 |
confessione.moblo.pl
a tamta noc chyba przez długi czas będzie wspominana przed snem a ja będe mieć wyrzuty sumienia że nic z tym nie mogę zrobić. dlaczego nikt nie podpowiedział mi co mam
|
|
 |
|
a tamta noc chyba przez długi czas będzie wspominana przed snem, a ja będe mieć wyrzuty sumienia, że nic z tym nie mogę zrobić. dlaczego nikt nie podpowiedział mi co mam zrobic.. / confessione
|
|
|
|
własciwie to nie mam pojecia co miałeś w sobie takiego niezwykłego. nawet dobrze nie pamiętam jak wyglądałeś. jestem pewna, że byłeś mega seksowny, a ciemne tęczówki Twoich oczu, przepełnionę niesamowitą głębią zapierały dech w piersiach. reszta nie była ważna, sposób w który prowadziłeś rozmowe był nieziemsko intrygujący, a zarazem taki oryginalny. kolego, co tu dużo mówić, zawróciłeś mi w głowie. nie wiem dlaczego przyszedłeś tam sam, a mnie prawiłeś takie komplementy. gdyby nie ta odległoś i różnica wieku, może miałabym jakies nadzieje. teraz pozostaje mi jedynie narzekać na mojego cholernego pecha. / confessione
|
|
|
|
tej nocy coś się zmieniło. jeden uśmiech, który spowodował takie wielkie zamieszanie w moim sercu. po raz pierwszy od 3 lat czułam gwałtowne bicie serca, a przy tym calkowitą naturalność w słowie. uczucie, które przerosło moje oczekiwania. /confessione
|
|
|
|
od dłuższego czasu czuje potrzebę przytulania drugiej osoby. rozmowy z kimś obcym, niekoniecznie mądrym, choć odrobina ineligencji mile widziana. przeszywa mnie chęć śmiania się bez końca, realizowania totalnie głupich i spontanicznym decyzji oraz przyjemnego milczenia w towarzystwie drugiej osoby. chcialabym posiedzieć przy zachodzie słońca z butelka dobrego wina, pod kocem, wtulona w silnie umięśnione ramiona, zresztą w ogole w męskie bary. może wreszcie nadszedł czas, by coś zmienić w swoim życiu, a innym przestać opowiadać, że życie singla jest całkiem fajne? /confessione
|
|
|
|
dzisiaj wreszcie dojrzałam do tej świadomosci, że chciałabym się zakochać. na nowo. znowu przeżywać wszystko od początku, czuć te motylki w brzuchu, uśmiechać się bez powodu, śmiać się na każdym kroku, a przede wszystkim mieć świadomość bycia kochanym. robi się ciepło, a ja wciąż siedze przed ekranem lapotopa i wspominam ten wspaniały rok. dopiero teraz zaczęłam odczuwać pragnienie kochania kogoś nowego, poznawać z każdym kolejnym spotkaniem coraz więcej jego ciała. czuć pożadnie, namiętność. tak, brakuje mi tego. /confessione
|
|
|
|
czasem nie potrafię zrozumieć zachowania ludzi, ktorzy nie mają szacunku dla swoich rodziców, dla osob którym zawdzięczają, że żyją, stąpają swoimi stopami po tym kruchym świecie. to są przecież najbliższe nam istoty początkowo nas wychowujące, pracujące często za gorsze byśmy mieli jak najlepiej, no i bysmy mieli możliwosci kształcenia się. przykre to jest, kiedy widzi się widok kłocącego się dziecka z matką czy ojcem. jak tak można? powinniśmy ich całować po stopach, że są, że żyją i czynią dla nas większe dobre, niż się nam wydaje. / confessione
|
|
|
|
a może to trwało tylko jedną noc, tak po prostu pewnej nocy zapadłam w dość głęboki sen, w ktorym przez rok tworzyliśmy idealną parę? Rok z życia wzięty. Piękny sen ukazujący idealną pierwszą miłość. Związek pełen kilku niejasnosci, sprzeczek, kłótni, przedstawiający problemy takich młodych smarkaczy jakimi byliśmy, mimo że uważaliśmy się prawie za dorosłych, ba czasem się tak zachowywaliśmy. Do konca życia nie zapomnę jak każdego spotkania lądowaliśmy na łóżku bez koszulek, bo przecież było cieplej, jak bezwstydnie całowaliśmy się w moim pokoju, jak do ostatniego dnia związku twierdziłam ze kiedyś siądziemy na drewnianej altance i będziemy opowiadać swoim wnukom nasze młodociane lata. Może ten moment był minutą w której się obudziłam i znowu musiałam rozpocząć nowy dzień, pojsc do szkoły i podziwiać Cię z konca korytarza, ale nie - tym razem już do mnie nie podszedłeś.. /confessione
