 |
miss_nothing96.moblo.pl
Nie jestem przyzwyczajona do tego że mi na kimś zależy. To takie dziwne uczucie kiedy nagle obojętność przeradza się w jakieś nieopisane emocje kiedy nagle nie masz oc
|
|
 |
|
Nie jestem przyzwyczajona do tego, że mi na kimś zależy. To takie dziwne uczucie- kiedy nagle obojętność przeradza się w jakieś nieopisane emocje, kiedy nagle nie masz ochoty odejść. Kiedy strach ściska Ci gardło z obawy, ze to Ty zostaniesz porzucona, zraniona... A przecież nie przyzwyczaiłaś się do tego, prawda? Bo bólu, obojętności, owszem, ale do tego strachu? Do cierpienia takiego rodzaju? Może by tak uciec, zapomnieć, zacząć od nowa? Nie, już nie potrafisz. Umysł Ci się wyłączył, logika przestała działać, serce krzyknęło "zostań", bo przecież gdybyś odeszła, przestałoby bić, ponieważ już nigdy nie miałoby dla kogo.
|
|
|
|
Zróbmy test. Przez jeden dzień będziesz należeć do mnie, a ja będę, jak zawsze cała Twoja. Pokażę Ci, jak bardzo mogę być wspaniała, pokażę Ci, że wcale nie jestem taka najgorsza, że jest we mnie o wiele wiecej. Pozwól mi to sobie pokazać, a obiecuję, że nigdy nie pozwolę Ci odejść. Udowodnię Ci, że miłość istnieje, i pokażę Ci, czym ona jest.
|
|
|
|
Ja nie żyję. To tylko marna, nic nie znacząca egzystencja, jedna z wielu wśród miliona ciekawszych ludzkich żyć.
|
|
|
|
Lubię sobie czasem rozpierdolić życie. Do końca, boleśnie, tak nagle, żeby cierpieć. Żeby serce mi pękło po raz kolejny, żeby twarz stała sie kamienna. Chcę być silniejsza. To sprawia, że jestem twardsza, że przetrwam. Bo wbrew logice, chcę na razie żyć w tym syfie zwanym życiem. Chcę ranić, i być raniona. Bo wiem, że kiedyś tylko ja będę ranić. Kiedyś stanę się na tyle silna, że tylko ja będę każdego doprowadzać do obłędu. (...) Na prawdę lubię sobie czasem rozpierdolić życie. Dzięki temu mogę zaczynać je od nowa, wciąż, i nie muszę się bać braku akceptacji lub innych spraw. Bo i tak zaraz je zakończe, i będę mieć nowe. A kiedyś, kiedy serce do końca mi zniknie, doprowadzę swoje życie do kresu.
|
|
|
|
Podeszła do niej, i padł kolejny cios. Pięści uderzały o ciało dziewczynki, raz za razem, zostawiając nieliczne siniaki na ciele i trwałe ślady w sercu. Mała płakała, prosiła, krzyczała. Ale nikt nie sluchał. Kobieta wciąż waliła na oślep, o jej wiotkie już ciało, jakby chcąc wyzionąć z niej ducha. W końcu uśmiechnęła się z satysfakcją. Odsunęła się kilka kroków, oglądając jej męczarnie i czekając na śmierć. Wystarczył moment nieuwagi. Dziewczynka wstała, wzięła nóż. A ona zobaczyła już tylko błysk ostrza. Ostatnimi słowami, jakie usłyszala, były wyszeptane przez dziewczynę cichutkie, acz stanowcze słowa. "Nie boje się".
|
|
|
|
Niełatwo wyjaśnić komuś coś, czego się samemu nie rozumie.
|
|
|
|
Może masz kurwa rację, może nie umiem być dobrą przyjaciółką, może wszystko pierdolę. Ale wiesz co? Jeśli ja kocham, to kocham bezwarunkowo, całą sobą, na zawsze, niezależnie od tego, co byś mi zrobił, co byś powiedział, ja i tak Cię będę kochać. I nawet jeśli powiem Ci, ze mam już to gdzieś, że mi przeszło, to i tak nocami będę płakać, będę cierpieć. Ale nie zobaczysz już tego.
|
|
|
|
Są w zyciu sekrety, których nie możesz nikomu powiedzieć. Nie ważne, jak bardzo byś chciał, nie ważne jak bardzo rozpierdala Cię to od środka. Nie możesz się łudzić, że może gdybyś powiedział, to by Ci pomogli. Bo oni nawet nie zrozumieją. Wychodząc z domu nakładasz maskę, robisz makijaż, śmiejesz się. A potem sobie płacz, klnij, krzycz, wal w ścianę, rozwal wszystko. Tylko nikomu nie mów.
|
|
|
|
I tak to właśnie kurwa jest. Znasz to uczucie? Zamykasz się w tym swoim pieprzonym świecie, z poczuciem tej totalnej beznadziejności, samotności, tak, właśnie tak! Samotności. I tylko tego potrzebujesz, tego jebanego zrozumienia, potrzebujesz kogoś, kto stanie obok, kto powie, że nie walczysz sama ze światem, że on walczy z Tobą. Że zawsze będzie z Tobą, że tym razem możesz komuś na prawdę zaufać. No tak, ale wiesz, kochanie, że nie istnieją takie słowa jak "na zawsze". Naucz się tego.
|
|
|
|
Nie podjęłam decyzji, że zamilknę. Po prostu nie wiedziałam, co powiedzieć. Głównie dlatego, że kiedy otwierałam usta, miałam ochotę wyć z przerażenia, ze względu na mnie. Te wszystkie uczucia jakoś się ze soba nie łączyły, jak kiedy układa się puzzle, i tak mało brakuje, żeby dwa kawalki się dopasowały. Można je scalić siłą, ale nie wygladają wtedy dobrze. Takie właśnie miałam wrażenie. Jakbym usiłowala połączyć dwa różne kawałki.
|
|
|
|
Moje serce znowu pękło. Już kolejny raz, udało mi się zagoić te rany, a teraz znowu się przepołowiło.
|
|
|
|
Ogólnie jestem silna. Nigdy nie płaczę, mało kiedy się boję, w ogóle się nie bardzo czymkolwiek przejmuję. Z reguły jestem obojętna, trzymam się ze wszystkim dzielnie. Ale wystarczy, ze Cię zobaczę, i już w głowie mam jedynie ciemność, w oczach coś mi błyszczy, jakbym jednocześnie byla najszczęśliwsza, i jednocześnie miała się rozpłakać. Wystarczy, że się do mnie odezwiesz, a już ze strachu mam w gardle gulę wielkości piłki do tenisa, mój brzuch jest jak karuzela, boję sie. Wystarczy, że się uśmiechniesz, a już jedyne, czego pragnę, to zrobić Ci zdjęcie, uciec do domu, zaszyć się w ciemnym kącie, i wpatrywać sie w tą fotografie do końca życia, bo to jedyna część Ciebie, która mogłaby należeć do mnie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz