 |
|
'Gdzie On jest? Maił być już dawno w domu, jego mama nawet do mnie dzwoniła!' Twój kolega zaprowadził mnie do swojego pokoju. 'Wczoraj trochę za dużo wypił i padł.' Załamałam się, widząc Ciebie, leżącego na łóżku i nie ogarniającego niczego. 'Jak nie może to niech nie pije. A co robiliście przez te wszystkie dni, że się w domu nie pojawił?' Usiadłam na krańcu łóżka. 'To samo.' Usłyszałam, a za łóżkiem zobaczyłam sporą ilość pustych butelek, wiadomo po czym. Zaczęłam Cię budzić, lecz Ty dalej spałeś. 'Daj mi wódkę' Powiedziałam i dostałam ją. Wzięłam szklankę, nalałam do niej trochę i zaczęłam machać Ci nią przed nosem. Po chwili zacząłeś jarzyć co jest grane. 'Wódki się zachciało?! Jak nie możesz pić to nie pij!' Wstałam i odstawiłam wódkę na swoje miejsce. 'Ale Skarbie, nie gniewaj się. Musiałem mu pomóc' Jakimś cudem złapałeś mnie za rękę, przyciągnąłeś do siebie i próbowałeś pocałować. Dałam ci mocnego liścia. 'Zaraz to Ty będziesz potrzebował pomocy i to nie przez zatruty żołądek!'
|
|
|
|
C . D . - Po pewnym czasie On zajarzył, że Ona stała się niezniszczalną cząstką Jego życia. Jego serce biło trzy razy mocniej, gdy Ją widział, dłonie stawały się mokre, a w głowie widział tylko Jej piękną osobę. 'Kurwa, nic z tego nie będzie.' Mówiła, żaląc się do koleżanki przed GG. 'Tak bardzo chciałbym, ale się wstydzę.' Mówił sam do siebie. Codziennie On patrzał na Jej zdjęcie, a Ona czytała Ich rozmowy na GG, mając przy tym za każdym razem motylki. On, często przechodził obok Niej na tyle blisko, żeby po prostu poczuć Jej zapach, a Ona czując Jego, odpływała. 'Tak, dam radę. W końcu powiem Jej, że jest dla mnie wszystkim. Tylko .. Nie teraz, teraz się wstydzę. Mimo, że mam w sobie siłę, Ona mnie onieśmiela. Tak, poczekam. Może sama zauważy, że znaczy dla mnie dużo i jakoś to będzie. W końcu to jest miłość, a ta pokona wszystkie przeszkody. Tak, na pewno tak będzie.' - ze specjalnymi dedykacjami dla ostatnipocalunek
|
|
|
|
Ona młoda, wesoła dziewczyna, oczy pięknie brązowe, włosy dziwnie kasztanowe. Sama siebie określała realistką, na lepsze jutro. On, kozacki koleś z jej rocznika, był JPna100%,a le to nie przeszkadzało w jakiejkolwiek komunikacji z nim. Miał pięknie niebieskie oczy, jak niebo po burzy, jego usta idealnie wpasowałyby się w jej wargi. Był wysoki, wysportowany, obowiązkowo z sześciopakiem. Ona od dobrych paru lat kochała się w nim. Owszem, wmawiała sobie, że już jej przeszło, nawet parę razy w to uwierzyła, ale miłość miłością pozostanie i zawsze to prawdziwe uczucie wróci. On z początku udawał, że ma na wszystko na maksa wyjebane. Udawali, że są dla siebie tylko kolegami z klasy. Lecz Jej urok bił zbyt mocno, by Go nie objął. Nie dość, że w szkole spędzali razem wszystkie przerwy i lekcje, to po szkole namiętnie pisali, do późnego wieczora, tak dzień w dzień. Z dnia na dzień ona dawała mu więcej, a On to brał, bez żadnego 'ale'. C . D . N .
|
|
|
|
C . D . - 'A Ty? Dałeś? Nie pomyślałeś sobie : kurde, parę miesięcy bez niej, e tam, przeliżę się z inną, ona się nawet o tym nie dowie?' Złapałeś mnie za rękę, przyłożyłeś do Twojego serca i powiedziałeś 'Bod bogiem mówię, że byłem wierny, od początku, do końca. I wiernym będę, bo żadna Tobie nie dorówna, rozumiesz?' Czułam Twoje bicie serca, było niespokojne, ale nie biło jakoś niepokojąco szybko. Wtuliłam się w Ciebie. 'Nie poddałam się. Nie mogłam. Wiedziałam, że kiedyś w końcu wrócisz. Poza tym obiecałeś mi, że nasze dzieci będą piękne.' Pocałowałeś mnie we włosy. 'Bo będą.'
