Pamiętam, jak stał obok i uśmiechał się, jakby widział coś przecudownego. A potem pamiętam zakrwawiony chodnik. I myśl. Że nienawidzę Warszawy. I tego, że istnieję tu, gdzie to sie stało.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!