|
Każdy mój dzień wygląda teraz tak samo. Wciąż zaczyna się i kończy na myśleniu o nim. Rano po kolejnej nie przespanej nocy robię wszystko żeby tylko się ogarnąć i pozbyć go z moich myśli. Potem praca. Myśl o nim. Prawko. Myśl o nim. Wypad ze znajomymi i myśl, że jednak dam rade bez niego, że nie on jeden jest na tym świecie. Kładę się spać. Budzę się w nocy i zaczyna się od nowa. I wciąż kocham go bardzo. Nawet po tym jak mnie zranił. I wciąż jest numerem 1. I nie wiem, czy uda mi się to kiedyś zmienić.
|
Dodaj komentarz
