|
2.Zdyszana wparowałam do domu kultury, kierując się na sale taneczną. Otwierając drzwi, rzeczy wyślizgnęły mi się z rąk, a ja usiłowałam je sprawnie pozbierać z ziemi. Podniosłam wzrok do góry i ujrzałam swoich przyjaciół, którzy tego dnia nie byli sobą. Na ich twarzach zobaczyłam łzy i ogromny smutek. Gdy mnie dostrzegli, wszystkie pary oczów zawiesiły się na mojej osobie. Nie zdążyłam nic powiedzieć, a oni byli już przy mnie, mocno mnie przytulając. Wtedy dowiedziałam się o jego śmierci, wtedy przyjęłam największy cios od tego świata. /shirto
|
Dodaj komentarz
