 |
|
ały dzień oczekuję momentu, kiedy mogę zamknąć oczy, prymitywnie drżąc powiekami z obawy, że nie uda mi się przypomnieć rysów Twojej twarzy. marzę. marzę bez nadziei, ale z uśmiechem, że mogę Cię mieć chociaż w takiej postaci. zasypiam, starając się przypomnieć Twój zapach. kurczowo ściskając poduszkę prawie potrafię oszukać samą siebie, że przytulam właśnie Ciebie, że czuję Twoje kości miednicze, uwierające mnie w tył pleców. później najgorszy moment, budzę się, gwałtownie siadając na łóżku. po mojej koszuli ciekną strużkiem łzy. podnoszę powieki, wiedząc że znowu uciekłeś. spoglądam przez okno, siadając na parapecie. nie. najpierw odsuwam znicze, które mam przygotowane każdego dnia, żeby Cię odwiedzić. siadam obok nich i szepczę po cichu, żebyś dał mi chwilę na zebranie się i zaraz do Ciebie pędzę, żeby jak co dzień zostawić ślady szminki na Twoim imieniu, wygrawerowanym na marmurowej płycie.
|
|
|
|
Ja? Ja jestem obrzydliwie zwyczajna, proszę pana. Nie mam figury modelki, nie siedzę z czerwonym winem na parapecie patrząc smętnie przez okno. Nie śledzę hitów mody, nie układam fryzury przez pół godziny. Najprawdopodobniej nie potrafiłabym pana rozbawić czy zaskoczyć jakimś kreatywnym pomysłem. Potykam się o własne sznurówki, ale nie jestem słodką dziewczynką,którą cały świat ma potrzebę bronienia. Po prostu jestem. Taka zwyczajna, przewidywalna, nudna do obłędu.
|
|
|
|
Postawił nasz związek na jedną karte. Na początku było wspaniale, dwa cztery na siedem byliśmy razem, choć to wtedy dla nas było mało. Obiecaliśmy sobie miłość, aż po życia kres. Ale to trwało do czasu, w końcu zaczął brać, brać tej pieprzony syf. Spotykaliśmy się coraz rzadziej, nasze spotkania zaczeły polegać na spinach, związek stał się nieustanną kłotnią i chaosem. Brnął w to coraz głębiej, z każdą dawką niszczył mnie coraz bardziej. On zagłębiał się w tym, a ja go traciłam, traciłam to co kochałam, to co dla mnie było najważniejsze. Nie wytrzymałam tego napięcia, zrozumieliśmy, że to nie jest to samo co kiedyś, że woli dragi ode mnie, a ja pragnęłam Jego. Stał się toksyczny, przećpał naszą miłość.
|
|
|
|
Od zawsze czułam, że urodziłam się za późno. Mam serce i duszę z minionej epoki. I ciągle tęskno spoglądam za światem, który miał czar, klasę i wielkość, gdzie miłość miała prawdziwą wartość, której znaczenie i sens całkowicie się dziś zatarło,
odeszło tak, jak odszedł tamten świat.
|
|
|
|
Z czasem zastanawiałam się nad sensem życia, życia bez Ciebie, początkowo go nie widziałam, gnijąc w przekonaniu, że jeśli nie ma Ciebie to i ja jestem nikim, z kolei za rok zobaczyłam tak zwane światełko w tunelu, dostrzegłam je gdy po raz pierwszy uśmiechnęłam się szczerze, bez żadnego powodu, tak po prostu. Dziś wiem, że nie należy gubić sensu na tak długo, istotą życia jest uśmiechać się do samego siebie, gdy nie ma kogoś kto podziwiałby ten uśmiech, kto szeptałby, że jest On czymś co pomaga przetrwać.
|
|
|
|
Żadne uzależnienie nigdy nie kończy się dobrze, bo ostatecznie zawsze uczucie haju ustępuje i pojawia się ból. Jednak nie próbujesz walczyć z nałogiem, dopóki nie sięgniesz dna. Tylko skąd wiedzieć, czy jesteś już na dnie? Bo nieważne, jak bardzo nas to rani, czasami samo zwalczenie tego sprawia jeszcze większy ból.
|
|
|
|
Będę słodka, żebyś mógł mnie próbować, będę silna i niezależna, żebyś mógł się wykazać, będę okryta tylko Twoim zapachem, abyś czuł, że należę cała do Ciebie.
|
|
|
|
Uwierz, że wolę spędzić dzień sama, siedząc przed komputerem i mając świadomość, że mam najwspanialszą rodzinę i przyjaciół na świecie, niż błąkać się po mieście z "przyjaciółmi", którzy za plecami mnie obgadują i mają ochotę napluć mi w twarz przy pierwszej, lepszej okazji.
|
|
 |
|
Szaro na dworze. Szaro w domu. Szaro we mnie. /pierdolisz.
|
|
 |
|
nagle myślisz ze juz bedzie dobrze a jednak wszystko sie jebie jeszcze gorzej/alfonsss
|
|
|
|
Znowu nakładam zwiększone ilości tuszu na rzęsy, żeby odwrócić uwagę od spuchniętych powiek. Pomadką przeciągam usta, żeby zakryć krwawiące wargi. Piję już drugi, wielki kubek kawy, żeby nie być senną. Pod ubraniami kryję ciało pełne sińców i zadrapań - efektów wczorajszej rozpaczy. /pierdolisz
|
|
|
|
Nadal przesiaduję w Twojej koszulce, nadal wyczuwam w pokoju Twój zapach, nadal Cię kocham, jedyne co się zmieniło to to, że jesteś nieco dalej, niż jeszcze jakiś czas temu. Ale to nadal miłość. Nadal dajesz mi najlepsze, co jeden człowiek może dać drugiemu. /pierdolisz.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
