 |
|
Jestem jak chorągiewka na wietrze. Masz rację. Muszę to zmienić. Nie mogę być tak bardzo podatna na zewnętrzne czynniki w życiu... Muszę być silna. Widzę, że Ty również masz wady :) już Cię tak bardzo nie idealizuje. Moją wadą jest właśnie... ta niestałość, niestabilność emocjonalna. Nie chcę tego zmieniać tylko ze względu na Ciebie. Robię to jedynie dla mnie samej. Chcę być lepsza, szczęśliwsza i nie uzależniona tak bardzo od każdego najmniejszego porywu wiatru na ulicy.
|
|
|
|
Ponoć się ostatnio trochę zamykam. Cóż... To nie tylko moja wina, jesteś również za to odpowiedzialny. Nie mówię o niczym co mogłoby się wydawać romantyczne. Ale... jeżeli to tylko przyjaźń to nie czuję się zobowiązana. Wiem, że broniłabym Ciebie wtedy całą sobą, na szczęście nikt nie odważył się Ciebie skrzywdzić. Byłam przygotowana na wszystko... Wiem, że dla Ciebie odważyłabym się zrobić rzeczy do których normalnie (chyba) nie byłabym skłonna. Jesteś dla mnie zbyt ważny... Gdy ktoś tylko zbliżał się do Ciebie, ja od razu stawałam pomiędzy wami, by Cię osłonić przed potencjalnym rywalem, który jednak okazywał się zwyczajnym przechodniem... Nie chcę być tylko jedną z kilku. Nie chcę być jedną z Twoich licznych przyjaciółek. Nie chcę być twoją zabawką, jeżeli je tak traktujesz... to nie traktuj tak mnie. Mogę odejść i nie wrócić. Na pewne rzeczy na pewno Ci nie pozwolę. Będziesz musiał wybrać... Dziękuję Ci za to, że czułam się w tamten dzień jako najważniejsza...
|
|
|
|
Wiem dobrze, że posiadanie Ciebie przez chwilę, towarzyszenie Ci, czucie się jakbyśmy przyszli tam razem, w sumie przyszliśmy tam razem... jednak to nie oznacza, że jesteś mój. Nie mogę tego pragnąć, nie mogę się łudzić, że jesteś mój. Bo wiem, że to, że towarzyszyłam Ci w tamtym momencie, starałam się wesprzeć, nie pozostawić Cię samego, to był mój akt miłości. Mojej miłości do Ciebie... Potrafiłeś to docenić. Również to, że czekałam na Ciebie pół godziny na dworcu i marzłam chcąc Ci zrobić niespodziankę, a Ty jechałeś innym autobusem... I nasze usta, które w tych ostatnich sekundach złączyły się nieruchomo, pospiesznie, bo nie mieliśmy okazji na dłuższe pożegnanie ze względu na okoliczności w jakich się znaleźliśmy (...). Jednak nie jesteś mój. Nie mogę tego od Ciebie wymagać. Tak samo jak ja nie jestem niczyja. Nie należę do nikogo. Do nikogo kto przez chwilę mógł poczuć, że jesteśmy sobie bliscy, przez chwilę czuć jakbym była jego. Bo nie byłam. Nikogo...
|
|
|
|
Przypomniałam sobie już namiastkę tego co wcześniej do Ciebie czułam, właściwie dlaczego tak bardzo mi imponowałeś, czemu tak bardzo właśnie Ciebie wtedy pragnęłam? Nie podoba mi się to jak traktujesz niektóre dziewczyny. Właściwie to nic takiego, a może jednak coś ? W końcu to dziewczyny tworzą sobie w głowie obraz tego co może między wami być... Ty najwidoczniej nie pozbywasz ich złudzeń. A może uważasz, że wszystko jest w porządku? Może sam nie zauważasz jak bardzo potrafisz ranić. Zielonooki......................
|
|
|
|
Jestem zadowolona z sobotniej imprezowej nocy, częściowo z rozmów, dotyku... Nie odbyło się bez pewnego incydentu... Ale pomimo tego zajmowałeś się głównie mną :) te Twoje subtelne pocałunki w policzek i szyję... Pomiędzy nami stwarzam barierę, nie chcę żebyś był dla mnie ważny jak kiedyś. Nie chcę żebyś był dla mnie kimś w kim pokładam swoje nadzieje. Nie chcę żebyś się mną bawił. Nie chcę być tak jak każda Twoja inna koleżanka. Nie chcę być tylko Twoją koleżanką. Nie chcę Cię kochać... !!!
