|
2. Teraz jednak miała posiniaczoną twarz, lewy nadgarstek owinięty bandażem, a nad lewym okiem przyklejony był biały plaster. Przyklęknął przed nią i ujął jej twarz w dłonie z niezwykłą delikatnością, jakby była najdelikatniejszym i najcenniejszym stworzeniem na świecie. - Miałaś przylecieć za tydzień - wyszeptał cicho. - Próbowałam wreszcie powiedzieć to mojemu ojcu, ale wpadł w szał. Próbuje wygrać ze mną, nie bacząc na moje szczęście. Kocham tylko Ciebie i to Ciebie wybieram. Już na zawsze, od dzisiaj. On może i mnie kocha, ale nie zależy mu na moim szczęściu. Tobie tak, jesteś gotów do poświęceń za moje szczęście. I Ty nigdy mnie nie skrzywdzisz. Za pięć godzin będę miała osiemnaście lat, a on już nigdy nie będzie mógł mnie od Ciebie oddzielić.
|
Dodaj komentarz
