 |
|
Czasami jest tak jak teraz. Odrobinę gorzej. Zazwyczaj błękitne niebo jest jakieś bardziej szare. Pędzący ludzie na ulicy są przytłaczająco zmartwieni. Więcej myślisz, niż normalnie potrafisz przetworzyć. Martwi Cię, że rzadko spotykasz kogoś, przy kim jesteś sobą. Przy kim nie musisz nic, ale wszystko możesz. Wpadasz już z pewnością, gdy uświadamiasz sobie, jak niewiele jest elementów, które idealnie do Ciebie pasują.
|
|
|
|
Kolejny raz rodziło się we mnie napięcie, które z każdą sekundą robiło się większe. Dotykałam go nie pierwszy raz, ale nigdy wcześniej w ten sposób. Dzisiaj chciałam być inna niż zwykle. Nie chciałam rozumieć samej siebie i sama siebie zaskoczyć. Pozwolić sobie odkrywać miejsca jeszcze wcześniej nigdy przeze mnie nieodkryte. Chciałam, tracąc oddech, utonąć. Nie myśląc, co będzie później, jakby tylko tu i teraz się liczyło. Przyszłość przestała istnieć, za to ja zaczęłam tak naprawdę być. Stworzony w mojej wyobraźni odrobinę zbyt idealny w porównaniu do rzeczywistości. Pokazałeś mi lepszą stronę tego świata. Mogłam znowu zatracić się w głębi swoich uczuć, na tyle, żeby nie myśleć o kluczowym problemie przebywania na tym świecie. Nie potrzebowałam niczego więcej. Na pozór. Sama przed sobą wiedziałam, że i tak zawsze będzie mi mało. Jakbym nigdy nie miała poczuć, że jestem tam, gdzie być powinnam. Wszystko już mi się pomieszało.
|
|
|
|
Z dnia na dzień powoli pozwalaliśmy sobie nawzajem umierać. Dlatego dzisiaj jesteśmy już odrobinę martwi. Dowiedzieliśmy się, że można żyć bez siebie, że nie jesteśmy sobie aż tak bardzo niezbędni, by móc złapać kolejny oddech. To nas przy sobie kurczowo trzymało. Skoro tego nie mamy, co nam pozostało?
|
|
|
|
Stoję na krawędzi, czekając, aż ktoś podejmie za mnie decyzje. Wiem, że sama nie mam wystarczająco odwagi. Czuję, jakbym nie miała na nic wpływu. Nie ode mnie zależy jak długo i czy w ogóle tu będę. Jednak to nie jest prawdą. Cała akcja rozgrywa się tylko w mojej głowie. Nikt poza mną nie widzi tego, co się dzieje. Nikt nie jest świadomy, co się wydarzy. Sama nie jestem. Czasami o wiele łatwiej jest zwyczajnie żyć w nieświadomości. Wolisz nie wiedzieć, co jest Ci zapisane na kartach przyszłości. Jednego nie rozumiem, dlaczego też pragniesz nieświadomości, gdy ważą się losy Twojej teraźniejszości?
|
|
|
|
"Jeśli z miłości kłamią, jakże miłość przysięgną."
|
|
|
|
Patrzysz, nie widząc. Dotykasz, nie czując. Słuchasz, nie słysząc. Nie dziwi mnie, że realnie może i gdzieś tam jesteś, ale całkowicie bez duszy. Kolejny raz wchodzę i wychodzę, robiąc dokładnie to samo, oczekując innych efektów. Są chwilę, gdy to, co czujemy, jest stanowczo ponad wszystkim. Trudno nie pragnąć niczego, wiedząc, że możesz wszystko. Nawet jeśli wszystko jest tylko iluzją.
|
|
|
|
Dał mi poczucie spełnionej duszy. Wiem, ile potrafię poczuć, ale też jak wiele uczuć potrafię zdusić w zarodku, zanim zdążą wykiełkować, zmieniając się w barwny ogród wymagający opieki.
|
|
|
|
Nigdy nie wiedziałam, który raz będzie tym ostatnim. Odchodziłam z żalem, ale i nadzieją, że jeszcze nie tym razem. Teraz wiem, że o ten jeden raz się przeliczyłam. Od wtedy budziłeś mnie już tylko w nocy. Zamiast miłością karmiłeś słonymi łzami. Co teraz z tego mam? Chociaż przez chwilę wiem, jak to jest, bo byłam tam. Po drugiej stronie tęczy.
|
|
|
|
Ironia losu, gdy ukojenie mogłyby przynieść tylko te ramiona, które doprowadziły Cię do tego stanu.
|
|
|
|
Trudno przestać czekać, nawet, gdy wiesz, że nie masz na co.
|
|
|
|
Zagubiona w każdym spojrzeniu, wiruje dookoła z nadzieją na uśmiech losu. Trudny przypadek. Tym razem moje serce oddycha za mnie lub bardziej nie oddycha. To przechodzi, tylko co jeśli ja nie chce, żeby przeszło. Nie chcę odchodzić. Jesteś taka piękna tylko dlatego, bo nieszczęśliwa.
|
|
|
|
Widzę jak porywcze jest moje serce, gdy staniesz mi na drodze o ten jeden raz za dużo.
|
|
|
|
Dodaj komentarz