Chciałabym wykrzyczeć głośno co czuję ale mam obawę gdzieś w środku że przedwcześnie, że za mało...
Że boję się końca którego nie ma..
Końca którego nie widać a piszę go na złość sobie w głowie..
Końca którego nie chcę tak bardzo..
Końca którego nie będzie..
Chyba..
Oby ..
Że za wcześnie..
Czyli to się dzieje
i za jakiś czas się wydarzy
nie będzie już magnesików na lodówce
obrazów na ścianach i zdjęć
prania na suszarce
moich książek i koców
Moich wspomnień i tutaj nocy
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,PS: nie mogę się doczekać ♥️
Możesz się uśmiechać i tak widzę.
Nie będę udawał, nie będę grał, nie będę uśmiechał się tylko po to abyś nie widziała jak mi przykro. Jestem prawdziwy, jestem wolny.
ostatnio znacznie więcej czytam - po prostu podmieniając telefon na inkBooka gdy jestem w autobusie, czy w łóżku - bardzo satysfakcjonujący nawyk do wyrobienia sobie~ :>
Czasem wzburzone fale zabierają nam coś ważnego czego nie da się odzyskać...To co ważne tonie i choć wyciągamy ręce by to złapać przelewa się przez palce tylko woda, w której tonie się bez ustanku próbując złapać oddech, ale woda zalewa płuca, samej idąc również na dno. Woda to nie tylko płyn który daje życie, ale również je odbiera gdy próbujemy ratować to co nieuniknione...Zapada się i choć wspomnienia są czasami nie mając wyboru trzeba odpuścić nie dlatego, że przestaje się ratować, ale dlatego, że mimo wszystko to coś nie chce być uratowane. Jakby miało być inaczej to można by było to chwycić, a jednak się nie udało. ...
"Ból i żal serce bije niczym dzwon. Ja tęskno patrzę na ciebie, choć to wszystko bolesne. Chce cię przytulić, dotykać czy pocałować. Jesteś dla mnie kimś wyjątkowym bez kogoś takiego nie chciałabym żyć. Pierwszy raz przy tobie czuje, że chce być częścią tego świata, naszego świata. Lzy płyną po policzkach bo wiem jak wiele źle zrobiłam, wbijałam sobie paznokcie w ręce upadając na kolana. Wierzę, że z czasem będzie nam lepiej jeśli damy temu szansę...Proszę pozwól mi cię kochać bo bez ciebie jest mi ciężko, a ja bez ciebie czuję się jak kwiat bez wody, bądź moją wodą wtedy rozkwitnę..."
Przez policzki przetacza się wiele dziś łez, bo najchętniej bym wzięła go w swoje objecia i już z nich nigdy nie wypuściła. Drżącymi dłońmi szukam lecz nie znajduje, gubię się, usta drżą z tęsknoty nie pocałunków...Przez ich nienawiść stało się to czego sie bała, straciła go, a jej serce wyrywało się z piersi by biec za nim choć widziała, że ta gonitwa skończyła się...teraz jedynie szeptała słowa miłosnego poematu licząc, że wiatr doniesie mu o tym, że jej miłość nie skończy się wraz z jego odejściem bo przyjdzie czas kiedy być może ich usta znów się połączą w namiętnym pocałunku..."
![teksty [42]](/static/img/rss_ico.gif)
Dodaj komentarz
