 |
|
...Go nie było. On bywał - od czasu do czasu, czy to między słowami, pocałunkami, czy kolejnymi snami. On się nie zobowiązywał - był wolnym duchem, czasami aż zbytnio. pojawiał się kiedy chciał, i znikał kiedy chciał, ceniąc ponad wszystko swoją wolność. i tym mnie kupił - zaintrygował do granic możliwości...bo widziałam w Nim siebie - tą wredną duszę, która nie definiowała się ze słowem "stabilność", która uwielbiała brak ograniczeń i jakichkolwiek zobowiązań - czystą, nieskazitelną, wolną mnie w Nim widziałam. / veriolla
|
|
|
|
mówią mi, że się zmieniłam - że jestem inna niż kiedyś - mniej delikatna, bardziej wredna. mają rację. nie jestem już tamtą osobą, jestem kimś, kogo sama nie poznaję - niemiłosiernie wredną, raniącą wszystkich naokoło suką próbującą z całych sił odepchnąć od siebie ludzi. nie pozwalam im się do siebie zbliżać - nie chcę znowu przywiązania, zwierzeń, jakiejkolwiek więzi. oddalam ich od siebie zimnem, i obojętnością, które tak na prawdę są wymuszone - bo osłaniam siebie, i swoje serce, któremu nie pozwalam nic poczuć, tym samym chroniąc samą siebie od samozagłady. / veriolla
|
|
|
|
słuchaj Mała, nie możesz teraz płakać,wiesz? otrzyj łzy, i pokaż mi ten swój najpiękniejszy uśmiech, którego tak dawno nie widziało światło dzienne. obiecuję Ci, że niedługo znajdziesz kogoś, kto równie pięknie jak On - ba - nawet lepiej, mówić będzie jak bardzo mocno Cię kocha. nie minie długi okres czasu, a poznasz kogoś, kto będzie parzył jeszcze lepszą herbatę od Niego, kogoś, kogo uścisk będzie równie czuły jak Jego, kogoś, kto będzie rozmawiał z Tobą przed snem dłużej niż On, kogoś, kogo pokochasz jeszcze mocniej, i kto nie odejdzie. obiecuję Ci to Maleńka, tylko proszę Cię - przestań płakać, masz za ładne oczy, by się tak smucić. / veriolla
|
|
|
|
wiesz... w tym wszystkim tak bardzo przeszkadzała Nam duma - ta sama, która Nas połączyła. nie umieliśmy opuścić głów, przyznać się do błędów, powiedzieć "przepraszam". zabijaliśmy to - kawałek, po kawałku - własnym egiem, które wtedy było na wysokościach wieżowców. to w sumie tak bardzo proste, tak strasznie dziecinne, i tak bardzo przygnębiające - że byliśmy w stanie zabić samych siebie - swoją głupią upartością, która nie pozwalała Nam na głupie słowo "przepraszam". popełniliśmy samobójstwo, wiesz? nie miałam pojęcia, że jestem samobójcą.. nie miałam pojęcia... / veriolla
|
|
 |
|
Jak byłam mała mama często mi powtarzała, że nie zawsze mamy wszystko co wykreuje nasza wyobraźnia, wiem że charakter często mnie gubi,wiem również że jestem zbyt naiwna dając jednemu człowiekowi kilka szans, mimo że wiem o tym że ludzi potrafią sie zmieniać.. gdyby tak nie było byłabym w całkowicie innym miejscu z innymi ludzmi.
