 |
deliciousxx.moblo.pl
znów? znów nie mam sił? znów nie cieszy mnie nic? szukam czegoś co pozwoli mi odetchnąć coś co pozwoli mi żyć bez przymusu. za dużo jest we mnie złości obaw niepoko
|
|
 |
|
znów? znów nie mam sił? znów nie cieszy mnie nic? szukam czegoś co pozwoli mi odetchnąć, coś co pozwoli mi żyć bez przymusu. za dużo jest we mnie złości, obaw niepokoju i niechęci. Za często się poddaje, nie to wszystko jest nie w moim stylu. Błagam, niech się coś wydarzy... tu i teraz...
|
|
|
|
coś jest nie tak. ten ciągły niepokój nie pozwala mi oddychać.
tracę siły. przecież wiosna przyszła, dlaczego wciąż jestem taka słaba? mogłabym leżeć godzinami i wpatrywać się w sufit.
bezproduktywne marnowanie czasu. a przecież jest tyle innych opcji. tyle możliwości. wystarczy tylko wykrzesać w sobie moc. chyba w tym tkwi problem. chyba nie umiem. mogłabym pisać tak bez przerwy, ale po co, skoro to niczego nie zmieni.
potrzebuję jakiegoś bodźca, który popchnie mnie naprzód. czegoś, co zawsze dodawało mi sił.
|
|
|
|
''On? Po prostu uczynił mnie piękniejszą. I wiesz, że nie chodzi mi o wygląd. Inni, którzy zabiegali o moje względy chcieli od razu odkryć wszystkie karty. Poukładać puzzle i prosić o rękę. On tego nie robi. Zadaje pytania, których nikt inny nigdy mi nie zadał. Jego w istocie interesuje to co myślę, mówię, robię, dokąd idę. Kiedy czytam książkę, on chce wiedzieć co czuję po pierwszym rozdziale. Co mi się nie podobało, Co bym zmieniła. Kiedy płaczę nie próbuje mnie rozśmieszyć. Po prostu jest. Tak samo, gdy jestem smutna. Robi mi herbatę, siada naprzeciw mnie po turecku i wpatruję się we mnie tymi swoimi piwnymi oczami. Polubiłam jego obecność. Stał się częścią tego mojego chaosu w którym żyję.''
|
|
|
|
znowu dopada mnie ta cholerna pustka. potrzeba posiadania kogoś kto rozwali ten cały poukładany i spokojny świat, w którym tkwię od długiego czasu. potrzebuje rewolucji, rozmów do późna, nieprzespanych nocy, spontanicznych spotkań, spacerów, przyspieszonego oddechu i drżących dłoni po prostu świadomości, że jest ktoś dla kogo jestem ważna... wiele?
|
|
|
|
ulotność chwil jest zadziwiająca. masz wrażenie, że żyjesz w szablonie, wszystko codziennie poukładane, takie samo. w kilkanaście minut jesteś w stanie odrzucić normy. nie od tak, to długi proces. układam siebie, bardzo oszukuję, ale zmieniam. co najgorsze doskonale wiem, że się okłamuję. wpatruję się w szarawe niebo, które ostatnimi dniami słucha wywodów na temat doskonałości, po czym widzi hektolitry łez. ignoruję pewne własne zachowania. znowu rzęsa w oku, to naprawdę ona, na zmianę z "nie mrugnę". właściwie to nie chciałam mówić nic, bo jeszcze kilka dni temu bywałam twardsza, niż mogłam marzyć. to śmieszne, że jednak tak na dobrą sprawę pewnych rzeczy nie potrafię zignorować i właśnie przez to uświadamiam sobie znowu, że chyba pewni ludzie znaczą za dużo niż przewidziałam na samym początku. nawet nie wiem, kiedy minął kolejny rok, nawet nie wiem który już raz żegnam się na dobre.
|
|
|
|
...to wszystko chyba nie jest warte rozmyślań, to chyba nie powinno się przejawiać brakiem zaufania do kogokolwiek innego spoza naszej dwójki. przyzwyczaję się, na pewno, na pewno czas odpuścić.
|
|
|
|
pamiętasz jak pierwszy raz do mnie napisałeś? chociaż prędzej ufo bym się spodziewała niż tego... pamiętasz pierwsze spotkanie? pierwszy nieśmiały pocałunek? pamiętasz jak pierwszy raz wylądowaliśmy w swoich ramionach? a pamiętasz jak dawałeś mi nadzieję, jak każdym swoim dotykiem, spojrzeniem sprawiałeś, że staje się coraz bardziej uzależniona od Ciebie? oczywiście, że nie pamiętasz... bo przecież swoich 'błędów' się nie pamięta...
|
|
|
|
i znowu zasypiam z tym smutkiem w sercu, z tą cholerną pustką, z poczuciem niepotrzebności. zamykam oczy i widzę siebie tak szczęśliwą, przy jego boku, nawet mimowolnie się uśmiecham i wtedy otwieram oczy widzę tylko ciemne niebo za oknem i słyszę ten pieprzony tykający zegar. pozostał mi uśmiech i płynące po moim policzku łzy...
|
|
|
|
Idiotka ! idiotka ! idiotka ! kurwa ciągle to powtarzam, choć i tak wiem, że gdy napiszesz, zadzwonisz dasz jakikolwiek znak - zapomnę, i najzwyczajniej w świecie powiem Ci ' cześć, nic się nie stało. u mnie nic nowego, kiedy wpadasz?' Za chwilę z Tobą, za chociażby pierdolony ułamek sekundy spędzony z Tobą zapomnę o wszystkim... IDIOTKA ! IDIOTKA ! IDIOTKA !
|
|
|
|
głupie, parszywe myśli dajcie już spokój mojej delikatnej duszy...
rozum ty powinieneś z pięści przypierdolić mojemu sercu...
|
|
|
|
tak bardzo chciałam człowieka, który potrafiłby zabrać mnie w inna przestrzeń, pomógłby mi zapomnieć o moich błędach. pomógłby poskładać to wszystko do kupy. chciałam go, chciałam CIĘ, ale kolejny raz moja wiara w ludzi rozsypała się. popsuła się tak nagle jak pogoda za moim oknem...
|
|
|
|
Dodaj komentarz