|
|
|
|
C . D . - Twój głoś działał na mnie uspokajająco, a Twój zapach doprowadzał mnie do szału. Sprawiał, że miałam ochotę się na Ciebie rzucić i już nigdy, przenigdy, nie wypuszczać. Pragnęłam zostać z Tobą na całą wieczność. 'Na ile przyjechałeś?' Zapytałam. Nic innego powiedzieć nie umiałam, jeszcze nie doszło do mnie to, że Ty tam naprawdę stałeś, że byłeś. Spojrzałam w Twoje oczy. 'Na zawsze.' Odpowiedziałeś. Ta fala gorąca znowu mnie przeszła. Złapałam Cię mocniej za rękę i rozpłakałam się, a Ty mnie przytuliłeś. Wtulając się w Ciebie, czując Twój zapach tak intensywnie, jak nigdy, uwierzyłam w to, że wróciłeś. Zabrałeś mnie do swojego pokoju. 'Co jest?' Usłyszałam. 'Nic. Po prostu szok trochę. Zjawiasz się tak nagle, nic nie mówiąc mi o tym. Nawet nie pisałeś do mnie przez ostatni czas!' Uderzyłam Cię lekko. 'Ej, ej. Ja tu wracam, a Ty mnie bijesz? Poza tym chciałem Ci zrobić niespodziankę. Mam nadzieję, że dałaś radę, co?' Spojrzałam na Ciebie. - C . D . N .
|
|
|
|
C . D . - Przeszło mnie dziwne, gorące uczucie. Twoja najmłodsza siostra poleciała do przedpokoju. 'No nareszcie.' Usłyszałam Twoją mamę. Wszyscy skierowali się do przedpokoju. Ja siedziałam na swoim miejscu i dalej patrzałam w tą komórkę. To gorące uczucie znowu mnie przeszło. Twoja starsza siostra wróciła do pokoju ze swoim chłopakiem. Przywitałam się z nim, po czym usłyszałam. 'Ja też, Słońce.' W progu zjawiłeś się Ty. Zobaczyłam Cię po tych dobrych paręnastu miesiącach. Z wrażenia aż usiadłam. Do oczu zawitały łzy, a ciało zaczęło się trząść. Schowałam twarz w dłoniach i zaczęłam płakać. Po chwili uspokoiłam się, a Ty dalej tam stałeś, dalej się uśmiechałeś. 'Nie wierzę, po prostu nie wierzę!' Wykrzyknęłam, po czym wstałam i podeszłam do Ciebie. Dotknęłam Cię tak strasznie delikatnie, bałam się, że to jest sen, najpiękniejszy koszmar jaki mi się zdarzył. Dlaczego koszmar? Bo to by się nie działo na serio. 'Słońce, co jest?' Usłyszałam. - C . D . N .
|
|
|
|
Maj, strasznie upalny dzień. Postanowiłam, że odwiedzę Twoją rodzinę. Pojawiając się niedaleko Twojego domu, usłyszałam Twoją siostrę. 'Mamo! Patrz, kto idzie!' Uśmiechnęłam się, po czym zostałam wpuszczona do domu. Twoja starsza siostra też tam była, w końcu to ona mnie zaprosiła. 'Wiesz może, kiedy On wraca?' Usłyszałam od Niej po chwili rozmowy. 'Nie. Dawno się nie odzywał do mnie.' Wszyscy się uśmiechali, a ja nie ogarniałam. 'Co jest, z czego tak się wszyscy cieszycie? Młoda, czemu się śmiejesz?' Zapytałam Twoją najmłodszą siostrę, a ta wyleciała z moich rąk i schowała się za Twoją mamą. 'Mam nadzieję, że nic poważniejszego się nie stanie przez to...' Nie ogarniałam już kompletnie. 'Jak poważniejszego? O co chodzi?' Zapytałam. 'Mamy nadzieję, że nie zerwiecie.' Usłyszałam. 'Eeeee... Ja też mam taką nadzieję.' Powiedziałam i wtopiłam wzrok w komórkę. Po chwili usłyszałam męskie głosy. Serce mnie zabolało. Usłyszałam, że drzwi do Twojego domu się otwierają. - C . D . N .
