 |
|
siedząc na parapecie bawiła się końcami włosów i znów była tą małą dziewczynką, do której uśmiecha się słońce, a księżyc śpiewa kołysankę.
|
|
|
|
chciałabym wrócić do czasów, kiedy nie wiedziałam czym są problemy, a jedynym zmartwieniem było jakimi kredkami mam pokolorować świat.
|
|
|
|
uwielbiam te chwile, gdy siedząc na parapecie, patrząc się przez okno na deszcz i słuchając muzyki daję się ponieść mojej cudownej, nieujarzmionej wyobraźni.
|
|
 |
|
"Żadna wielka miłość nie umiera do końca. Możemy do niej strzelać z pistoletu lub zamykać w najciemniejszych zakamarkach naszych serc, ale ona jest sprytniejsza - wie, jak przeżyć. Potrafi znaleźć sobie drogę do wolności i zaskoczyć nas, pojawiając się, kiedy jesteśmy już cholernie pewni, że umarła, albo, że przynajmniej leży bezpiecznie schowana pod stertami innych spraw..."
~ Jonathan Carroll
|
|
|
|
zryta psychika, naiwna dusza, nieużytek z mózgu. coś jeszcze jest ze mną nie tak?
|
|
|
|
główny bohater moich snów ma nieuleczalną chorobę niezdecydowania, prymitywną potrzebę łamania serc dziewczynom i nad wyraz perfidny urok osobisty.
|
|
|
|
nie jestem cholerną pesymistką, pieprzoną realistką ani pogodną optymistką. jestem dziewczyną z marzeniami, która wie, że w życiu nie ma łatwo. nigdy się nie poddaję, nie uciekam marzeniami do innego wymiaru.
|
|
|
|
przez pryzmat czasu spoglądam na ludzkie błędy. popełniamy je, znów mamy do nich sentymenty. ten, kto zamiast miłości woli diamenty ja mówię o nim krótko: ten typ jest przeklęty! dookoła tyle zła i tyle nienawiści, każdy chciałby więcej, lecz tylko dla swej korzyści. czekam na ten dzień, kiedy mój sen się ziści, niech się skończy o złotą monetę wyścig.
|
|
|
|
przyszłam tutaj tylko po to, żeby zobaczyć co byś zrobił, gdybym cała ci szansę wszystko naprawić.
|
|
 |
|
Dziś jest święto wszystkich zmarłych, wyobraź sobie że mnie nie ma w twoim zyciu i nie dlatego że umarłam, tylko dlatego że ty mnie w nim nie chcesz...
|
|
|
|
![teksty [71]](/static/img/rss_ico.gif)
Dodaj komentarz
