|
Łzy wypełniły moje oczy. Wystarczyło jedno Jego słowo, by doprowadzić mnie do płaczu. Nie byłam w stanie zignorować tego, co skierował w moją stronę. Podniosłam głowę i spojrzałam na Niego zaszklonymi oczami, by błagalnym wzrokiem powiedzieć mu smutne 'dziękuję'. Zerknęłam przelotnie na resztę osób znajdujących się w pomieszczeniu i wybiegłam. Skierowałam się do swojego pokoju zatrzaskując z hukiem drzwi. Rzuciłam się na łóżko i wtuliłam się w misia, który towarzyszy mi od lat. Łzy rozmywały mi makijaż, ale nie to się liczyło. W głowie wirowały mi te przeklęte słowa. Dziwka? Szmata? Na prawdę rodzony brat powinien obarczać mnie takimi wyzwiskami w dzień moich osiemnastych urodzin? Mówił to z taką radością, z taką przyjemnością. Płacz wypełnił przestrzeń w okół mnie, serce uderzało nienaturalnie szybko, a radość z tego dnia ulotniła się w przeciągu sekundy. Zabolało. Zabolało jak dawniej.
|
Dodaj komentarz
