 |
|
Nie chcę nic od Ciebie. Chcę Ciebie.
|
|
|
|
I nawet teraz, kiedy moje oczy są tak zmęczone, w duszy mi gra, nadzieja śpiewa a marzenia tańczą na parkiecie ze złudzeń.
|
|
|
|
Już chciałem zbyt wiele myśleć, już było blisko aby zatonąć w scenariuszach, które miałby coś wyjaśnić. Nie, nie, nie, już się na to nie nabiorę, ktoś tu przecież robi sobie ze mnie żarty, ona albo moja głowa. Tak, uczynię z tego zabawę, już czuje to mrowienie w mięśniach, już latają między myślami dźwięki rubasznej muzyki, niech to będzie gra, bo coś czuję, że zaczęłaś przede mną.
|
|
|
|
Już zdążyłem o Tobie zapomnieć, wstyd mi przed samym sobą gdy zrozumiałem, że dla ciebie nie istniałem a ja szukałem Cię za szybami samochodów, jeżdżąc w sierpniu przez miasto. A dziś, dziś mnie dostrzegłaś za szybą samochodu, dawałaś znaki abym Cię zauważył. Nic już nie rozumiem, ale znowu poczułem, że żyję.
|
|
|
|
To właśnie lubię, mocna przyprawa życia, bicie serca i szum w uszach, uśmiech który aż boli i myśli rozbiegane aby objąć rozumem nieuchwytne.
|
|
|
|
I co teraz? Zrobiłem to, stworzyłem coś, co miało być tylko rozrywką a stało się czymś zbyt prywatnym aby bezwatydnie się tym dzielić i zbyt wielkim aby schować do szuflady zapomnienia.
|
|
|
|
Chwilami przetoczą się kłębowiskiem scenariusze, dialogi i sposoby, tak, przyciągasz mnie tak jak ja ciebie i mógłbym wszystko, mógłbym zabrać cię do mojego świata by doświetlić go twoim ale nie wierzę, ani sobie, ani tobie, dojdziemy tylko tam gdzie prowadzą wszystkie historie.
|
|
|
|
I dziwić się, że zmysły odchodzą gdy szaleńczych chwil posucha. Dziwić się, że widzę zjawy gdy po horyzont pustynia, że tańczę z wiatrem gdy wichry namiętności utknęły w księgarniach.
|
|
|
|
Między zimą a wiosną, między snem a życiem, między śmiercią a działaniem, prawdą a wolą, ciszą a zdaniem.
|
|
|
|
Kolejny stopień, nie potrafię się zatrzymać
znowu tak blisko aż zachłysnęły się oczy.
Ciepło wabi mnie, przymusza niczym heroina
łatwo oszukany, że życie mnie zaskoczy.
Nie patrz tak na mnie, nie znajdziesz tu nic dobrego
tylko pogoń za wiatrem oraz pragnień burze.
Odejdź gdy możesz, nie wołaj "i co z tego"
tu zamiast tulipanów mam kolczaste róże.
Powiało dzisiaj ciepłem, zapachniało Tobą
spojrzeniem mnie mamiłaś, rozsądek żeś skradła
Trochę gdzieś zabłądziłem i nie jestem sobą
może trafisz do mnie słuchając szeptów diabła.
|
|
|
|
Z doświadczenia wiem, że życie komplikuje się na dwa sposoby albo samemu coś spieprzysz albo wszechświat zrzuca na ciebie tonę łajna kiedy za dobrze idzie ci układanie tych wszystkich klocków. Dlatego właśnie zawsze lubiłem samemu niszczyć to co buduję.
|
|
|
|
Niczego mi nie potrzeba, niczego mi nie brak a jednak promienie coraz zuchwalszego słońca zaglądają przez okna i ponętnie głaszczą skórę, muskają wargi wspominając cieplejsze dni, gorące noce, błyszczące ciała, szepczące usta. Niczego mi nie brak a jednak myśli krążą gdzieś między pierwszymi pąkami, gałązkami w których buzują już soki. Szukają blasków życia, zakazanych owoców, ukrytej energii do walki o nasze usmiechy? Wracam, patrzę w monitor, patrzę na plan, to tylko wiosna, znowu zwodzi kłamstwami, że czegoś mi brak.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
