|
...chciałem, żeby decyzja, którą podejmę nie dręczyła mnie przez resztę życia, więc podjąłem decyzję, by pozwolić jej odejść… pamiętam, leżałem przy niej i po prostu płakałem, jak opętany, powiedziałem jej wszystko, za co byłem wdzięczny… podziękowałem za to, jak mnie wychowała… smutne jest to, że był to jeden, jedyny raz, kiedy tak z nią rozmawiałem, nigdy nie powiedziałem mamie, jak bardzo ją kochałem… nigdy nic jej nie powiedziałem, do tamtego momentu… potem pocałowałem ją i pożegnałem się… poszedłem do poczekalni, znów usłyszałem wszystkie te dźwięki, pikanie umilkło, nie było nic… zajrzałem do środka i spytałem „to już koniec.?”, „tak, to koniec.”… do dziś, wciąż myślę o niej, robiąc pracę do szkoły, robiąc cokolwiek, pokazała mi, jak kochać, pokazała mi, jak być uprzejmym, szczerym, dobrym dla ludzi… pokazała mi, jak żyć każdą sekundą, jakby miała być tą ostatnią… i zawsze pomagać potrzebującym, żyć zwyczajnie, żeby inni ludzie mogli po prostu żyć. ;(
|
Dodaj komentarz
