|
[ cz. 6 - ostatnia ] Lekarz wyszedł do Niego. - Tak mi przykro... Wiem, co czujesz . - powiedział. - Gówno ci przykro ! Skąd masz niby wiedzieć co czuję ? Nie wiesz, kurwa ! Jak ja teraz będę żył ?? - krzyczał na cały głos, wpadł w szał. Sanitariusze pochwycili Go i próbowali uspokoić. Zauważył pielęgniarkę naciągającą prześcieradło na Jej twarz. ' Godzina zgonu : 3 : 03 ' . Zemdlał. Nagle obudził się w swoim łóżku, cały spocony, z gorączką i znajomą twarzą przed oczami. - Kochanie, kochanie! Obudź się ! - dziewczyna położyła dłoń na Jego policzku. - Masz gorączkę, krzyczałeś przez sen. Twoi rodzice do mnie zadzwonili - podała Mu kubek gorącej herbaty . - Dziękuję skarbie. Tak się cieszę, że jesteś, zawsze mogę na Ciebie liczyć... - powiedział z wdzięcznością. Podniósł się pocałował ją w czoło i czuli przytulił. Z Jego oczu popłynęły najszczęśliwsze łzy w życiu. Jak bardzo przerażonym trzeba być, żeby zrozumieć, że ma się do stracenia cały sens swojego życia... ?
|
Dodaj komentarz
