 |
impossible01.moblo.pl
Czasami gdy spoglądam w lustro czego naprawdę nie lubię robić widzę dziewczynę. Przeciętną przestraszoną bojącą się wszystkiego i wszystkich dziewczynę. Nie ma w nie
|
|
 |
|
Czasami, gdy spoglądam w lustro, czego naprawdę nie lubię robić, widzę dziewczynę. Przeciętną, przestraszoną, bojącą się wszystkiego i wszystkich dziewczynę. Nie ma w niej nic nadzwyczajnego, oprócz tego, że na co dzień, świetnie potrafi grać szczęśliwą, zadowoloną, pewną siebie kobietę. Potrafi być na tyle przekonywująca, że ludzie jej wierzą i myślą, że nic się w jej życiu nie dzieje, a ona czuje się dobrze. Szkoda tylko, że są tak bardzo ślepi. Nie widzą tego, jak każdego dnia ta dziewczyna cierpi. Jak próbuje, jak stara się radzić ze sobą. Jak udaje i wmawia ludziom, żeby się o nią nie martwili, bo wszystko z nią w porządku. Kłamie. Ale NIKT tego nie widzi. Nikt nie widzi jak popada w melancholię. Jak patrzy w przestrzeń i duma nad swoim życiem. Jak sztuczne są jej uśmiechy. Nikt nie widzi tego, że ta dziewczyna z lustra, jest nieszczęśliwa, samotna, słaba i przerażona. Nikt. Tylko ona.
|
|
|
|
Może ja nie jestem taka, jak Ci się wydaję? Może nie jestem bezwzględna, chamska, apatyczna czy wredna? Nie wpadło Ci do głowy, że tylko na taką mogę się kreować, bo się boję? Tak. Przyznaję się. Boję się. Boję się świata. Boję się przyszłości. Boje się, że mi się nie uda. Wmawiasz mi, że nie mam serca, ale nie pomyślałeś o tym, że udaję, bo boję się, że ktoś może mnie skrzywdzić. Pytasz się mnie, dlaczego nie potrafię zaufać Tobie i innym ludziom? W takim razie ja zapytam Ciebie. Ile razy zawiodłeś się na osobach, za którymi wskoczyłbyś w ogień? Ile razy ktoś oszukał Cię, bo uważał, że to dla Twojego dobra? Byc może jestem bezwzględna, chamska, apatyczna, nie ufna i wredna, ale tylko dlatego, że staram bronic samą siebie przed całym złem świata. I wiesz co? Nie potrzebuję kogoś, kto nie potrafi zaakceptować tego, jaka jestem. Może kiedyś znajdzie się taki mężczyzna, który polubi mnie za to, kim jestem. Który zignoruje moje wady, a zacznie dostrzegać to, co naprawdę mam w środku.
|
|
|
|
Potrzebuję przyjaciela. Kogoś, kto będzie ze mną rozmawiał. Na każdy, nawet błahy temat. Potrzebuję kogoś, kto wyjdzie ze mną na długi spacer i będzie się z tego cieszył. Będzie cieszył się ze spotkania ze mną. Potrzebuję kogoś, kto mnie zrozumie i przytuli. Nie chcę pocieszenia. Chcę czułości, której tak cholernie mi brakuję. Chcę przyjaźni, jaka zdarza się w filmach. Czasami wyobrażam sobie, że jest ktoś taki przy moim boku. Że jest osoba, która się o mnie martwi i troszczy. Która mnie odwiedza i zawsze znajduję dla mnie czas. Zadzwoni i zapyta jak minął dzień. Która zawsze będzie przy mnie kiedy będę jej potrzebować. Która obejmie mnie ramieniem i sprawi, że poczuję się bezpieczna i ważna. Głupia jestem, co? Głupia i naiwna. Takie przyjaźnie nie istnieją. Chyba, że w beznadziejnych filmach, które dają tylko nadzieję. Potrzebuję prawdziwego przyjaciela,ale taki nie istnieje. Chyba, że w moim ukrytych marzeniach. Pozostaje mi radzić sobie samej i zaprzyjaźnić się z samotnością.
|
|
|
|
Każdej nocy patrzę w pustą przestrzeń. Nie ma w niej nic nadzwyczajnego. Po prostu to lubię. Lubię myśleć,że moje życie to jeden wielki syf. Lubię myśleć,że nigdy go sobie nie ułożę. Lubię myśleć,że nic mi się w nim nie uda. Lubię nawet myśleć,że jestem beznadziejna w każdym calu. To dziwne i jakże ekstremalnie żałosne,prawda? Wiem,że problem tkwi we mnie,bo nie potrafię poradzić sobie z własnym życiem. Ba! Nie potrafię poradzić sobie nawet ze sobą. I to jest najbardziej irytujące uczucie na całym świecie.
|
|
|
|
"Nigdy nie rezygnuj z tego , co naprawdę chcesz zrobić. Człowiek z wielkimi marzeniami jest silniejszy od tego, który jest tylko realistą." H.Jackson Brown Jr.
|
|
|
|
II. 10 lat później wyrosła z niej wiecznie niezadowolona, wiecznie zhandrowana,wiecznie zła na wszystko i wszystkich,chamska i apatyczna pesymistka. Co się z nią stało? Co aż tak ja zmieniło? Miasto? Szkoła? Ludzie, których poznała? Gdzie się podziała ta dziewczynka, która cieszyła się życiem, była szczęśliwa i wszystko miała gdzieś.. No gdzie? Odeszła czy nigdy jej nie było?
