|
miałam kiedyś przyjaciółkę, siostrę. kilka lat znajomości, oddałabym za nią życie. wiele razy dawałam z siebie więcej niż 100% aby być przy niej kiedy tego potrzebowała. nie wyobrażałam sobie bez niej życia. teraz jednak układam sobie życie bez niej mimo, że wciąż o niej myślę. zastanawiam się co robi i czy czasami wspomina naszą przyjaźń. obie zjebałyśmy sprawę, obie zawiniłyśmy i choć zdaniem otoczenia to tylko moja wina to przecież wina zawsze leży po obu stronach, prawda? najbardziej jednak boli mnie fakt, iż ona ułożyła sobie 'życie przyjacielskie', a ja do dziś dnia boje się komuś zaufać. boje się mieć przyjaciółkę bo wiem, że nikt nie zastąpi mi jej śmiechu i żadna z nich nie będzie nią. nie umiem zrobić kroku w przód mimo, że to już prawie trzy lata jak oficjalnie powiedziała mi, że "możemy być zwykłymi koleżankami, a zwykłe koleżanki nie piszą sobie rano smsa z dzień dobry". to właśnie wtedy zrozumiałam, że straciłam ją całkowicie... /katajiina
|
Dodaj komentarz
