|
Stoję na spalonej planszy, dziś nie ma Ciebie tutaj,
idę przez to syzyfowe życie w rozwiązanych butach.
Czuję, że opadam z sił, możesz się za mnie modlić,
serce otulone w cierń, pośród wersów żałobnych,
w tej nierównej walce znowu wygrały słabości,
a ja pytam gdzie te happy endy z filmów o miłości?
Nie chcę kumpli od kieliszka, choć pragnę zapomnienia,
chcę osuszyć słone łzy, chcę Twego pocieszenia.
Ten świat nie miał się zawalić, a jednak wziął pierdolnął,
nie ma co owijać wiesz.. nie mów, że tak nie wolno.
Te emocje.. nie oddadzą je słowa,
ten aromat tamtych chwil, chciałabym poczuć od nowa..
Teraz czuję cierpki smak, iść tylko i się upić,
szkoda tylko, że tego cierpienia nikt nie chce odkupić..
Znowu wskrzeszam te wspomnienia, to coś jak ból nałogu,
nie chcę marzyć ani śnić, nie mów, że bez powodu..
|
Dodaj komentarz
