 |
|
Po prostu bądź, niech każdy dzień będzie pełen naszych uśmiechów, nie ważne gdzie nas to zaprowadzi. Muszę poukładać życie, które rozbiłem uczuciami, zanim nic więcej mi nie zostanie, zanim nie zatracę się tym co nagromadziłem w środku. Uwolnię je w słowach, w muzyce, w sile dla ciała, dla Ciebie.
|
|
|
|
Co tu się stało? Nie poddałem się, z mroku zaświeciłem ostatnim tchnieniem nadziei. Odpowiedziałaś. Zasypiamy dziś wtuleni w naszych myślach. Niech tak będzie, niech świat zaskakuje mnie abym nigdy się nie poddał.
|
|
|
|
Zaraz 13:00 idę się spić, już wszytko mi jedno, niech myśli znikną między dźwiękami muzyki, niech zniknę, choć na kilka godzin.
|
|
|
|
Pierwszy gest, blask odbijany w spojrzeniach, ukrywany uśmiech co milczy o pragnieniach, palący w żyłach, biegnący siłą zachwytu, aż tchu brak by szepnąć słowo uniku. Czy stąpa po ziemi czy unosi wiatr, porusza się jakby grzechu wart. Niech słowem zwiąże zdolności warg, niech chłosta uczuciem, nie wniosę skarg. Kroczy bezczelnie, już chwyta sny, unosi mnie aż po szczęścia łzy.
|
|
|
|
Czy cieszyć się chwilą to źle, czy nie wiedzieć kiedy i gdzie, nie uwodzi jak klejnotów czar, czy nie lepiej lecieć jakby to był dar, zapomnieć o rozumie szeptach, rozsądku "nie!" podeptać, zakochać się tu i teraz, i w sposobach nie przebierać?
|
|
|
|
Czas wyjść i narobić trochę bałaganu, spojrzeć w oczy i poprosić o numer jak to robili przodkowie, w świetle dnia, w podmuchach wiosny, z zapachem kwiatów zmieszanych z perfumami, przejść się nad rzeką i zczytać z ust prawdę jej słów
|
|
|
|
Jakbym chciał tylko rozmawiać, to bym zadzwonił do brata, jakbym chciał tylko seksu, to bym poszedł na dziwki.
|
|
|
|
Byłem szczęśliwy, zakochany, smutny, rozczarowany, rozżalonyna, teraz jestem po prostu wkurwiony. Straciłem na Ciebie tyle czasu i sił. Dosyć idę cieszyć się wiosną.
|
|
|
|
Zawiodłem się, tak cholernie zawiodłem, że nawet teraz po dwóch piwach nie napiszę, choć tęsknie za tym światłem, które tworzyło się kiedy byliśmy, kiedy rozmawialiśmy, nigdzie tego nie odnajdziemy, z nikim innym, jaśnieliśmy nawet podczas kłutni, uśmiechaliśmy na myśl o kolejnym dniu razem, a potem odwróciłaś się, przestraszyłaś ścieżek, które były zbyt wspaniałe. Dałem tak wiele, tak wiele chciałem Ci dać i strzepnęłaś to niczym insekta, całą moją wolę, radość i rozpędzone myśli. Nic mi nie zostało, na oparach piszę tu skargi gdy serce twardnieje.
|
|
|
|
Wiem, że nie zawołasz za mną, nie obejrzysz się. Jesteśmy zbyt podobni, odejdziemy żałując każdego kroku.
|
|
|
|
Kiedyś staniesz się kolejnym wspomnieniem, będę uśmiechał się na myśl o tym bólu. Na cóż mi takie dni.
|
|
|
|
Mówiłem, że te piękne słowa nie były moje. Razem pisaliśmy wszystkie wspaniałe chwile, wysasadzane klejnotami emocji. Próbowałem, tak bardzo starałem się odnaleźć je znowu bez Ciebie. Nie mam już sił, wyczerpany dawaniem, nie otrzymując nic w zamian. Odnalazłem Cię zbyt późno, odnalazłem Cię i musiałem zostawić. Jak iść dalej nie oglądając się wstecz, jak iść kiedy wszystko przeminęło? Nadzieja głupców stawia za mnie kroki.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