|
|
|
|
W sobotę będziemy mieć szansę do rozmowy na spacerku, a potem do bawienia się wspólnie na imprezie z Twoimi znajomymi. Ciekawe jak to będzie wyglądało. Wczoraj usłyszałam z Twych ust parę ciepłych słów. Rozmawialiśmy telefonicznie bardzo długo. Czy rzeczywiście zbyt mnie idealizujesz? Nie wiedziałam, że w ogóle to robisz! Może jesteś bardziej ludzki, niż kiedykolwiek przypuszczałam?! ;)
|
|
|
|
Te wspomnienia czasami powracają. Dlaczego nie umiałam docenić tego, gdy byliśmy obok siebie, a teraz tęsknię za tym, że szliśmy razem przez miasto, zatopieni w rozmowie, czasem sprzeczający się, jednak nigdy się wtedy nie nudziłam. Te wszystkie chwile... Wtedy nie znaczące praktycznie nic, teraz oddałabym wiele by przeżyć jeszcze raz. A może i nie? Może rzeczywiście to wszystko nie miało sensu już od samego początku? Ja o tym wszystkim wiedziałam. Nasz był cały Kraków... teraz będę przemierzać go z tym, o którym chciałam zapomnieć przy Tobie. Teraz przy nim będę musiała zapominać o Tobie... Tylko, że ja go chyba ZAWSZE...
|
|
|
|
Pragnę Twojego szczęścia, bo Cię kocham
|
|
|
|
Mieliśmy się zobaczyć jutro, ale zachorowałeś. Ojj kochanie... Skąd ja wiedziałam żeby się nie nastawiać na spotkanie, bo może nie dojść do skutku? Czyżby to moja wspaniała intuicja? ;-) Ty swoją chwalisz za każdym razem. Może moja jest równie niesamowita? Zdrowiej, bo tęsknię... :*
|
|
|
|
Poznałam kogoś. Znowu. W bardzo podobnych okolicznościach, studiującego nawet na tym samym wydziale. Wszyscy faceci których poznaję na przystanku/ w autobusie studiują właśnie tam! Zadziwiające. Po tygodniu pisania spotkaliśmy się w końcu, ale już wiem, że to nie to... Chociaż było sympatycznie, to wiem, że nie tego szukam.
|
|
|
|
Jest ktoś w moich myślach, kogo nie widziałam jeszcze na własne oczy, ale czytając jego zapiski wiem, że byłby mi bardzo bliski... Chyba mamy wiele wspólnego, podobnie przelewamy swoje myśli, podobne rzeczy chodzą nam po głowie. Czy jednak realne jest spotkać na prawdę tę osobę?
|
|
|
|
Brakuje mi spotkania z Tobą. Chciałabym zobaczyć Cię jeszcze przed maturą, żebyś dodał mi sił. Chociaż nie... w sumie to tylko pretekst - po prostu chcę Cię w końcu zobaczyć! Tęsknię. Chcę żebyś mnie przytulił tak moooocno, najmocniej jak tylko potrafisz. Żebym straciła oddech na kilka chwil. Chcę napić się z Tobą herbatki, tam, gdzie przed półtora roku siedzieliśmy przy blasku świeczki, a Ty mówiłeś mi ten piękny erotyk... Gdzie słuchaliśmy Twojej muzyki z salsy, a teraz ja, chyba ze względu na Ciebie pokochałam Shakirę... To co do Ciebie czuję jest ogromne, na pewno prawdziwe, jesteś mi bardzo bliski, nie jestem w stanie opisać jak bardzo... Jednak nie oczekuję już niczego. Już od dawna... I jestem w stanie z tym poczuciem żyć. Czekam teraz na Twój krok. Na Twój szept, Twoje szerokie ramiona, Twoje blond włosy, piękne zielone oczy, to niesamowite spojrzenie, które wywołuję patrząc się moimi oczami, ponoć wywołującymi poczucie winy... Chcę zobaczyć w Twoich oczach, że i Ty mnie...
|
|
|
|
Dodaj komentarz