 |
|
Pewnego dnia ktoś przytuli Cię tak bardzo mocno, że wszystko, co w Tobie połamane, wróci na swoje miejsce.
|
|
 |
|
prawie sierpień, słychac świerszcze, kiedy je słyszę, że to ta pora lata, kiedy noce powinny byc cudowne. Ciepłe, wilgotne. A gdy wzmaga się burza, to burza jest nieziemsko piękna, groźna i wylewają się dekady deszczu. Przestałam tworzyc w głowie niestworzone historie. Kiedyś tym żyłam, lubiłam złudzenia. A teraz każda taka chwila zostaje stłumiona, gdy tylko się pojawia. To chyba jakieś początki racjonalizmu. Zaczynam doceniac to co mam. Zaczynam powoli się wzruszac.A Ty? czy potrafisz się wruszac?
|
|
|
|
Przestałam pytac "dlaczego" to bardzo słabe słowo, nie lubię go od dawna, Nie potrafię byc dobra, oboje nie potrafimy. Mówiłam sobie "przestań" ale zawsze wracam, zostaje, a ty rozpalasz coś, potem wlewasz litry wody, próbujesz ugasic i tak w kółko, brawo, mistrzu manipulacji. Zaczynam też byc w tym całkiem dobra, nigdy cię nie dogonie, ale czasem mi wychodzi.
|
|
|
|
-justyna, strasznie się cieszę, że jedziemy do wrocławia, naprawdę. Mówi do mnie. Trochę nietrzeźwy, tera wiem, że też bardzo niepoważny, Kilka dni później nadchodzi dzień naszego wielkiego wyjazdu. Nawet nie wstaję, bo wiem od 2 miesięcy, że to ściema. On też wie, a ja czekam tylko na to, żeby mi o tym opowiedział. Żeby powiedział, że nie jedziemy. Na tym najbardziej mi zależy, ale nic takiego się nie dzieje, O 6 rano dostaje smsa : zaspałem, ale już się zbieram. Olał mnie, już drugi raz myślę. Ide dalej spac. Potem wstaję i zastanawiam się, dlaczego tak łatwo mną manipulowac. To wtedy właśnie się zmieniam, pamiętam jak ciężko mi było się rozpłakac, zostało tak do tej pory. Do dzisiaj kiedy sam przyznał, że olał mnie już dwa razy. Uciekałam od tego tematu ile sił, a on zaczął. Co ja właściwie robię?
|
|
|
|
Twoja firanka, ciepły spokój domu lampa ukrywająca tajemnice nie mojego życia nie moja prawda za tym oknem świeci i nie ma mnie w twoich myslach zadnego wieczora. idziemy ciągle naprzód ja w siebie ty w siebie co z nas przetrwa na wspolny rachunek gra prowadzona ukradkiem strzępy słów pogubionych niepotrzebne dni co z nas zostanie na moją i twoją rozpacz na to czego nigdy się nie dowiemy ZMARNOWANE NAJLEPSZE, dziękuję dobranoc
|
|
|
|
znów tu jestem, śniło mi się ostatnio, że oszalał. Widziałam kruche 194 cm wijące się po podłodze. Na jakimś zmywaku. Chciałam tylko podejsc i powiedziec jak bardzo się stęskniłam. Gdy podeszłam, zobaczyłam tą pustkę, zmęczone puste oczy, zaraz potem dostałam w twarz. Usłyszałam śmiech, to on się śmiał. Śmiał się ze mnie, z tego jaka jestem głupia, jaka jestem naiwna, z tego jak mogłam wyobrażac sobie cokolwiek. Pamiętam jak powiedział : wiedza to władza. Wiedział dużo, ja też chciałam. Czy mi się udało? Nie wiem. Rozpamiętywanie przeszłości jest takie beznadziejne, słabe. Ale ja właśnie taka jestem. Nie inna, właśnie taka. Nie mam żadnej jebanej depresji, cieszę się gdy wstaję. Mam świat zamknięty w małych rączkach. One właśnie trzymają cały mój świat. Nikt inny. Wysłałam rok temu kolaż. Pierwszy jaki zrobiłam dla niego. Nawet nie wiem czy go dostał.
|
|
 |
|
mam obsesję na punkcie braku Twojej obsesji na moim punkcie.
|
|
|
|
nadal naiwnie na Ciebie czekam. jak za czasów dzieciństwa, kiedy czekało się na boże narodzenie. ale ono w końcu nadchodziło.
|
|
|
|
nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie, ale z Tobą też nie.
|
|
|
|
miłość to choroba. czasami osiąga takie stadium, że tylko śmierć może ją wyleczyć.
|
|
|
|
miłość byłaby idealna wtedy, gdybyśmy podchodzili do drugiej osoby w momencie, gdy nas rani tak jak do obcej.
|
|
|
|
kiedy robię dla Ciebie to wszystko na co nie zasługujesz to nawet Bóg puka się w czoło.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