|
|
|
|
Naucz mnie tego skurwysyństwa. Tej pieprzonej obojętności na wszystko. Na ludzi, na ich uczucia, na to, co czują, choć nie powinni. Naucz mnie pozorów, jak je stwarzać, utrzymać, nie pogubić się w trakcie ich trwania. Pokaż mi, jak kochać fałszywie, tak starannie to udawać. Jak grać na czyichś nadziejach, marzeniach, jak skutecznie je wykreować, by tak perfekcyjnie je zniszczyć, bez poczucia winy. Zrób ze mnie zimną sukę, taką, która straci wrażliwość, zapomni, czym ona jest, co to znaczy. Zabij moje uczucia, pozbaw mnie ich, bym nie uległa, by nie obudziło się we mnie poczucie winy, i abym nie pękła, nie wycofała się. Chcę niszczyć ludzi, tak, jak Ty. Chcę być zła, nadludzko szydercza, inna. Naucz mnie, naucz mnie wszystkiego, całego pozerstwa, przecież Ty to tak idealnie potrafisz.
|
|
|
|
Niechce wracać do tych stanów daje słowo..chciałabym czuć to ciepło już zawsze .
Pamiętam co nieodwzajemniona miłośc robi z człowiekiem, przechodziłam to dwa razy i chyba do dzisiejszego dnia nie umiem sie z tego otrząsnać, ale teraz wiem ..chce wierzyć , że bedzie inaczej . Wszystko już jest inne tylko nasze spojerzenia takie same, może kiedyś sie zobaczymy pewnie usłysze tylko chłodne cześć ..wryte w psychike.
|
|
|
|
Mam taka jedna tęsknote i ból, ktory ciągle mi towarzyszy , tęsknote za tym co zdązyłam z nią przeżyc i ból kiedy myśle , że nikt nie pozwoli nam tego powtorzyć , mam w sobie miłość ktorej nie moge okaząc, nieprzerwanie patrze w niebo i żałuje , żałuje ze nie moge ci powiedzieć że są rzeczy ktore mnie przerastaja , że nie usiądziemy razem i nie posłucham opowieśći jak układa Ci sie w życiu , nie jestem w stanie Ci powiedzieć czy jestem szcześliwa czy nie , wiem że nie było nas podczas wielu ważnych momentów i wiesz nie mam o to żalu stałam sie ciut bardziej samodzielna, a kiedy wracam wstecz i słysze tylko ' bo jak nie my to kto ? to nikt..' to nie była odpowiednia pora na rozstania w zyciu i zbaczanie ze wspolnej drogi, ponoć zawsze kiedyś wychodzi sie na wspolna droge.
|
|
 |
|
potrzebowalam cie w nocy, szukalam miejsca w ktorym poczuje sie bezpiecznie... juz nie ma nic co sprawiloby mi radosc wieksza niz to co bylo do tej pory, w ktoryms miejscu sie pogubilam i wiesz, juz sama nie wiem gdzie jestem.. chcialbym uslyszec odpowiedz na jedno pytanie. siedzisz sama w oknie swojego pokoju, noc, lzy. brakuje ci pomyslu na dalsze zycie. co robisz? do kogo wykrecasz numer? jak zwykle zwatpilam.
|
|
|
|
chyba nie było cie zbyt dlugo... peklo mi dzis serce, chyba stracilam szczatki mojej wiary ze jeszcze potrafie z tego sie podniesc. mam w sobie leki o ktorych nie wiesz, mam wspomnienia ktorych sama sie boje. nie wiesz nic co pozwoliloby ci na ocene moich decyzji. co noc zasypiam z jego slowami przy uchu i wiem ze mial racje mowiac ze jestem slaba. to nie tak ze nie chce, nie potrafie. rzucajac sie w wir pozornego szczescia zgubilam wszystko. nic nie ma znaczenia, nic sie nie liczy. i slysze jak mowi do mnie ze widzi w mojej twarzy strach, mowi ze ktos mnie mocno zranil i wie ze musze zbierac te moje smieci by odzyskac rownowage, ktora zaraz ktos zburzy bo nie umiem mowic nie. chyba oboje nie umiemy sobie pomoc. poroznila nas zbyt duza liczba podobienstw. jestem sama, nie chce juz byc tu sama..
|
|
|
|
Dodaj komentarz
