|
Bojąc się, że coś się stanie. Odpędziła te wspomnienia popijając czerwone wino z rocznika 1885r., które ukradła z rodzinnej spiżarni, czekało na wyjątkową okazję, stwierdziłą, że ów nadeszła i wyszeptła "Nasze zdrowie Kochanie, miałeś rację, na zawsze razem". Zadzwonił telefon, zdezorientowana spojrzała na numer. Nic jej nie mówił. Odebrała. Zapłakanym głosem powiedziała "Halo?" a w słuchawce rozległ się cichy szept, równie zdołowanego chłopaka, od razu poznała, że to on. Znała ten głos przecież tak dobrze. "Brakuje mi Ciebie mała. Ja...ja to zrobiłem bo, ehhh, uznałem, że tak będzie lepiej, nie jestem Ciebie wart Kochanie, zadzwoniłem bo zbyt bardzo tęskniłem za twoim głosem i chciałem go usłyszeć poraz ostatni." "Nie ! Proszę, nie mów, że to ostatni raz, nie chcę żeby to co nas łączyło się skończyło. Błagam nie rób mi tego, wiesz, że Cię Kocham !". Rozłączył się. Rzuciła się na łóżko zalana łzami, w myślach wciąż powtarzała "Niepotrzebnie dzwonił i robił mi nadzieję ! cz.2
|
Dodaj komentarz
