|
Nie mogę się pozbierać, wszystko mi się sypie, wszystko doprowadza mnie do płaczu. I mam takie smutne oczy, takie puste, obolałe i piękne. Bo cierpienie jest piękne, cierpienie uszlachetnia. Cierpiąc uczymy się, prawda? Każde cierpienie to kolejna lekcja, każda łza to kolejny temat, każda smutna myśl, to nowa definicja, którą należy zapamiętać, aby nie cierpieć kilka razy na tą samą chorobę, żeby nie wracać już do tego, co zadało tak dużo bólu i tak dużo nauczyło. Jestem geniuszem, ale mam słabą pamięć. Nie pamiętam żadnej definicji, nie mogę zrozumieć znaczenia żadnego słowa. Więc uczę się ich na nowo, na nowo smucę się dawnym smutkiem, na nowo cierpię minionym cierpieniem. Moje puste, piękne oczy płaczą, moja pusta, piękna dusza umiera. Moje puste, piękne życie chce się skończyć. Błagam, nie pozwól mi wygrać, niech zacznę się znów leczyć. Błagam, naucz mnie tych wszystkich słów, naucz mnie radzić sobie z moim cierpieniem.
|
Dodaj komentarz
