|
może kiedyś, za kilka lat, przywołam do siebie te wszystkie związane z Tobą wspomnienia i uśmiechnę się delikatnie, myśląc jaką to głupiutką dziewczynką byłam. może będę potrafiła bezboleśnie wypowiedzieć Twoje imię na głos bądź minąć Cię na ulicy, nie czując jak serce momentalnie przyspiesza. może zapach Twoich perfum nie będzie powodował łez a wzrok przestanie uciekać za każdym razem, gdy przejdę obok Twojego okna. może będę umiała spojrzeć na to wszystko z innej strony, z dystansem. może to wszystko wyda mi się tak strasznie banalne i żałosne. teraz jednak nadal jesteś moim epicentrum, to z Twoim imieniem budzę się codziennie i z Twoim imieniem zasypiam. to w Twoich ramionach zamyka się cały mój świat i nie wiem, jak długo jeszcze będę próbowała się z Ciebie wyleczyć.
|
Dodaj komentarz
