|
Woń śmierci uniosiła się nad jego ciałem, połączona ze słodyczą jego zapachu. Blade ciało leżało w dębowym łóżku wśród licznych poduszek z czarnego aksamitu. Bez ruchu... Bez oddechu. Jego pierś już nigdy nie miała gromadzić w sobie powietrza, przesyconego pięknymi zapachami świata. Nie widział nic, otulała go zbawienna ciemność, której wyczekiwał od tak dawna. Pod powiekami nie przemykały mu obrazy ze snu. Nie śnił. Umarł. Już na zawsze. A mimo to była przy nim. Gorące łzy spływały po jej zarumienionych policzkach, a w dłoni trzymała jego bladą dłoń, głaszcząc ją czule. Jeszcze wczoraj te nieruchome teraz palce pieściły struny harfy, hipnotyzując ją czystymi dźwiękami. Te zmysłowe, malinowe usta poruszały się podczas wyznania miłości, a ciemnobrązowe loki powiewały na wietrze, nie pozwalając mu jej pocałować. Była cicho, bojąc się, że zbudzi go z tego błogiego snu. Jako jedyna miała nadzieję i wiarę, ponieważ powiedział jej kiedyś, że wiara jest jak magia- może wszystko.
A.V.
|
Dodaj komentarz
