Uświadomiłam sobie, że jednak to nie ja stoję na pierwszym miejscu.
|
|
|
|
nieubłagalnie czekam za kolejnym weekendem, by móc ponownie zobaczyć ich ryje z bliska, pośmiać się z ich żartów i napić się wspólnie piwa. niepowtarzalne momenty przesuwają się w mojej głowie niczym taśma filmowa. to dla nich budzę się każdego ranka i trwam każdego dnia, by w wieczorne weekendy dać się ponieść emocjom.
|
|
|
|
W jakimś stopniu przepełnia mnie złość. A może po prostu jest to smutek? Nienawiść? Chęć rozbicia móru między nami? W jakiej części odczuwam samotność. A przecież nie powinno tak być. Mam w okół siebie osoby, które na dobre zapadły w moim sercu. Lecz czasami zasiadam sama w ciemne wieczory, owijam się szczelnie kocem i sącząc gorącą herbatę co jakiś czas przecieram ręką zwilżony policzek.
|
|
|
|
Dodaj komentarz