 |
ochujales.moblo.pl
Wieczór jak zwykle ponuro. Szliśmy z kumplem do jakiegoś fast fooda. Zobaczyłem ją z mamą. Rozmawiały między sobą śmiejąc się. Myślę że mnie nei widziały. Może to i le
|
|
 |
|
Wieczór, jak zwykle ponuro. Szliśmy z kumplem do jakiegoś fast fooda. Zobaczyłem ją z mamą. Rozmawiały między sobą, śmiejąc się. Myślę, że mnie nei widziały. Może to i lepiej, mogłem się przypatrzeć i zobaczyć znów ta radość w jej niebieskich oczkach. W obcisłej kurtce było widać lekko odstający brzuszek. Może nigdy nie będzie już moja, ale już zawsze nas coś będzie łączyć.
|
|
|
|
30 sekund rozmowy "jest w domu, nigdzie nie wychodzi. Ojciec przemówił jej do rozsądku a lekarz nie zauważył niepokojacych zmian u dziecka. Maciej, ona Cię wciąż kocha. Ratujcie to, dla waszego syna"
|
|
|
|
Przekręciłem klucz, drzwi uchyliły się i zobaczyłem wszystko takie same jak kilka miesięcy temu. Stał nawet kubek po kawie na stole, ale coś się jednak zmieniło, czułem tutaj tak wielką pustkę. Mam swoje cztery kąty, bez kumpli, bez dziewczyny, bez dziecka. Rozpakowałem walizkę, zaniosłem ciuchy do szafy, resztę do łazienki. Wyciągnąłem z samego dnia torebkę i poszedłem z nią na kanapę. Wyciągając jej koszulkę i śpioszki które kupowaliśmy wspólnie z rodzicami. kurwa, jak mogłaś to zrobić?
|
|
|
|
2 godziny temu skończyliśmy pić, wszyscy rozjebani śpią na materacach i właściwie na wszystkim na czym się dało. Obok mnie śpi ona, dziewczyna która mnie cholernie zraniła. Dzisiaj znów czuję ciepło jej ciała, staram się wystukiwać litery na laptopie najciszej jako mogę. Uśmiecha się przez sen, blond fale opadają jej na policzki. Ma na sobie moją koszulkę i gdy tak na nią patrzę mam wrażenie, że wszystko jej wybaczyłem. Mam wrażenie, że to wszystko to było moja winna. A potem przypomninam sobie, że leży z nami 3 osoba. Trzecie jeszcze nic nie znaczące życie, czeka mnie najpoważniejsza rozmowa, bo dziecko musi być czyjeś. Chyba może być moje, chyba mogę kochać ją i je. Chyba dorosłem. Mam nadzieję. /ochujales
|
|
|
|
cz.2 Ale gdy trzy tygodnie temu odeszła, dziewczyna mówiąc mi, że jest w ciąży z innym. Świat się posypał. I leżąc po gruzami zacząłem się zastanawiać co takiego poszło nie tak. Gdzie był błąd, a tak naprawdę ciągle porównywałem ją do niej. I chyba brakowało mi swego rodzaju szaleństwa, tego, że nie zawsze musi być słodko. Mimo wszystko, dziś nadal leżę pod gruzami swojego życia. Spod zmęczonych powiek, wyglądają przepite oczy. Patrzę kolejny raz na swój sufit. Na mój pokój który od dzieciństwa nie wiele się zmienił. Pęka we mnie wszystko. Chyba po raz kolejny stałem się wrakiem człowieka. /ochujales
|
|
|
|
Gdybym miał opowiadać o moich miłościach, to prawdziwe były dwie. Druga skończyła się stosunkowo nie dawno, a ta pierwsza jakieś cztery lata temu, a ja wciąż to czuję. Wyglądem były identyczne. Niskie blondynki o dużych niebieskich oczach, i okrągłych policzkach. Jedna skrupulatnie uczyła się na kolejne zaliczenie, druga zeszyt od fizyki wykorzystywała jak podkładkę pod kawę i do bicia mnie. Z jedną zasypiałem w jednym łóżku, z drugą z kolei jechałem na kolejną imprezę. Mojej miłości czuje usypywałem kreski, drugą zaś chroniłem w ramionach. I teraz sobie pomyślisz, że pierwsza miłość była chuja warta, ale tak naprawdę to właśnie czegoś z niej zabrakło mi w tej drugiej. Zabrakło mi chwil, gdy ta pierwsza skakała przez wąż ogrodowy, tego, że śmiała się mimo wszystko. Była samodzielna, mimo tego, że była cholernie młoda. Była panną którą zabierałem do restauracji i do kumpli. Istniało między nami coś wiecej niż uczucia. Niszczyliśmy się, obydwoje nie byliśmy dojrzali do tego. cz.1
|
|
|
|
Gdy w sobotę dowiedziałem się, że nosi dziecko byłem posrany ale jednocześnie szczęliwy. Gdy kilka godzin później dowiedziałem się, że to nie moje dziecko świat mi się załamał. Patrzyłem na drobną postać i blond włosach i niebieskich oczach zalanych łzami. Stała przede mną kobieta, którą kocham. Kobieta którą uważałem, za mój największy sukces. Dziś siedzę na urlopie i na zmianę piję wódę w domu i w barze. Płakałem jak dzieciak. Płakałem prawie tak jak wtedy gdy uderzyłem wspaniałą przeszłość. /ochujales
|
|
|
 |
jedyną rzeczą, którą teraz czuję jest wewnętrzna pustka..
|
|
|
|
O co boję się dziś, że to spierdoli i poleci do niego. Zostawi cudowną dziewczynę i pójdzie szukać szczęścia u gościa który nie zasługuje na to. /M.
|
|
|
|
Pezet w głośnikach, gdzieś daleko czekają na mnie dragi, wszystko się stacza, ja się staczam. Nie wiem już po chuj tu jestem i kogo szukam. Nie potrafię z nią rozmawiać a tak bardzo chcę. Jest w innym świecie, nie dostępnym dla mnie. Nieznanym mi. Wiem, że poraz kolejny jest z nią źle, chowa się, ucieka przed wszystkim, a ja nigdy nie potrafiłem jej pomóc. Zawsze wydawało mi się, że robię wszystko a tak serio nie robiłem nic. Zostawiałem na pastwę świata, kiedyś ja. Dziś robią to inni, mocniej. Tak mi się wydaje. /M.
|
|
|
|
Pamiętam dzień gdy ją pobiłem, po raz pierwszy tak mocno. Pamiętam jak młody odwoził ją całą we krwi właśnie do niego. Usiadłem na podłodze gdzie czerwona krew była tak kurewsko lepka. Spojrzałem na dłonie i poczułem, że ktoś powinien właśnie mi rozkuwić łeb. Nie mogłem pojąć jak żałosny jestem i jak okropne rzeczy robię. Wysłuchując jego gadki przez telefon jak to, zemdlała gdy matka ją opatrywała i jak mocno prosiła by nikt nie odwoził jej na pogotowie ani na policję. Za żadne skarby nie chciała mnie wkopać mimo, że stan jej zdrowia był tak cholernie kruchy. Wziąłem kolejna dawkę hery, wypiłem butelkę i odpaliłem kolejnego skręta. Nic nie pomagało. /M
|
|
|
|
Każda panienka, każda kreska, każdy kieliszek i każda myśl dedykowana tej jednej. Dziś niedostępnej. /M.
|
|
|
|
Dodaj komentarz