 |
Kiedy zorientowałam się, że się staczam? Gdy ojczulek pierwszy raz się przy mnie rozpłakał. Ten pamiętny dzień, w którym Jego emocje sięgnęły zenitu. Rzucał talerzami w każdą stronę, krzyczał, prawił kazania. Nie wytrzymał. Uważał, że to Jego wina, że jest najgorszym ojcem, ale nie. Ja jestem beznadziejną córką. Nigdy nie będę ideakana, nigdy nie będę wzorem i autorytetem dla innych. Nigdy nie będę poprawnie funkcjonowała. Zawsze będę chamska, wulgarna i przyciągająca kłopoty. Zawsze będę dziewczyną z nałogami i nieciekawą przeszłością. Zawsze będę tą gorszą, wytykana palcami. Zawsze będę żałosną osobą, która nie radzi sobie z problemami. Będę tą z pozoru silną i twardą, gdy tak naprawdę smutek i płacz będzie rozpierdalał moje wnętrze. Dziewczyną z zasadami, wredną, egoistyczną szmatą, która nie liczy się z uczuciami innych. Przecież tak mnie postrzegacie. Za taką mnie macie.
|
Dodaj komentarz
