Nawet jeśli czasem trochę się skarżę - mówiło serce - to tylko dlatego, że jestem sercem ludzkim, a one są właśnie takie. Obawiają się sięgnąć po swoje najwyższe marzenia, po­nieważ wydaje im się że nie są ich godne, albo że nigdy im się to nie uda. My, serca, umiera­my na samą myśl o miłościach, które przepadły na zawsze, o chwilach, które mogły być piękne, a nie były, o skarbach, które mogły być odkryte, ale pozostają na zawsze niewi­doczne pod piaskiem. Gdy tak się dzieje, zawsze na koniec cierpimy straszliwe męki.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!