 |
|
naszych myśli nie oplatają już serdeczne uśmiechy,które sobie słaliśmy. naszych myśli już nic nie oplata,nic już nie łączy,zerwaliśmy dialog snów.nie myślimy już o sobie.wydawać by się mogło że dalej od siebie już być nie możemy,a jednak - potrafimy..
|
|
|
|
komora serca,która jest przeznaczona dla Ciebie wypełniona jest bólem pomieszanym z miłością.
|
|
|
|
za każdym razem,kiedy plączesz palce swojej dłoni z palcami drugiej osoby,uświadamiasz sobie,że macie szanse.na coś pięknego,nieprzeciętnego,zapadającego w pamięć.miłość.przyzwyczajacie się do siebie,a przyzwyczajenia są złe.mijają miesiące,czy lata.nastaje rozstanie.przyzwyczajenia się kończą.nie masz do kogo wyciągnąć ręki,by ją ugrzał.nie masz z kim jeść gofrów z bitą śmietaną, śmiać się,czy spędzać nocy. tęsknisz.chcesz zapomnieć.małą rolę odgrywa tu czas jego niebycia, najgorsze w tym wszystkim są momenty,kiedy tak bardzo chciałabyś by on był obok,a jego brak, cholernie brak.
|
|
|
|
został mi jeden uwierający odcisk,którego nie mogę się pozbyć.
bolące wspomnienia o Tobie.
|
|
|
|
czy Ty też tęsknisz za dotykiem?
otul mnie sobą,chce drżeć ze skończonej tęsknoty.
|
|
|
|
gubiąc się we mgle myśli,słysząc głosy za plecami wyostrza się moja krótkowzroczność i zwiększa lęk. ostatnio kiedy wszystko przypomina mi o Twoim niebyciu,każda z myśli skierowana jest do Ciebie i jest o Tobie.o dołeczkach kiedy się uśmiechałeś,o obojczykach,które tak bardzo chciałam ozdabiać ciepłymi pocałunkami,o zapachu tytoniu palącej się fajki,o Twoim śmiechu, kiedy opowiadałam Ci żarty,o szeptach do ucha i rozmowach do rana. nie chciałabym być z powrotem dla Ciebie ciastkiem, na które masz apetyt,po którego zjedzeniu zostanie tylko okruszek,który strzepiesz ze spodni na ziemie,a potem tylko zdepczesz i zapomnisz. chciałabym byś był z powrotem- dla mnie. by znów wrócił uśmiech,byś przegonił mgłę,poukładał wszystko,albo chociaż powiedział mi,czy jest Ci beze mnie dobrze?
|
|
|
|
mruczę po cichu,byś mnie usłyszał,lecz wciąż CISZA.
|
|
|
|
nie wiem,czy chce wtulić się w Twoje ramiona,wodzić palcami po Twoich nagich plecach,ocierać się policzkiem o Twój trzydniowy zarost,siadać Ci na kolanach i tonąć w Twoich błękitnych oczach,czy porzucić to wszystko i zapomnieć,o każdym słodkim słowie,które wywoływało palpitacje serca i przyjemne muskanie motylich skrzydełek w brzuchu,o uśmiechach,o których myślałam przed snem,o rozmowach,które dawały siłę.tylko to ja ciągle czekam.na Ciebie- moje szczęście.mam wyrzucić to wszystko co zdołaliśmy zbudować na kompost zapomnienia? ciągle nie wiem,czy potrafię,bo wrosłeś we mnie wystarczająco mocno,ale brak mi sił.
|
|
|
|
''cz.1 z dnia na dzień,z każdym kolejnym powrotem bałam się.bałam się,że Ty znów znikniesz.zostawisz mnie i będzie pusto.myśl o tym przeszywała mnie na wskroś.byłeś wszystkim.tak bardzo mój. zapamiętałam co lubisz robić,o której wstajesz,jakie koszulki masz w szafie,co we mnie lubisz,w czym najbardziej Ci się podobam.przyzwyczaiłam się do Twojego dotyku i smaku,do miłych słów i wstawiania codziennie rano z uśmiechem na twarzy,z jedną myślą,o Tobie.wróciłeś.znów byliśmy dla siebie.zabiegaliśmy o siebie nawzajem i czułam,że pomimo przerw,to wszystko odżywa z powrotem. rozbudzamy dotkliwiej zmysły,staramy się każdym słowem bardziej.nie wiem,czy moja niepewność i brak przekonania,że to nie może trwać wiecznie zniszczyło moją wiarę w nas i pozwoliło wedrzeć się do mojego środka obawie,że znikniesz,że już więcej nie odciśniesz swoich ust na mnie.
|
|
|
|
cz.2 uspokajałeś mnie,że nie znikniesz,że będziesz. przy mnie.ze mną. tylko ona była słuszna. wszystko ucichło.ustało.nas już nie ma,a ja ciągle nie chcąc czekam.nie mam siły na kolejne miłostki, które kończą się ciszą bez wyjaśnienia odejścia. dlaczego wrosłeś we mnie tak mocno? chociaż pozwoliłbyś mi siebie znienawidzić.''
|
|
|
|
plączą się krótkie myśli,tworząc ból.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