Może gdyby się nie przeprowadziła,jej życie wyglądało by zupełnie inaczej...Może gorzej, a może lepiej? No cóż..jedno jest pewne. Chociaż na jeden zasrany dzień,jedną zasraną godzinę bądź minutę chciałaby być tą gówniarą. Chciałaby poczuć się jak to jest żyć bez problemów. Powrócić do beztroskich chwil dawnego życia i cieszyć się z każdej dupereli. Móc być na chwilę szczęśliwym. Przez jeden moment.
|
|
|
|
I.Chciała,żeby wszystkie jej problemy zniknęły. Od tak. Chciała móc cofnąć czas, wrócić do bycia zakichaną sześciolatką, która miała w dupie wszystko. Miała w nosie to jak wygląda,to co mówi i jakie robi wrażenie.Chodziła w potarganych jeansach, brudnych koszulkach, a jej kolana były poobdzierane od chodzenia po drzewach. Jej jedynym problemem było jaką zabawę wybrać na chwilę obecną. Ta sześciolatka nie wiedziała czym są problemy. Wiedziała jednak jak cieszyć się życiem i jak z niego korzystać. Każdy dzień spędzała na dworze z kolegami, a dom traktowała jak hotel. Wolała posiedzieć i ponudzić się w samotności na dworze ,niż siedzieć w domu przy towarzystwie starego komputera. Cieszyła się wolnością. Tak wyglądało jej dzieciństwo. Najlepsze...
|
|
|
|
Życie jest ciut niesprawiedliwe,nie uważasz? Nie ciut. Ono jest zajebiście niesprawiedliwe. Budzisz się rano,otwierasz oczy i wlepiasz wzrok w sufit. Myślisz nad tym jak beznadziejna,bezwartościowa i naiwna jesteś. Wściekasz się tylko dlatego,że komuś się powiodło. Wściekasz się,bo ktoś jest utalentowany,ładny czy też mądry. Doskonale wiesz,że Ciebie nigdy coś takiego nie spotka,bo zwyczajnie jest na to za późno. Ze wszystkich sił chciałabyś zmienić swoje życie,ale nie robisz nic w tym kierunku. W końcu wstajesz,aby rozpocząć kolejny żałosny dzień ze sobą w roli głównej. Kierujesz się do łazienki i patrzysz w lustro. W oczach widzisz tylko smutek i swoją bezsilność. Wraz z nakładaniem codziennego makijażu nakładasz maskę uśmiechu i radości,ukazując tym samym jak udajesz,że wszystko jest w porządku. Uśmiechasz się ironicznie pod nosem,choć w głębi serca chce cię rozpierdolić na maleńkie kawałeczki.
|
|
|
|
Życie jest krótkie,a później się kończy.
|
|
|
|
II. Przecież jestem tylko nastolatką. Nie mam na głowie utrzymania rodziny,domu. Nie mam problemów w pracy. Mój szef to nie kutas,więc teoretycznie nie mam się czym przejmować,prawda? Właśnie,że gówno prawda.
|
|
|
|
I. Zgubiłam się. Nie mam bladego pojęcia kim jestem. Mam ochotę po prostu wykrzyczeć światu to,co mnie boli,a jednocześnie czuję w gardle wielką gulę,która nie pozwala mi mówić. Często zastanawiam się jaki jest sens życia. Co ja tutaj w ogóle robię? Jakie znaczenie ma siedzenie w czterech ścianach,leżenie na łóżku,patrzenie w pustą przestrzeń za oknem i myślenie o rzeczach,które nie mają szansy na spełnienie? Jaki w tym sens? Tak właśnie wygląda moje życie. Czy widać w tym coś konstruktywnego? Nie sądzę. Duszę się własnymi łzami. Nie chcę płakać,ale to silniejsze ode mnie. Niby mam wszystko w dupie,ale w takich chwilach jak ta,uświadamiam sobie,że jednak nie wszystko. Nigdy nie jest tak,jakbyśmy tego chcieli - rozumiem. Ale czy muszę cierpieć? A może tylko mi się wydaję,że cierpię? Może nie mam zielonego pojęcia czym tak naprawdę jest cierpienie? Może to tylko głupie wahania nastrojów,które doprowadzają mnie do szału.
|
|
|
|
Dodaj komentarz