|
|
|
|
mam nadzieje, że za kilka lat, kiedy spotkamy się przypadkiem na ulicy naszego małego miasta przystaniemy na chwilę i tak zwyczajnie porozmawiamy o życiu. O wszystkim zmianach, które stoponiowo wkraczały w nasze życie, o momentach załamania czy placzu ze szczęścia. O planach na przyszłosc oraz o problemach. Taka szybka rozmowa, a jednak treściwa. Myśle, że będe gotowa wyznać Ci prawdę, fakt że 2 lata od rozstania wciąż nie wiedzialam do konca co czuję, czy Cie kocham czy tylko potrzebuje kogos do kochania. Z uśmiechem na twarzy opowiem Ci jak dumnie udało uwolnić mi sie od tych toksycznych wspomnień, bo w koncu musialam zrobić miejsce na nowe, które od jakiegoś czasu tylko przybywają, a za kilka tygodni stworzę nową szufladkę z napisem 'dziecko'. tak, mam nadzieje że będe wiodła szczęśliwe życie. / confessione
|
|
|
|
dlaczego kobiety muszą byc tak bardzo naiwne, dlaczego to one rodzą się z taką cechą. potrafią wierzyć w największe kłamstwo powiedziane w ich strone, w najmniejszą obietnice. dlaczego są stworzone to robienia złudnych nadziei, a poźniej do rozczarowań? co w nich takiego, że muszą cierpieć, przeżywać wszystko trzy razy mocniej niż przeciętny mężczyzna, którego zadowoli butelka póllitrówki lub na powazniejszy problem coś większego.. Dlaczego my kobiety nie umiemy tak po prostu zapomnieć o wyrządzonych nam krzywdach tylko tkwimy bezczynnie w jednym punkcie, wybaczając często takie wielkie świństwa skierowane w naszą strone. niech mi ktoś powie, gdzie tu sprawiedliwosc?! /confessione
|
|
|
|
a jeśli dziś siadłabym obok Ciebie i tak po prostu zapytała jak żyjesz? dalej udawałbyś tak bardzo aroganckiego i dumnego, czy jednak zwyczajnie odpowiedział na proste, a zarazem trudne pytanie. własciwie to znając tamtego Ciebie pewnie początkowo opowiedziałbyś o tej pannie, która siedzialaby przed nami, przedstawil jako milosc do końca życia, bo razem rzeczywiscie tworzycie idealną parę, choć trudno było mi to przyjąć do wiadomosci. później uśmiechnął byś się szarmancko i zapytał co u mnie, a ja jak zwykle jak to robie od przeszło półora roku skłamałabym i dobrze dobranymi słowami, dowiedziałbyś się, że żyje sobie świetnie, jestem szczęśliwa. nic więcej nie byłabym pewnie wsatnie powiedzieć, bo bałabym się, że usłyszysz jak mój głos z powodu napływających łez zmienia się w krzekliwy dźwięk wrony. / confessione
|
|
|
|
wiem, że muszę byc silna. nie mogę pozwolić sobie, by ktokolwiek probował zniszczyć resztki mojego życia, a tym samym cieszył się, że mnie pokonał. cieszył się z mojej porażki. tak samo jak leżącego nie powinno się kopać, tak ludzi na skraju załamania psychicznego nie powinno się gnębić. i nie ma żadnego wytłumaczenia, nie ma żadnego 'ale'. /confessione
|
|
|
|
chciałabym, aby nasza przyjaźń powróciła do dawnego stanu. brakuje mi tego wszystkiego. cała złość już dawno opadła, jest jedynie między nami jakaś tam duma, którą mam nadzieje, że czasem zwalczymy i będziemy potrafiły znowu powiedzieć sobie zwyczajne 'cześć' na ulicy, a nie tak jak teraz obojętnie obok siebie przechodzić. przez ten czas, bo własciwie to minęło prawie dobre pół roku zmieniłyśmy się, strasznie. chociaż nie mam pojęcia co u Ciebie, to wiem, ze na pewno się dobrze trzymasz- zapewne bez porównania lepiej ode mnie. bo wiesz mnie dopadła rutyna, nie wychodze nigdzie z domu, sporadycznie z kimś porozmawiam, bo uciekam. uciekam od każdego, bo nie potrafię nikomu zaufać. taka trauma przed społeczeństwem. co z tego, że mam koleżanki jak z żadną nie umiem porozmawiać o moich problemach, zwyczajnie czuję obawy, że prędzej czy później nasze drogi się rozdejdą, a wszystkie powierzone sekrety tak po prostu ujrzą światło dziennie. nie to nie dla mnie, wole wszystko trzymać w sobie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz