 |
|
"Nie jestem zbyt pewna, jak się z tym czuję.
W sposobie w jaki się poruszasz jest coś, co sprawia, że czuję się jakbym nie potrafiła żyć bez Ciebie, i to pochłania mnie to całą.
Chcę, abyś został."
|
|
|
|
"Noc, to taka dobra przyjaciółka, której możesz zwierzyć się ze wszystkiego, a dzień, to zwykły znajomy z którym często zmagasz się uważając, by nie powiedzieć za dużo."
|
|
|
|
"Czasami muszę ściągnąć kwiatki z parapetu, usiąść na nim przy gorącej, czarnej kawie. Chcę być wtedy sama, ale przydało by się gdyby to on był przy mnie, podszedł, przytulił... Jednak go nie ma. Jest gdzieś indziej, może wcale o mnie nie myśli... Kiedy ja nie potrafię nie myśleć o nim choć jednej minuty. Patrzę w okno."
|
|
|
|
"Chciałabym, żeby czas zatrzymał się w miejscu. Jesteśmy młodzi, szczęśliwi pełni radości i mamy siebie. Cieszymy się każdą chwilą spędzoną razem, ale kto wie czy za rok, dwa będzie tak samo."
|
|
|
|
“Pamiętasz przecież, przyjacielu, te wszystkie dni, nadzieję tak wielką, że aż bolała, i zwątpienie, które korzystało z najmniejszego wyczerpania, żeby przyjść i zabić nadzieję.”
|
|
|
|
“Miłość, prawdziwa miłość do lady Elvery zdawała się tłumaczyć moją postawę. Jednak
późniejsze rozważania Różyczki pod pokładem statku wprawiły mnie w zakłopotanie.
Czyżby namiętność do lady Elvery była wszystkim, czym potrafi być miłość? Czy też było to
jedynie uczucie, jakie można żywić do jakiejkolwiek pani? Czy ten tygiel żądzy i wzniosłego
bólu jeszcze mnie czegoś nauczy? Może Różyczka jest bardziej roztropna, uczciwsza…
bardziej wymagająca.
Nawet jeśli chodzi o Tristana, można odnieść wrażenie, że miłość do jego pana była darem
zbyt niespodziewanym, zbyt swobodnym. Czy Nicolas, Królewski Kronikarz, naprawdę był
tego wart? Z lamentów Tristana dowiedziałem się, że jego gorące uczucie rozbudziły
oferowane przez Nicolasa chwile wyjątkowej intymności. Intrygowało mnie, czy taka
obietnica byłaby wystarczająca również dla Różyczki.”
— Anne Rice, Wyzwolenie Śpiącej królewny
|
|
|
|
"Parzysz wiec sobie cieplej herbaty z miodem i cytryna. Puszczasz spokojna muzykę i zamykasz oczy. Rozkoszując się aromatem bursztynowego płynu, powoli i starannie zaczynasz kojarzyć fakty. Rozmyślasz i łączysz ze sobą wydarzenia, składając je w bloki logicznych ciągów, by moc, jak po okruchach chleba, odnaleźć drogę powrotna."
|
|
|
|
Dodaj komentarz