|
|
|
|
CD. 'Ale mamy Jego bluzę. Twoja zapewne straciła Jego zapach. A On kazał nam ją Tobie dać, dobrze powiedziałem? Dobra, nieważne. Ale skoro mówisz, że nie mamy nic Jego, to se to mogę schować.' Już chciał to zrobić. 'NIE cholero!' Wrzasnęłam i wyrwałam tą bluzę. Staliśmy tak chwile w śmiechu. 'Nie powąchasz, nie założysz ani nic?' Usłyszałam. 'Boję się, że odlecę, jak poczuję Go znowu.' Spojrzałam na tą bluzę. 'Spokojnie, złapiemy Cię. W końcu stoi tu pięciu silnych facetów. Któryś na pewno Cię złapie Mała.' Zaśmiałam się. 'Dziękuję za szczerość.' Przewracałam tą bluzę w swoich rękach, aż w końcu przytuliłam się do Niej. Poczułam Go, byłam w niebie, w siódmym niebie. W kieszeni Twojej bluzy wyczułam coś szeleszczącego, wzięłam to. 'List napisał?' Zapytałam. Oni zaśmiali się. 'Wiesz, jakaś szkoła tam była.' Uśmiechnęłam się i otworzyłam to. Te trzy słowa, każde napisane wielkimi literami, plus to malutkie, pełne miłości serce były w tej chwili dla mnie całym światem. 'KOCHAM CIĘ MAŁA! ♥'
|
|
|
|
Środek kwietnia. Koniec lekcji, wyszłam jako jedna z ostatnich ze szkoły. Jakoś często tak wychodziłam ostatnio. Przed szkołą stała dość duża grupka osób, nawet bardzo duża, ale mnie jakoś to nie interesowało. Po chwili usłyszałam swoje imię i instynktownie się odwróciłam. Zobaczyłam Twoich kumpli. 'Gdzie uciekasz?' Powiedział ten, z którym się najbardziej trzymałeś. 'O ja!' Wrzasnęłam i podbiegłam do nich, przytulając się do Twojego ziomka. 'Kuuuuurwa. Ale was nie było sporo. Ale .. Jego nie ma?' Zapytałam. 'Nie rób takich oczu. Teraz nie wiem co Ci odpowiedzieć.' Dźgnęłam Go w brzuch. 'Prawdę jełopie!' Zaśmiali się wszyscy. 'Nie, Jego nie ma.' Zabolały mnie te słowa. 'No okej. Jakoś wytrwam.' Poczułam silne, męskie ramiona. 'Damy radę. W końcu jakaś część Jego w Nas jest. Przytulić się możesz.' Zaśmiałam się. 'No tak. Ale Was nie pocałuję, nie macie Jego ust, Jego włosów, Jego zapachu, Jego skóry, Jego niczego praktycznie.' Wtedy jeden z Twoich "braci" wyciągnął Twoją bluzę. ' CDN.
|
|
|
|
Otworzyłam oczy i przestraszyłam się. Leżałam w cudzym łóżku, w cudzym pokoju. Po pewnym czasie zajarzyłam, że to Twój pokój. Po chwili zobaczyłam Ciebie, uśmiechającego się. 'Jak tam śpiochu?' Usłyszałam. Uśmiechnęłam się i wtuliłam w Ciebie, kładąc się na Twojej klatce piersiowej, niestety zakrytej koszulką. 'Która godzina?' Spytałam. 'Dochodzi ósma.; Podskoczyłam. 'Co proszę?! I ja śpioch? Jak szanowny pan pewnie obudził się chwilę przede mną i udawał, że nie śpi. Poza tym jest ÓSMA, człowieku. Normalna osoba o tej porze jeszcze śpi.' Odsunęłam się, wzięłam swoją część kołdry i poszłam dalej spać. 'Nie śpię od jakieś czwartej i patrzę na Ciebie. Tak dziwnie wyglądasz, jak śpisz. Jak nie Ty.' Walnęłam Cię w brzuch. 'Ale i tak Cię kocham o wiele mocniej, niż Ty mnie, Skarbie.' Usłyszałam, uśmiechnęłam się i wróciłam na swoje poprzednie miejsce, w Twoich ramionach. 'No i dobrze.' Powiedziałam, po czym włożyłam rękę pod Twoją koszulkę, bawiąc się Twoim kaloryferem, na brzuchu oczywiście
|
|
|
|
Tak, teraz czekam na tego esa od Ciebie, chociaż wiem, że nie masz ich. Dzwoniłeś wczoraj, przeprosiłeś. Ale ja czekam, bo normalnie się już od tego uzależniłam, rozumiesz? Dlatego, błagam Cię już na kolanach, idź do tego sklepu - tak, nawet jeśli żaden nie jest otwarty - i kup to doładowanie, bo ja umrę bez kolejnej pustej nocy, kolejnej nocy, w której nie będę pisała z Tobą do tej trzeciej. To dla Ciebie ja trzymam te esy!
|
|
|
|
Czasami w nocy mam taką ochotę wyjść z domu i wrócić rano, tak, żeby po prostu nikt nie zauważył, że mnie nie ma. I obiecuję sobie, że tak zrobię. Wstanę, ubiorę dresy, wezmę fajkę i piwo, wyjdę, usiądę na naszej ławce, zacznę opróżniać butelkę oraz wypalać papierosa i napiszę Ci esa, jak to cholernie za Tobą tęsknię i czekam na Ciebie. Zacznę wrzeszczeć, że Cię kocham, zacznę płakać. Później uspokoję się, wstanę i wyruszę w drogę powrotną. Wejdę do domu, ubiorę rzeczy, w których śpię, położę się do łóżka i będę udawać, że nic się nie stało. A rano, zaspana, obudzę się, prawdopodobnie pójdę do szkoły i tak dostanę sms od Ciebie, gdzie napiszesz, że niedługo wracasz i będziemy żyć długo i szczęśliwie. Tak, obiecuję to sobie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
