|
' z czym masz kanapkę? ' - zapytał brat. ' z serem. ' - syknęłam. ' daj gryza. ' - dodał. ' masz całą. ' - odparłam. popatrzył na mnie. ' ej tu jest dżem. ' - krzyknął. nie usłyszałam tego, wgapiłam się w ścianę. ' co jest? ' - zaniepokoił się. ' myślę jakby to było, jakbym nadal przyjaźniła się z Dominiką, albo była z Krystianem. ' - wy szeptałam. ' jebnę Ci. ' - wydusił z siebie. ' czemu wszystko tak szybko się kończy? dlaczego nie mogłam się z nią przyjaźnić już na zawsze? po co wymyślił to, że mnie zdradził? ' - zapytałam. ' przestań. masz zajebistych przyjaciół i zajebistego.. ' - przerwałam mu. ' chłopaka? ' - przygryzłam wargi. ' brata. ' - zaśmiał się. wiedziałam, że mogę na niego zawsze liczyć. on wrócił do zajadania mojej kanapki, a Ja wybuchłam śmiechem. uświadomiłam sobie, jak potrafiłam się zmienić przez te dwa lata..
|
Dodaj komentarz
