|
Chciałam rzucić mu się na szyję i błagać, by został ze mną. Bym kolejnego wieczoru nie spędzała sama. Ale nie zrobiłam tego. Wiedziałam, że chce iść tam, gdzie są wszyscy. Tam, gdzie są jego kumple i alkohol. Złość wrzała we mnie, gotowała się. Ale honor nie pozwalał mi okazać chociażby najmniejszej skruchy. Pocałował mnie i wyszedł. Drzwi zamknęły się za nim, usłyszałam dźwięk silnika. Odjechał. Zostawił mnie. Po raz kolejny. Zamknięta w pokoju ocierałam policzki mokre od łez. Płakałam. Pierwszy raz od dłuższego czasu płakałam. Cisza i pustka w domu doprowadzały mnie do szału. Nie mogłam się doczekać, aż wszyscy zjawią się w mieszkaniu, bym mogła zająć myśli czymś zupełnie innym. Bym mogła udawać, że wszystko gra. A tak? Pochylając głowę nad kubkiem z gorącą herbatą biłam się z własną słabością. Serce waliło jak oszalałe, paznokcie coraz bardziej wbijały się w ramiona. Uświadomiłam sobie, że jednak to nie ja stoję na pierwszym miejscu.
|
Dodaj komentarz
