 |
ostatnipocalunek.moblo.pl
Kibice wstają obserwują akcję w napięciu. Mały slalom pomiędzy dwiema puszystymi brunetkami i zdobywamy decydującą o zwycięstwie bramkę. Dziewczęta otoczyły mnie ścisk
|
|
 |
|
Kibice wstają, obserwują akcję w napięciu. Mały slalom pomiędzy dwiema puszystymi brunetkami i zdobywamy, decydującą o zwycięstwie bramkę. Dziewczęta otoczyły mnie, ściskając z radości. Podchodzisz, bierzesz mnie na ręce i mówisz „Jestem z ciebie cholernie dumny Młoda.”. Patrzysz na mnie tymi bladoniebieskimi oczami, tak jak lubię, po czym całujesz namiętnie w usta. Kręci mi się w głowie, słychać tylko oklaski. Nagle mama budzi mnie do szkoły. Sen. Znacie, kurwa, coś takiego jak marzenie idealne?
|
|
|
|
Nienawidzę Cię za Twoje uwodzicielskie, bladoniebieskie spojrzenie. Nienawidzę Cię za to, że mogę z Tobą pogadać o wszystkim. Nienawidzę Cię za to, że jesteś moim przyjacielem. Nienawidzę Cię za tę koszulę w kratę, w której wyglądasz tak niepoprawnie zajebiście. Nienawidzę Cię za Twój wspaniały uśmiech, dodający mi wiary w siebie. Nienawidzę Cię za Twoje idealne poczucie humoru. Nienawidzę Cię za to, że co by się nie działo, Ty i tak się nie zmieniasz. Nienawidzę Cię za tego białego misia, którego mi sprezentowałeś. Nienawidzę Cię za Twoją obecność przy mnie. Nienawidzę Cię za to, że jesteś zazdrosny o każdego, kto się do mnie zbliży. Nienawidzę Cię za to, że stajesz po mojej stronie. Nienawidzę Cię też za to, że Cię kocham, ale najbardziej nienawidzę Cię za to, że po tym wszystkim umieściłeś mnie w projekcie swojej przyszłości...
|
|
|
|
W tym Tymbarku to ja jestem jabłkiem, a Ty miętą, której nie czuję Kotku ! ;*
|
|
|
|
Uwielbiam ten stan. Zmęczenie, ból mięśni, zbite kolana, przyśpieszony oddech. Ludzie ze szkoły mają mnie za wariatkę, bo z reguły nienawidzę sportu. Ale ja za wszelką cenę muszę Ci udowodnić, że jestem kimś, a nie nikim tak jak Ty. Miłość zmienia, szczególnie ta niespełniona. I obiecuję Ci, kiedyś zupełnie Cię zaskoczę, będziesz ze mnie cholernie dumny, po czym zasmucony przypomnisz sobie, że jednak nie jestem Twoja. Przelewam teraz uczucia na plastikowe kije i piłeczki. Sprawia mi to satysfakcję, więc chyba nie jest źle. Ale powiedz mi jak to jest, że unihokej potrafi dać mi więcej szczęścia niż Ty?
|
|
|
|
Siedziała w swojej ulubionej pozycji, z nogami wyłożonymi na biurko, obracając w dłoniach pustą butelkę. Coraz mniej istotne było dla niej to, że motylki, które tak intensywnie odczuwała na Jego widok, skazane są odlecieć na zawsze, a Tymbarki, które kupowała codziennie po szkole, skończyły się w sklepie na dole. Po raz pierwszy od jakiegoś czasu poczuła się cholernie niezależna. Wolna od toksycznej miłości, którą On jej zafundował, wolna od wszelakich fałszywych uczuć.
|
|
|
|
Co Ty mówisz Mała? Tęsknota nie jest najgorsza, gorsza jest świadomość, że oddałabyś za Niego życie bez chwili namysłu, a masz tę jebaną pewność, że On cię nie kocha.
|
|
|
|
Chciałabym mieć znowu niespełna trzynaście lat. Byłeś wtedy tak blisko. Braliśmy psa i znikaliśmy na kilka godzin. Leżeliśmy na usłanej chabrami łące i uczyliśmy się uczuć. Otaczały nas pola, wiał ciepły wiatr, niebo miało kolor Twoich oczu, a słońce dodawało uroku piegom. Nigdy nie zapomnę tych chwil, nie liczyło się nic, tylko My, ta głupia para dzieciaków, która codziennie urządzała sobie przechadzkę. Chciałabym tak ciągle z Tobą wędrować, nie przez łąki, lasy... Weź mnie za rękę i chodź ze mną przez życie.
|
|
|
|
Uwielbiałeś wyciągać mnie wieczorem na spacery, bronić przed natrętami, pożyczać swoją bluzę, kiedy było mi zimno, uwielbiałeś pić ze mną piwo, pożyczać zeszyty, dręczyć pytaniami o jutrzejszy sprawdzian. Lubiłeś moje towarzystwo, kiedy łowiłeś ryby, grałeś w tenisa. Lubiłeś szwendać się ze mną po okolicy, wychodzić na papierosa, wyprowadzać psa, słuchać muzyki. Szanowałeś moje wybory, potrafiłeś słuchać mnie godzinami, doceniałeś, podziwiałeś, pocieszałeś. Obejmowałeś uśmiechem i całowałeś słowami. Byłeś kiedy Cię potrzebowałam i kiedy Cię nie potrzebowałam byłeś także. Może i kochałeś moje towarzystwo, ale nigdy nie kochałeś mnie...
|
|
|
|
Wszystko mi o Tobie przypomina. Kolorowe najki na nogach kumpli, pusta paczka niebieskich LM-ów leżąca przy śmietniku, ten cholerny zasypany śniegiem chodnik, którym latem szłam z Tobą, kiedy przyjechałeś do mnie pierwszy raz, nie mogąc się doczekać spotkania i to specyficzne miejsce na osiedlu, gdzie zawsze czule całowałeś mnie na pożegnanie, nie zważając na moje młodsze rodzeństwo, mamę czy wścibskie sąsiadki. Trzymałeś mnie za rękę i przeszywając spojrzeniem mówiłeś do mnie, nie pamiętam co, uwielbiałam ten stan, byłam jak w transie, zahipnotyzowana głębią Twoich oczu, których barwy nawet nie potrafię zidentyfikować.
|
|
|
|
Oddałam pluszaka, którego od Ciebie dostałam młodszemu bratu. Stał się teraz pożywieniem dla gumowych węży i innych plastikowych potworów. Zaśmiałam się widząc, go sponiewieranego na podłodze, wśród rozrzuconych zabawek. W ogóle mi go nie żal. Nie obchodzi mnie, że dużo kosztował, bo był dobrej jakości, w końcu ktoś docenił go na tyle na ile zasługuje. I tak samo będzie z Tobą wiesz? Któregoś dnia wrócisz z myślą, że moje drzwi są dla Ciebie ciągle szeroko otwarte, a ja odstawię Cię do koszyka z napisem `bezużyteczne śmiecie` razem z całą resztą egoistycznych kozaków, po czym szybko ubiorę najlepszą sukienkę i pobiegnę na spotkanie z Mężczyzną Mojego Życia.
|
|
|
|
Dodaj komentarz