"Stanął przed nią z bukietem pięknych słoneczników: - Przepraszam za wszystko kochanie. -Czyli za co? - Zapytała. - Za to, że... za to, że cię zostawiłem wtedy, kiedy mnie naprawdę potrzebowałaś, że nie odzywałem się tak długo...- Popatrzyła na niego kpiącym okiem. Zamknęła mu drzwi przed nosem i usiadła na podłodze, skuliła nogi i objęła je rękoma. Łza spłynęła jej po policzku. Wiedziała, że dobrze robi, ale wiedziała także, że będzie cierpieć, płakać nocami i myśleć, co straciła. Ale nie mogła mu tego wybaczyć. "Zapomnę", pomyślała."/ pinger

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!