Chciałabym przer­wać kil­ka moich myśli niedok­le­jonych, na pół je rwać jak watę cuk­rową i krzyczeć głośno, wyk­rzyczeć całemu światu swo­je zło, bo tak nap­rawdę mało wiem. A po­tem nie żałować, bo prze­cież nie ma cze­go się wstydzić...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!